Birde olayın detayına girip düğmeye bastığı halde kapı açılmayan birkişinin psikolojisini düşünün..
Heyecanla bekler kapının açılmasını..
Bir yandan da endişe vardır.
Ya açılmazsa kapı diye..
Beklenen olur ve kapı açılmaz..
O an ne düşünür..
-Acaba basmadım mı?
-Yooo bastım aslında yanıyor...
Ekşi sözlükten bir alıntı
belediye her ne kadar insan tasıyoruz biz diye reklam da yapsa, iett nin filosu malumunuz. yas ortalaması dogu bloku ülkeleri gibi degilse de, çok da genç bir filo degil. hele o şerefsiz körüklü kapılar. açılacak mı açılmayacak mı, muallakta bırakırlar tedirgin orta sınıf otobus yolcusunu. konu aslında körüklü kapılar degil. çok uzattım farkındayım, konu tıkım tıkış bir otobuste, düğmeye bastıgınız halde, kaptanın kapıyı açmayı unutması (muhtemelen üzerinde yeşil ışık yanan ön paneldeki gösterge bozuktur) ve sizin kaptan arka kapı diye bagırırken sesinizin titremesidir.
şimdi niye titrer o ses? tiyatrocu degiliz, işinden evine dönen, büyükşehirde yasamanın en temel geregi olan toplu taşıma araçlarını kullanan maaşlı kesimiz. diyafram eğitimimiz yok. o kadar insanın içinde arka kapı diye yırtınmak hafif adrenalin salgılatır, sanki bütün millet sana bakıyor gibi gelir -bakar da aslında, acıyanları bile vardır- ses duygusallasır bu anlarda. çatallanır, gider gelir. en ondeki guzel kız "ah canım benim" bakısı atar. şöför duymadıysa?
o zaman biraz daha bagırırsınız, "kaptaaan arka kapı". bir allahın kulu da kaptana "arka kapı kaptan, inecek var" demez. ama ben öleyim artık orda, bu kadar rezillik olmaz diye düşünürken, önlerden bir amca imdadınıza yetişir "şöför bey, inecek var"
o amcalar için bu ülkede yaşıyoruz biz, o amcaların temiz pardesüleri, ak saçları, traşlı yuzleri için...