[kumsal1980]

mrb Uğur kardeşim...

Kesinlikle katılıyorum sana.Tuhaf olan neydi biliyormusun herşeyin farkındaydım ama elimden bişey gelmiyordu.Ya da o gücü kendimde bulamıyordum.Başarılı bir öğrenciydim ama kendime değer vermiyordum.Kendime hiçbirşeyi layık görmüyordum.Utangaçtım insanların yanın da rahat değildim.ve bu utangaçlık benim hayatımda çok şey götürdü.ileri ki zamanlarda daha kötü olmuştum.Kendime güvenim yoktu.Babam sen üniversiteyi kazanamazsın diyordu.Bu beni çok etkilemişti.üniversiteyi 5.girişimde kazanmıştım.Ama daha önceden kazanabilirdim.Sınırı ben koymuştum kendime.Başaramazsın diye.onun içinde hiçbir yıl tam olarak üniversite sınavına çalışmadım.sınıfta benden daha kötü olanların üniversiteyi kazanmasını görmek beni daha kötü yapıyordu.aramızda bir fark vardı.Onlar istemişti ve kazanmışlardı.Ben ise kendimi küçük görüyordum.Kız arkadaşım olmamıştı 21 yaşına kadar.O zaman biriyle çıkmıştım.Ama çok kısa sürmüştü.Ben kendim olamıyordum.Hiçbişey anlamadan ayrılmıştık.Sonra ise üniversite de birini sevdim.seviyordum ama sevdiğimi söyleyemiyordum.Cesaretsizdim kendimi küçük görüyordum.Kendimi aşağılıyordum.Ben söyleyememiştim kız başkasıyla çıkmaya başlamıştı.Yaşım büyüyordu.Üniversite bitti.Ben de değişen bişey yoktu.Yine istediği hayatı yaşayamayan,sanki benim istediğim hayatımı yaşamamı engelleyen bir güç vardı.Kişisel gelişim kitapları çok okurdum ama sadece okurdum.Ben üniversite yıllarımı dolu dolu yaşayamamıştım.Çünkü kendimi küçük görüyordum.O kızı sevmiştim o başkasıyla çıkmıştı.yıllarca bekledim onu olmayacağını bile bile.Kendime işkenceler çektire çektire.kendimi küçük görüyordum sürekli ama bölümü 3.bitirmiştim.Askere gittim.İş arayacam ama kendime güvenmiyorum yine.O kadar ki kendime haksızlıklar yapmışım.doğru dürüst iş bile aramamıştım.Sonra bir işe girdim oda başkası aracılığı ile.Ama istediğim bir iş değildi.Mutsuz olduğum halde çalıştım.sonra geçen sene bir kızdan etkilendim.Hemen hemen hayatımda kimseyle çıkmamıştım.Utangaçlığı bir nebze olsun atmıştım üzerimden ama hala korkuyordum.neys eilk buluşmamızda çok heyecanlanmıştım.Konuşamadım bile.Sonraki günler herşey iyiye gidiyor gibiydi.Bna seni seviyorum dediğinde dünyalar benim olmuştu.İlk kez kendimi sevilmeye layık biri olarak görüyordum.Kendime değer vermeye başlamıştım.Aileme söylememi de sitemişti.Bende söylemiştim.Seviniyordum benimde sevdiğim biri var.Beni seven biri var diye.Bu duyguya açtım.Dört elle sarılmıştım.Sonra yüz yüze bir gün görüştük.Ben oldukça heyecanlıydım.konuşamıyordum yine kendim olamıyordum.O ana kadar mülkemmel gittiğine inandırdığı ilişkiyi akşam bitirmişti.Sebebini sonradan öğrendim.Mesut pasif diye ayrıldı benden.ayrıldığı gün ilk kez hayatımda ağladım.hıçkırıklara boğuldum.Hiç ağlayacağımı düşünmezdim.Sadece 20 gün süren bir ilişkiydi.Ama gelin görün ki ben bağlanmıştım.ilk kez birini bu kadar sevmiş inanmıştım.O ise tek günde 3-4 saatte benden ayrılmıştı.Ondan sonra benim için işkence dolu bir hayat başladı.O zamana kadar da ii değildim ama daha kötü olmuştum.bu süreçte ağladım,kendimi aşağıladım,herşeyden öte gördüğüm insan benden kişiliğimden dolayı ayrılmıştı.O ayrılış günü kafamdan çıkmıyordu.sonrada yine bazı olaylar yaşandı.Daha da kötü olmuştum.Ölüm aklıma geldi kaçkez.O üzüntüyle ne olursa olsun ona da çok haksızlıklar yaptım.16 şubat günü ise dibe vurduğum gündü.Ve o gün siteyi keşfettim.telkinleri dinlemeye başladım.ve kendime güvenim her geçen gün artmaya başladı.Farkındalıklarım artmaya başladı.Olumlamalar yaptım sürekli.Herşeyi gözümde çok büyütüyordum.Onlarda benle aynıydı.Onlar yaşıyordu.Ben ise kendimi sorguluyordum.Daha dik yürümeye başladım.İnsanların içinde eskiye nazaran daha rahattım.Kendi içimdeki ışığı görmeye başladıkça hayat daha zevkli hale geliyor.İnsan istiyince oluyormuş.Benim daha çok yol almam gerekiyor.Pencereden atlayarak bir anda değişim olmuyor.Merdivenlerden yavaş yavaş basamak basamak inerek değişmeye çalışıyorum.Kitaplar okuyorum.Televizyon izlemeyi bıraktım.Zamanımı daha verimli kullanıyorum.Ve en önemlisi kendimi ve hayatımı seviyorum.Kendimi olduğum gibi kabul ediyorum.Herkesi affediyorum.ben zaten içimdeki beni çıkarıyorum.İçimde sakladığım o beni.Artık uyanma zamanı gelmedi mi?Çık kayanın arkasından ben burdayım diye bağır,beni burda unutmuşsun de.kız bana.Ben işte o içimdeki Mesut'um.Hayata güleryüzle bakan,insanı insan diye seven,çevresine sevgi,dürüstlük yayan Mesut.Kendine güvenen Mesut...