Bende sizler gibi düşünenlerdenim fakat yaşadığım bi olay yanlışmı diye düşünmeme sebep oldu .Benim çok yakın olduğumuz bi komşum var.Onları tanıdığımda çocukları 2 yaşında idi.O dönemde büyük tartışmalar yaşayıp ayrılmışlardı.Ben bi dönem kız çocuğu bırakacak kimse olmadığı için çocuklarına baktım.Anne öğretmen baba o dönemde işsizdi.Anne ailesi izmirli olduğu için üniversite yıllarını Ankarada yatılı okumuş ,daha önce de aile İzmirin dışında olduğu için İzmirde yatılı okumuş .Mezun olduktansonra ataması Ankara ya çıkmış 3yıl Ankarada yaşamış Evlendi Ankarada yerleştiler.Bunları anlatmamdaki sebep annenin durumunu anlatmak.Anne tam bi aile özlemiyle büyümüş.Bu dünyadaki herşeyi Efe onu herdediğini yapan biri haliyle efede tambi efe.Onda dikkatimi çekmişti annesi bebişim diye sevdiği için çocuk boyu posu yerinde fakat davranış olarak bebek gibi davranıyor.Şu anda ikinci sınıfa gidiyor benim yanımda ben ona amanda benim küçük erkeğim dediğim için annesine yaptıklarını yapmıyor .Ama annesi geldiğinde bebek gibi davranıyor.Çocuk büyütmek gerçekten sanat her çocuk değişik biresim ama çok incelikleri olan nakış nakış sabır isteyen bir iş.Canım shamanic inşallah sanada Allah nasip ederde yaşarsın biliyorum sen çok iyi bi anne olursun.Senin gibi biçok seyin farkında olan bi annenin çocukları çok şanslı olur .Biz bitakım şeyleri deneye yanıla öğrendik Hatalarımızda oldu iyi şeylerde .Ama ben şimdiki halimle çocuklarım olmuş olsaydı yaptığım biçok yanlışı yapmazdım.Ben hala çocuklarıma kuzum dediğim zaman sanki kucağıma kıvrılı verecekler.Ama arık kuzuluk devrini tamamlasınlar.Her şey gönlümüzce olsun.
