Benim tepkim fazla net oldu yalnız! :S
5 aydır işyerimde bir çok haksızlıkla mücadele etmekteydim. Aslında mücadele denmez pek; patronum çok ters biri olduğu için açıkçası hakkımı aramakta zorlanıyordum sanırım. Ancak perşembe günü bir darbe daha alınca sinirimden deliye döndüm. Bağırdım çağırdım, istifayı bastım çıktım :S
Telkinler beni biraz gergin yaptı, haksızlığa tahammül sınırımı düşürdü. Ama biliyor musunuz, ilk kez bu kadar endişesizim. Ben ne yapacağım şimdi demek yerine sadece tek bir düşünce kaplıyor içimi.
" Hedefime daha da yaklaştığım için oldu. Şimdi daha güzel bir kapı açılmak üzere beni bekliyor."
Bir yandan bu duruma seviniyor, bir yandan da üzülüyorum aslında. Hiç endişem yok dersem yalan söylemiş olurum. "Ben ne yapacağım şimdi" endişesi, " ya başaramazsam ne yaparım" a dönüştü. Kafam karmakarışık... :/ |