[Belgin ∞]

Ben değil de benim bir arkadaşım vardı o bir dolu haşaratı bulur, çakıl kum toprak artık ne bulduysa ikramlara katardı Ben değilim ama arkadaşım, gerçekten bak arkadaşım

Bazen direk kovma moduna geçerdi, anneee ne zaman gidicek bunlaaarrr diye bir odadan diğerine bağırırdı :) Bağırmak ne kelime resmen böğürürdü

Ana cadde gibiydi bizim ev, teras katında otururduk biz kocaaamaan bir terasımız vardı. Yazın çekyatlar atılır orada oturulurdu ailece. Bizim mahalle 2. sosyete yeriydi. Kızlar hafta sonu süslenir püslenir Tepe Gazinosu denen yere giderlerdi. O zamanlar şimdiki gibi ipsiz sapsızlar alınmazdı. Sosyete girerdi sadece. Bizim kapı önünden geçenlere artık bir kavanozun için çay, deterjan, yumurta, un, su, yağ elime ne geçerse doldururdum bocaaaaa E ben çıkamıyorum gece dışarı, çıkanlar benden kaçamıyor :)

Birde beyaz bir örtüm vardı, ucuna ip dikmiştim. Salıyordum onu balkondan aşağı. Dümdüz bırakıyordum yerle. Gece dönenlere hazırlık Biri yaklaştı mı yanına hop çekiyordum ipi, al sana hayalet

Ay ne gülüyordum ama ya, şimdi bile kahkahalarla yazıyorum. Çocuk olmak gibisi yok. Şimdikilerin ileride anlatacakları böyle hikayeleri bile olmuyor maalesef, bilgisayar başlarında geçiriyorlar ömürlerini.

İyi ki yaşamışım ama, damdan dama atlarken az kaza geçirmedim ama anlatacak bir dolu şey yapmışım

Çok güzel günlerdi çooook.
Siyahça sen beni güldürdün, Allah ta seni, aileni hep güldürsün.

Anneler günün kutlu olsun canımcım