Telkinleri dinledikçe kendimi artık en azından daha sakin hissediyorum.
Coşkun biliyor günlüğümde de yazmıştım sebepsiz bir kıskançlık içindeyim diye çokda sebepsiz değilmiş sadece kişide yanılmışım. Öyle şeyler yaşadım ki yıllardır alenen istediğim şeyler (ilgi, alaka, sevgi, şefkat vs.) gözlerimin içine bakıla bakıla başkasına verildi sonrada öyle güzel inkar edildi ki. Ben paranoyaklığımla kaldım, ona güvenmiyormuşum onun ağzından çıkan lafa inanmıyormuşum falan filan. Öyle bir an geldi ki ben bile kendimden şüphe etmeye başladım "acaba ben halüsinasyon mu görüyorum" diye. Neyse konu hatun kişinin yok olmasıyla kapandı bende açtığı yaralar kaldı tabi. Karşımdaki insanı sevdiğim için yaralar kapanır nasıl olsa diye düşünürken şimdi de sarışın bir hatun çıktı ortaya ama benim sevgili eşim ilk olaydan dolayı yaptığımız kavgalar yüzünden elimi kolumu öyle bir bağladı ki şimdi ıspatlamam imkansız hale geldi. Gözümün içine baka baka yalan söylemesi zoruma gidiyor. Bazen hala acaba yine benmi paranoya yapıyorum diyorum?? Şimdi öyle bir kararsızım ki ya bu konu yüzünden tekrar eskisinden daha büyük kavgalar yapacağız ve tamamen kopacağız saygımız sıfıra inecek, yada "yok canım ben ruh hastasıyım benim eşim yapmaz" diyen bir kadını oynayıp salak ayağında mutlu olmaya çalışacağım. Eski bir hikaye geldi aklıma :
Yavru bir kuş göç ederken kanadından yaralanmış ve uçamamış. Yerde ölümü beklerken oradan geçen bir inek kuşun üzerine pislemiş. Kuş pisliğin içindeki darı tanelerini yiyerek açlıktan kurtulmuş ve pisliğin sıcaklığı onu donmaktanda kurtarmış. Kuş öyle keyiflenmiş ki ötmeye başlamış oradan geçen bir kedi kuşun sesini duymuş onu pislikten çıkarmış ve yemiş. Bu hikayeden çıkarılacak sonuçlar 1- Sizi pisliğe batıran herkes düşmanınız değildir. 2- Sizi pislikten çıkaran herkes de dostunuz olmayabilir. 3- PİSLİĞİN İÇİNDE HUZURLU VE MUTLUYSAN SAKIN SESİNİ ÇIKARMA
Benim durumumla bu hikayenin bağlantısı varmıdır acaba???
