"Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum"
 

Yazar füsun budak


"Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum" çoğu danışanımdan duyduğum bir söz. Kimi zamanda daha dolaylı ifade edilen bir durum.

Yalnızlık nedir? Neden korkutur insanı? Bununla ilgili bildiklerimi ve insanların benimle paylaştıklarını bende sizlerle paylaşmak istiyorum. Belki de birbirimize bu şekilde yardımcı olabiliriz. Yalnızlığın sebep olduğu korkumuzla nasıl baş edebileceğimizi öğreniriz. Aslına bakarsanız tam olarak ne yazacağımı da bilemiyorum. Ama bir başlangıç yapmak gelişme ve sonucunu da getirir sanırım.

Yalnızlık kimsenin olmadığı, kendinle baş başa kaldığın, hiçbir şeyi hiç kimseyle paylaşamadığın bir an gibi geliyor bana. Kimi zaman kalabalığın içinde bile kendini yalnız hissettiğin anlar olmaz mı? Anlaşılmadığın ya da anlatamadığın çoğu zaman kendini yalnız hissetmez mi insan? O zaman da yalnız kalmışsındır ama yine de birilerinin yanında olmasını istersin. Sanki yalnızlık birinin yanında olmasıyla son bulacakmış gibi çevrendeki insanları hep yanında istersin. Aslında o zaman da yalnız olduğunu biliyorsun. Fakat bu fikirle ya da olayla yüzleşmek zor geliyor.

Yalnız olduğunun farkına varmak endişelendiriyor. Sanki varlığımızın sebebi başkalarıymış gibi onlar olmadan yaşayamayacağımızı düşünürüz. Onun içinde bizi hak etmeyen insanlarla bile olmaya çalışıyor ve onlara önemli olduklarını hissettiriyoruz. Yeter ki bizi terk etmesinler diye. Yalnız kalmamak için istemediğimiz bir hayatı yaşıyoruz. Korkuyoruz çünkü yalnızlıktan

Kendine güvenmeyen insan yanında destek arıyor. Yanında biriyle kendini daha güçlü hissediyor. Onun içinde yalnız olmak istemiyor. Tek başına bir hiç olduğunu düşünüyor. İstemediği ya da sevmediği kişilerle bile beraber olmayı tercih ediyor yeter ki yalnız kalmasın diye�

Alışkanlıklardan vazgeçmek zor olsa gerek. Sevgiliden ayrılmak bunaltır insanı. Ne yapacağını bilemez. O olmadan nasıl yaşayacağını bilemez insan. Sanki her zaman yanındaymış gibi. Onunla mutlu olmasa bile beraberliği devam ettirmeye zorlar kendini. Neden? Yeter ki yalnız kalmasın diye�

Yalnızlık acıtır insanı. Yüreğini kanatır. Kendini bulamaz. Bilir ki başkaları sayesinde güçlüdür. Başkaları yoksa hayatta bitmiştir. Kendini değerli hissedebileceği ve kendini kabul ettirebileceği bir ortam yok olmuştur. Korkar kimsenin kendini sevmemesinden, kabul etmemesinden. Çünkü o kendini sevmiyordur zaten. Sesini duyuramaz, kendi varlığını kabul edemez. Kaybetmemek ve yalnız kalmamak için her şeye katlanır. Yeter ki terk edilmesin diye�

Yalnızlık zordur. Ama korkutucu değildir. Korkutan ya da endişelendiren düşünce nedir? Bunu incelemek ve biraz daha basitleştirmek, bazı şeylerin farkına varmamızı sağlayacaktır. Yalnız kaldığımızda nasıl bir ortam oluşur. Tek kalmışsındır. Sevincini ve üzüntünü paylaşacak kimse yoktur. Seni dinleyen hiç kimse yoktur. Çözümünü bulmakta zorlanırsın. Hatta o kadar çok düşünürsün ki kendi düşüncelerinden korkar hale gelirsin. Seni destekleyen, yanlış ya da doğru olduğunu söyleyen birine ihtiyaç duyarsın. Onun için yalnızlık endişe yaratır. Kimi zaman hastalandığında sana çorba pişirecek, seni düşünecek, ateşlendiğinde sana bakacak birini ararsın. O zaman yalnızlık zor gelir. Yoksa her insan yalnız kalmayı da özler. Tek başına yürümeyi, oturmayı ve kendi için düşünmeyi ister. Yalnızlık gelecekle ilgili kaygılar yaşandığında korkutur. Gelecekte olabilecek olaylar karşısında kaygılandırır.

