[hiçyoktum]

sayende kaçkere ben oldum, kaç kere benliğimden çıktım, kaç kere içimdeki öfke şaha kalkttı ve ben kaç kere onu dizginledim.kelimelerin senin dünyanda hiçbir işe yaramadığını öğrendiğimden beri sessizliğin krallığına kurdum çadırımı.
şarhoş ağızlardan çıkan yeminler kadarmış ettiğin yeminler ve hiç durmadan verdiğin sözler sadece söylenmek için söylenmiş.
sen benim bilincimi temizleme yolundaki en büyük sınavımsın.Affetmek yetisini kazanabilmek için kırdığın taraflarımla konuşuyorum nerdeyse hiç durmadan.
kırgınlığımı ve kızgınlığımı her söküp atışımda başka bir yenilginin içinde buluyorum kendimi seninle ilgili.
senden arınmaya çalışıyorum.
sen bir parça daha olgunlaşmam için girdin dünyama yapman gerekenleri yapıp çıktın.
görevin tamamlandı ve şimdi sıra bende.
benim görevimse senden nefret ederek seni unutmak değil; seni herhangi bir insanı sevdiğim kadar severek affetmek.
seni affettikçe kendimide affedeceğim.
ve aslında biliyorumki sana en başından beri hiç güvenmedim ve sende bu doğrultuda korktuğum herşeyi yaşattın bana.
ben düşündüm sen yaşattın,
ben korku besledikçe sen korkuttun
ben güvenmedikçe sen güvenimi sarsacak şeyler yaptın.
bütün kalbimle inanıyorum buna sen aslında tamda hayalini kurduğum sonu oynadın.aslında benim senaryomda oyuncu olmak dışında hiçbir suçun yoktu işte bu nedenle bazen egolarıma söz geçiremeyip öfke krizlerine girsemde ve bazen canını acıtmayı çok istesemde hep engelledim kendimi.
çünkü sen sadece figüransın, sen benim duygularımın karşılığısın
ve senden çıkan herşey benim kendime çektiğim şeylerdi.
işte buyüzden tüm gel gitlerime rağmen
SENİ SADECE İNSAN OLDUĞUN İÇİN SEVİYORUM
VE SENİ AFFEDİYORUM
SENİ AFFEDİYORUM.
SENİ TÜM KALBİMLE AFFEDİYORUM.

ve bu deniz durulunca görüşmek dileğiyle....:)