[etterna_]

hiç bi şey bilmiyorum sadece şunu biliyorum;
daha önceki mesajlarıma bakarsanız ailem tarafından sevgisiz büyütüldüm ve bu negatif etkileri en çok ergenlik çağımda yaşadım. Ben 5 belki 6 yıldır kendimi aptal zannediyodum.Çok açık söylüyorum.
Bi anım;
annem (tabi suçlamak istemiyorum o da şu an farkında herşeyin ve pişman) veli toplantısına çağrılmıştı matatik öğretmenim benim çok yaramaz olduğumu söylemişti ve annem b enim duyduğumu aldırmadan " problemli bi çocuk" demişti ve bu bende bi etiket olarak belki hala yaşamını sürdürmekte.
ve ben belki sene öncesine kadar evde oturup iş bulamayacağımı benim kapasitemin buna yeterli olmayacağını düşünüp duyuyodum.
Ta ki "uzun saplı gelincik" isimli kişisel gelişim kitabını okuyana kadar.
Belki gerçekten o kitabı yazan kişiler mutlu değiller ama beni çok mutlu etmişlerdi.Ben kendi kapasitemin farkına varmıştım.
Problemli biri olmadığıma inandırmıştı beni kitap.
bilgisayar bilmememe rağmen bilgisayar kullanılan bir işe başvurup işe alınmıştım.
Sudan çıkmış balık gibiydim.Şu an bilgisayarı vasatın üzerinde kullandığıma inanıyorum.(çevremden gelen tepkiler bu)

"uzun saplı gelinciği iyi ki okumuşum" .

Sadece bunu biliyorum