[akik]

merhaba.
başlangıç olarak ego ve suçluluk öneriyorsunuz sanırım. ancak ben suçluluktan korkuyorum:)
birkaç senede zar zor tedavi edilebilmiş bir depresyon geçirdim. ağır değildi ama uzun sürdü biraz. kendimi suçluyordum, çevremdeki herkesin hayatını mahvettiğimi düşünüyordum, özellikle ailemin benim için çok fedakarlık yaptığını fakat karşılık veremediğimi düşünüyordum. nolursa olsun kendimi suçluyordum, biri bana kötülük etse ve bu çok açık olsa bile kendimden biliyordum, kendimi cezalandırıyordum. dünya bensiz daha güzel olur, herkes ben hiç olmamış olsam daha mutlu olur diye düşünüyordum. defalarca kendime fiziksel olarak da zarar verdim, bir defa da ra kalkıştım, ama bitirmedim, kimseye de belli etmedim. hiçbir zaman hiçbir şeyde kendime güvenemedim, hala da bütün sorunlarımın kaynağı kendime güvenememdir. yeni olan her şeyden kaçmak ve asla kendinle mutlu olamamak, kendini asla tatmin edemeyeceğin bir mükemmeliyetçiliğe saplanıp kalmak ve başkalarına kucaklar dolusu verdiğim hoşgörüyü kendime koklatamamak.
tedavide biraz ilerlediğimizde aslında saçmaladığımı görmeye başladım, bazı şeyler nesnel ölçütlerle değerlendirildiğinde benim gördüğüm gibi değildi.fakat ilerledikçe şundan şüphelenmeye başladım: annem sürekli şikayet eder durur her şeyden ve en yakını olan bizlerin sürekli onsuz yapamayacağımızı, hiçbir şeyi beceremediğimizi, o olmasa başımıza ne gibi felaketler geleceğini söyleyip durur, çünkü omuzlarındaki yük çeşitli şeylerden dolayı çok çok fazla, o da kendince böyle bir çıkış buluyor. aslında evinden ailesinden başka tutunacak hiçbir şeyi olmayan her ev kadını yapar sanırım bunu. ama ben bunu küçüklüğümden beri duya duya kendimi inandırmışım galiba, o zaman çok üzücü, çok etkili oluyordu söyledikleri, şimdiyse bazen komik bile geliyor.
bu kadar şeyi niye bize okuttun derseniz, şundan: suçlulukla ilgili telkinleri dinleyenlerin kabus, sayıklama, kötü ruh hali vb bazı şeylerle karşılaştığını gördüm. çok da keyifli bir dönemden geçmiyorum açıkçası. yukarıda anlattıklarımdan dolayı da, bu etkilerin bende çok şiddetli biçimde baş göstermesinden çekiniyorum. tedavim sırasında da kabus görmekten uyuyamadığım dönemler olmuştu. ne öneriyorsunuz, hiç dinlemesem daha iyi galiba?