[fatale]

Doğan CÜCELOĞLU'ndan duvarlara kazınacak nitelikteki inciler..


-Gönül zamanı, etkili insanların; saat zamanı, verimli insanların zamanıdır. (İçimizdeki Biz, s.77).

-Kalıplanmış insan tümün bilincinde değildir. Bütünden kopuk olduğundan yaşamından gerçekçi bir sorumluluk alamaz. Doyumsuz ve anlamsız bir yaşamı vardır (İçimizdeki Biz, s.125).

-Çocuk kendini, ortamın onu yansıtmasıyla tanır (Yeniden İnsan insana, s. 99).

-Günün sonunda aynada gözlerinin içine doğrudan bakabilen, kişisel bütünlüğü olan insandır. (İçimizdeki Biz, s. 84).

-"Otoritelerin dediğine uyduğum sürece değerliyim" diyen, kendi özüne saygısını yitirmiş bir insandır. (İyi Düşün Doğru Karar Ver, s. 25).

-Hüzün tutkunluğu olan kişi kendisine acındırmanın, inlemenin, ağlamanın, ahlamanın, vahlamanın ötesinde elinden birşey gelmeyeceğine inanır; yaşamında olan bitenlerden kendini sorumlu tutmaz. (İçimizdeki Çocuk, s. 135).

-İnsanoğlu kendini gözlemleyebilir. Kendini gözlemlemenin getirdiği bilinçlenme, kendinin olduğu kadar başkalarının da deneyimlerinden öğrenmesine yol açar. Bu yetenek, kişinin gelişiminin temelinde yer alır. (İyi Düşün Doğru Karar Ver, s. 174).

-Kendiyle anlamlı ilişkisi olmayan insanın kimseyle anlamlı ilişkisi olamaz. (İyi Düşün Doğru Karar Ver, s. 9).

-Kendi bütünlüğünü tamamlayamamış, kendine saygı ve sevgisini geliştirememiş kişi, başkasını gerçek anlamda sevemez. (İçimizdeki Çocuk, s. 77).

-Bütünleşme aşamasını tamamlamış kişi, kendisi olmaktan mutludur ve kendisi olduğu için kimseden özür dilemek ihtiyacı duymaz. Suçluluk ve utanç duygusu içine girmeden yaşamaktan zevk alır. Gereksinmelerini ve isteklerini uygun sınırlar dahilinde karşılamayı öğrenmiştir (İçimizdeki Çocuk, s. 233).