[kurbaga]

ho'oponopono yaparken o dört cümlede kalabiliyormusunuz arkadaşlar.burda önemli olanın bir defa dua halinde söylenip bırakılması değil,bilfiil ritmik şekilde tekrar edilmesi bildiğiniz gibi.kararlılıkla tekrar cümlelerine odaklanıyorum,bir de bakmışım kendimi gündelik işlerimi planlarken buluyorum.hatırlayınca tekrar dönüyorum.bu durumun çözümü olarak aklıma şöyle bir fikir geldi:hatırlamamı sağlayacak bir objeyi sık görebileceğim bir yere koymak.mesela bir tespih olabilir.tespihin böyle bir görevi vardır zaten tekrar edilir,hep çekilir.iyi bir hatırlatıcı.bir başka fikir de bu dört cümleyi bir kağıda yazıp,otururken,yatarken,çalışırken yani sık görebileceğimiz bi yere asmak.yada yüzük gibi bir takı,bizi odağımıza çağırabilir.kitapta sık sık beynin bilinçdışı,bir birimlik zamanda 15milyon bit veri işledeğini,bilincin sadece 15 bit ine tanık olabildiğinden bahsediliyor.bilinç durumumuzla bu dört cümleyi tekrarladıkça yani zihnimizin dağılmamasına mümkün olduğu kadar dikkat gösterdiğimizde ,arka planda haberimiz olmadan işleyen yanımızın yapıtaşlarını bu cümlelerle oluşturmuş olacağız.yani cenneti.dolayısıyla cennet bilincinde istenmeyen olaylar olmaz malumunuz.burda en önemli adımımız ,süreklilik,kararlılık ve sabır.ikinci en önemli adımımızsa;kendi hayatlarımızın başarılı bir gözlemcisi olmak.çünkü gün içinde bir çok eş zamanlılıklar,esinlenmeler ve mucizevi olaylar yaşanabiliniyor.(bunu kendimden biliyorum).buda hedefe sadık kalma konusunda insanın motivasyonunu arttırıyor.düşünün , artılarına tanık olmadığımız biir çalışmayı kim aylarca yapmaya gönüllü olur ki.en basitinden sıkıcı olur.22 de işsizliği arındırmaya varım.grup sinerjisi her zaman daha etkilidir.selamlar ve saygılar.