Kesinlikle katılıyorum..Yapılan verilen şeyin yüzüme vurulması başkasına yapılsa bile söylenmesi çok ağırıma gidiyor.yapıyorsan söylenmez Allah bilir onun takdirini!!Tahammül edemiyorum.O yüzden hayatım boyunca hep verici olmuşumdur eş olarak, çocuk olarak, insan olarak ,dost olarak vs.vs.maddi manevi en ufak bir vericiliği kabul edemiyorum hergün bu sitede biran öncesi düşündüğüm şeyleri karşıma çıkartıyorsunuz yaa helal olsun sizlere :)
Özellikle Serpil22 paylaşımların için çok ama çoook teşekkür ediyorum.Tanımadığım insanlarla internet ortamında rahatlıkla paylaşımlarda bulunabilyorum çünkü onlar benim yüzüme vuramayacaklar yaptıklarını ama hayatımda nasıl kabul edeceğim? örnek annem bana geldiğinde en ufak bir işimi yapmasını istemiyorum (evde) çünkü söylenip duruyor hep benmi toplayacağım diye !!Kendisi izmirde ben Ankarada ağırıma gidiyor..Hayatta hep tek başımayım belki bu inancımdan ötürü böyle kendi ayaklarımın üzerinde durmalıyım.Konuştukça dökülüyorlar..:) Ne yapmalı nasıl inançlarımı değiştirebilirimki?
Sanırım bu düşüncenin temeli şu şimdi aklıma geldi "Vermeden almak ALLAH'a mahsustur' iyide ben hiç almıyorumki hep veriyorum :) Yardım edin bana!!!