[justagirl]

ne yazacağımı bilemeden bakakaldım ekrana.
pek iyi değilim ben bugün. ağladım çok.. o yumruk gene büyüdü sanki. geleceği düşünüyorum hep. hayal kuruyorum. biraz rahatlatsa da beni ya'lar başlıyor arkasına.

hayatta hiç bir şey kolay değildir. kolay elde edilmez. ben armut pişçiydim. bu dafa armut pişmiyor benim pişirmem gerekiyor. alışık değilim. anladım ki bana benden başka kimse yardım edemez. yanımda olabilir. paylaşabilir ama kimse benim yerime bu olanların geçmesini sağlayamaz.

korku nedir diye düşünüyorum şimdi... neden insan kısa bir süre yaşayacağını bile bile korkar? kızar? neden yolu kaybetmek bu kadar kolayken bulması çok zor? neden elindekinin değerini bilip yetinemez? zaman akıp geçiyor hayatın ellerimden kayıp gittiğini düşünüyorum.

bugün doktora gitmem gerektiği düşüncesi yeniden geldi aklıma..