[pisimbat]

ELİF-81 Nickli Üyeden Alıntı

Boşandım ve ailemle yaşıyorum , üstelik çok hareketli ve bugünlerde biraz saldırgan davranan bir kızım var, yoğun çalışıyorum, kızıma annem bakıyor , çocuk çok hareketli ve hırçın, nasıl davranırsam davranayım bir türlü hırçınlıktan vazgeçmiyor, ayrılmadan önce , ufaklığında da böyleydi, genetik olduğunu düşünüyorum, duygusal bir çocuk değil, onu mutlu etmek için elimden geleni yapıyorum, düzelmiyor ve bu durum benim hayatımı bir azaba çevirdi, akşam olup ben eve gelince , annem bunalmış ve sürekli çocuktan şikayet eder bir durumda , kızım sürekli öfkeli ve aşırı hareketli, dağınık düzensiz, daha 8 yaşında ve çok asi , ne yapmalıyım ben ,şaşırdım kaldım, kızım için en iyisi iyi bir uzmandan yardım almak, tek aradığım sadece biraz huzur, bu hayatı ve şartları ben seçmedim ki , sonunda yine kendimi suçluyorum belki diyorum kendi evimizde , benim bakımımla büyüseydi, bu şekilde gelişmezdi olaylar , gerçekten çok bunaldım , çaresizseniz çare sizsiniz sözü aklıma geliyor ve her yıkılışımda bu söz beni yeniden ayağa kaldırıyor, biliyorum bu günlerde bitecek , aradığım huzur hayatımda olacak, her şeyin daha güzel olması umuduyla bakıyorum hayata ve iyimserliğimi korumaya çalışıyorum , eminim ki herşey güzel olacak

ben bir anne değilim ama kendi çoçukluğumdan örnekle yola çıkarsam ben de hırçın bir çocuktum,
annemden uzak kalkmam bunun en büyük sebebiydi sanırsam ilğiyi üzerime çekmek için herşey, yapardım ele avca sığmaz düz duvara çıkardım şefkat,sevgi ile dokunmak ,koyun koyuna yatmak,boş zamnaalrında onunla vakit geçerimek zamanla onu uysallaştırır onun anlamayacağı hiçbirşey yoktur bunu sakın unutma derim ben kolay gelsin spora veya başka aktivitelerede yönlendire bilirsin ama seni daima hissetsin ce tafsiyeler birazda çoçukluğumdan