Siz de oluyormu bilmiyorum.ben kendimi tam ifade edemiyorum.topluluk içinde çok pasif kalıyorum.sanki konuşursam bana tepki verecekler gibi bir his oluyor.samimi olduğum kişilerin yanında rahatım.bu da beni üzüyor.bu huyumdan kurtulmaya çalışıyorum.30 yaşına kadar şu hayat beni mutlu etmedi.hayatım hep keşkelerle geçti.yapamadığım şeylerin üzüntüsüyle geçti.Çünkü harekete geçmedim zaten.kendime güvenimin olmadığını gördüm.ve bu en büyük eksiklikti.içine girince aslında benim onlardan pek farkım yoktu.sadece ben olayları gözümde büyütüyordum.yapabileceğim halde sanki yapamayacağım gibi bir hava veriyordum onlara.baaşrısızlıkları gözümde büyütüyor kendimi değersiz görüyordum.umarım bu telkinlerle istediğim konuma gelirim.aynı zmaanda başka kaynaklardan da sürekli kendimi geliştirmekle uğraşacam... |