[nurhanza]

inan öyle yoruldum ki, sevdiğimi söyledikçe bana inanması güvenmesi için elimden geleni yaptıkça o beni düşman görmeye devam etti, öyle ki toplum içinde olmayacak iftiralar, rezilce davranışlarda bile bulunmaya devam etti, gördüğü herkese benim hırsız ve çok adi biri olduğumu anlatıp duruyor oysaki son 2 yıldır belinden aşağısı yandı, sarhoşken sigara ve elektirkli battaniyede yatarken korkunç bir şekilde yandı, en kötü günlerinde bile onu yanlız bırakmadım, 4.5 ay hastanede başında refakatçi kaldım, altını temizledim, ve hep kucağımda taşıdım, o iyileşirken bu sefer bende bel fıtığı başladı, berbat ağrılara rağmen onunla ilgilenmeye devam ettim, adsız alkolikler derneğine kadar destek istedim, evleri satıp onu balıklı rum hastanesine yatırıp iyileştirmek istedim, o iyileşince karavan alıp dünyayı gezecektik, bir sürü güzel hayal kurmuştum, şimdi o iyileşti, yanıklardan kurtuldu, ama ahlak tamamen bitmiş, biricik kızım diye sarılır birlikte yol yürürüz o benim babam dedikçe, hergün ayrı bir rezillik yaşıyoruz, nasıl utandığımı ve dibe vurduğumu bu acının beni nasıl sarstığını anlatamam, emeğimle, sevgimle rezil olmuş durumdayız, hele mahkemelik durumumuz dahada içler acısı, hapse girmesini engellemek için vesayet altına almıştım, dayanacak gücüm hiç kalmadı gerçekten, sadece işime sarıldım bu yüzden babamdan uzak durmaya çalışıyorum, sabahın köründen bitkin düşene kadar çalışıyorum, düşünmek istemiyorum, ama yansımaları korkunç tek başına hastaneye gitmiş kalp damarlarından biri tıkalı diye, bence çok sağlıklı boşu boşuna kendinide benide rezil ediyor, çözümü yok galiba sadece üzüntü işte.......