[bluemoon24]

teomanın son albümü olan renkli rüyalar otelinden etkili bir slow. keşke bacaklarından akanları yazacağına teoman hep böyle şarkılar yazsa diyor insan dinleyince. bazen işte duyguları bir yerden yakalayıp kelimelere

güzel döküyor.



kaçıyor musun aşktan hala

koşup insandan insana

hayatı bırakıp tabağında

boşver mi diyorsun kanasın



için acıyor mu hiç bazı bazı

cesur musun gözünü kapadığında

sımsıkılar mı kırpmıyor musun

boşver mi diyorsun kanasın



biliyorum artık çok zor çok

kuracak yeni bir hikayem yok

yine de uğraşıyorum rastgele

bu eskimiş kelimelerle



yavaşlıyor ama durmuyor dünya

zaman kimseden değilken yana

gitmiş herkes evlerimiz bomboş

boşver mi diyorsun kanasın

batmadık ama su alıyoruz hala

hisssetmeden basıp toprağa

tuz basmadan yaralarına

boşver mi diyorsun kanasın



biliyorum artık çok zor çok

kuracak yeni bir hikayem yok

yine de uğraşıyorum rastgele

bu eskimiş kelimelerle



alt üst olmuş coğrafyamda

cebinde bozuk paralarınla

kendi mezarına selam durup

boşver mi diyorsun kanasın



biliyorum artık çok zor çok

kuracak yeni bir hikayem yok

yine de uğraşıyorum rastgele

bu eskimiş kelimelerle

insanın kendini her satırında bulabileceği anlamlı şarkı.teoman bu şarkıyı sanki yürür gibi yazmış,öyle doğal olmuş.hayatı bırakıp tabağında,boşver mi diyorsun kanasın. sorunu bilip de çözüme gidemeyecek kadar yorgun olmanın,bitkin olmanın şarkısı.

bir anlam ifade eden harf toplulukları



yazarların vazgeçemedikleri oyuncakları.

düşüncelerimizi gizleyenlerdir.

küçük puzzle parçaları doğru yere yerleştirilmedikçe eğreti dururlar. söylenmek, duyulmak, bilinmek, yazılmak isterler. bebekler de oynar onlarla, orhan pamuk gibi koca adamlar da.. en çok da sevilmek isterler bir şiirde, bir romanda, bir öyküde.. hangi dilde olursa olsun dökülmek isterler



kelimeler

seslendiler bilinmez dehlizlerden

ses versem bilseler

konuşmadan severdi o beni

sevmezdi kelimeleri

oysa kelimeler hep seslendiler

ben sevdim seslenişlerini

elbet onlar da konuşulmak isterlerdi

kelimeler

kapandaydılar

yine de kapanmadılar

ağzında kanayan yaralardılar

hap kanadılar da

yine de kapanmadılar

o hiç açmadı ağzını

dökülemediler

içinde nasıl da büyüyebildiler

kelimeler

susuldular

içinde dilsiz kaldılar

gün gelir diye umdular

gün gelir açılır kapılar

içerde kendilerine yer bulurlar

o sessiz neyi bekledi bilemediler

bilemedim bende

bilemezdim de

ah, kelimeler

onlarda benim gibi ondan

öylece bir damla abı adalet beklediler

gün gelmedi

hala boşuna beklemedeler..

bir özdemir asaf şiiri.



yarıda kalmış aşklarının hesapları içinde

denizlere açıldı içimizden biri

niçin gittiğini söylemeden.

doyulmamış arzularla doluydu yelkenleri.

yıpranmış kelimelerin verdiği güvenden.

bulacak sanıyordu yenilikleri.

her an bir yeni su vardı,

her yeni suda bir yeni an.

deniz, dalgalarıyla gösteriyordu dışından

yaşananla düşünülenler arasındaki farkı.

bitmiyordu köpüklerle renkler

bir başka damlada, bir başka ışıkta başlamadan.

gözlerinin önünde bir oyun, ardında bir oyun.

dışında ne varsa yeni, ne varsa gerçek.

yeni manzaralarla gelen yeni duygular

hani, eski kelimelerle olmasa

insanın ömrünce devam edecek.

gözlerinin önünde bir oyun, ardında bir oyun.

anladı,ölmekle yaşamanın birleştiği noktada

yeni rüzgarlarla esen yeni korkulara

yeniliklerini bağışlamayan kelimelerin

nasıl düşman sığınaklar halinde direndiğini.

anladı, bütün olmuşlarla olanların

ve bütün olacakların

o kelimelerin içinde

kendisine varmadan eskidiğini.

en hakiki ve deruni anlamlarını öz zihinlerimizde bulan ve bu yönüyle de herkesin farklı farklı anlamlar atfettiği, bazılarımızın en büyük sanatı onları yürütme kabiliyeti üzerine inşa ettiği, harf dedigimiz işaretlerden oluşan anlam haritasının unsurlarıdır.

.......

kelimelerin geldiler bana,

yüreğinden, kafandan, etindendiler.

kelimelerin getirdiler seni,

onlar : ana,

onlar : kadın

ve yoldaş olan...

mahzundular, acıydılar, sevinçli, umutlu, kahramandılar,

kelimelerin insandılar...





işte böyle önemlidir kelimeler.

bazen kelimeler insandırlar.

keşke, belki, bazen, pekala, tamam, hayat, su, yemek, evet, hayır, hiç, çok, az, biraz, küçük, büyük, orta, rengarenk, sessiz, sakin, kalabalık, gürültü, eşit, düzen, kaos, seçim, müzik, gitar, tel, akort, nota, ritm, solo, yanlızlık, mum, ateş, loş, boş, kitap, yazar, okumak, roman, hikaye, şiir, nazım hikmet, sinema, tiyatro, festival, gala, vizyon, sahne, gösteri, kadıköy, istiklal, cadde, migros, sahil, deniz, ağaç, yeşil, mavi, ada, ay, gece, tinerci, bekçi, park, salıncak, iki, aşk, sevgi, vefa, saygı, hüzün, içki, sigara, izmarit, çöp, belediye, yolsuzluk, kaldırım, taş, inşaat, alan, istismar, iyi, kötü, güzel, çirkin, saç, toka, pantalon, ayakkabı, converse, 74, all stars, nba, mehmet okur, detroit, amerika, yolculuk, hayal, interrail, bölge, italya, pizza, makarna, kahve, starbucks, mocha, bahariye, moda, kadın, erkek, çelişki, uyumsuzluk, düzen, ev, güven, anne, baba, kardeş, arkadaş, dost, nadir, ender....

words, they mean nothing, so you can't hurt me demiş şair...


biterler bazen, o zaman susmak prenses olur, diz çökersiniz önünde... ama sen susma, bitirme kelimelerini, idareli harca n'olur... öyle çok ihtiyacım var ki sesine...

renklerin ve kelimelerin kardeş olduğunu söylüyor orhan pamuk benim adım kırmızıda. hâlbuki biz renkleri tartışmıyoruz ama kelimeleri tartışıyoruz. kardeşlerden biri bu tartışmalardan uzakta varlığına devam ederken, diğer kardeş tartışmanın göbeğinde kalıyor, üstelik tartışmaların da devamını sağlıyor. kelimeler olmasa nasıl tartışırız, değil mi?



kardeşliklerine ek olarak şu da söylenebilir: kelimeler hayatımızı renklendiren kavramlardır. onlar olmasaydı, hala duvarlara bir şeyler çizerek derdimizi anlatmaya çalışacaktık. iyi ki, yazı var. hayat kadar şaşırtıcı olan.



Kaynak: İtüSözlük