Yalnızlıktan korkmadan yalnız da nasıl mutlu olunabileceğini öğrenmeliyiz. Kendimizi sevmeli ve kendimize güvenmeliyiz. Bir başkasının varlığı bizim varlığımız olmamalı. Bağımlı olarak yaşamak daha korkutucu ve kaygılandırıcı bir durum aslında. Bir başka insanın size verdiği değer ve sevgi ile kendini değerli ve önemli hissetmek acı verici. O değer ve sevgi vermediğinde düşeceğin durum acı verici. Hayat kimi zaman yalnız, kimi zaman insanlarla beraber, kimi zaman da kalabalığın içinde bile kendini yalnız hissederek geçiyor. Korkularımızla yüzleşmeli ve mücadele etmeliyiz. Yalnız kalmaktan korkmak yerine yalnızlığı da yaşamak ve nasıl yaşayacağına karar vermek daha doğru olur. Çünkü ne istediğini bilerek yaşamak kişiyi daha mutlu eder.

Yalnızlığı anlatan pek çok şiirler, kitaplar yazılmıştır. Hatta resmedilmiştir. İnsanın yalnız olarak doğduğu ve yalnız olarak hayatının bittiğini düşünürsek, neden başkalarına ihtiyaç duyar ya da buna sebep olan nedir?

Ynt: "Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum"
 

Yalnızlık korkusu ile değil de, değer buldugumuz için kişlerle ilişkiye girdiğimiz de ise hep kazanırız.Bir başkasının varlığı bizim varlıgımız olmadıgında da saglıklı süregen beraberlikler yaşarız diye düşünüyorum... Güzel bir yazı teşekkürler. smiliyface

Ynt: "Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum"
 

Yanlızlık keısnlıkle yasanılması gereklı bı duygudur..Yanlızlık ve değişim..Bu ıkı terımı de cok severım yanlızlık ınsanın kendını tanımasına bulmasına degısımse ( kımyada deıl tarzda olan) ınsanın önunu acması bakımından önemlıdır.. Örnegın suan ögrencılık hayatımda 2 aylık bı sure zarfında evde tek kalıcam.bunun 20 gunu gectı bıle..ınanın denemey deger varsa böle bı ımkanınız deneyı derım

Ynt: "Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum"
 

Yalnızlık, kendinle,duygu ve düşüncelerile başbaşa kalmaktır. Kendi ayakların üzerinde durup duramyıyacağını görmektir. Kendinle hesaplaşmadır. Kendini seviyorsan güzel, kendi kendinden korkuyorsanız ürkütücü birşey yalnızlık. En korkunç yalnızlıklar kalabalık şehirlerin, sitelerin, işhanlarının, alışveriş merkezleri ve kalabalık sokaklarda yaşanılan yanlızlıklar. Başına bişey gelse kimse dönüp bakmıyor. Asıl ürkütücü ve korkunç olan bence sizce?

Bizler cevremize herzaman güneş olalım,çevremizle ve kendimizle dost olalım, düşene kafa cevirip gitmeyelim (seyirci değil) yardımcı olalım.
Saygılarımla...........

Ynt: "Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum"
 

yanlız kalmak istemiyorum yanlızlık tan nefret ediyorum ama hep yalnızım insanların yüztipine bakıpta önyargılı olmalarından da nefret ediyorum ama bir sevgili bir dost bulduğum zaman o zaman benden mutlu bir insan bulabileğinizide hiç sanmıyorum yalnızlığımı hep dostlarımla ve çalışarak ayaklarımın üstünde durarak hayatın bana oynadığı oyunları ekarte ederek yeniyorum Yanlızlıktan nefret etmiyorum artık Yalnızlık benden korksun 956k skan67

meraba ben yeni katıldım bu siteye burda yalnızlık adına bişiler yazmışsınız ben de derdimi açmak isterim.Arkadaşlar ben bi üniversite öğrencisiyim ve 4 yıl beraber olucagım insanlarla bi sınıftayım daha okula başlamadan bunun farkındaydım ve çok korkuyodum yalnız kalmaktan çünkü ben ilkokulda böle bişey oldu yani hiç arkadaşlım yokdu diğer çocuklar tarafından ezilmeye itildim o yüzden çok korktum yine aynı şeylerin olmasından böle derslerde konsantre olamazdım düşünün sürekli başkalarını ve onların düşüncelerini merak ederdim derste dışarda piskopat gibi birisiyle az sammimi olunca hiç kopmamasını isterdim benden sanki bağlanmak zorundayımışım gibi birine ama gariptir yani insanlar hep değişti yani benim kafama taktıgım insanlar sırayla değişti ama sorun hep aynı sorun şu:SANKİ BİRİSİNE MUHTAÇMIŞIM GİBİ GİDİYORUM OKULA VE O YÜZDEN MUHTAÇ OLDUGUMU SANDIGIM KİŞİLERLE ilişkilerde aşırı derecede hassas oluyorum ve derslerde de onları düşünüyorum :( sizcde çözüm ne arkadaşlar lütfen yardım edin böle saçma takıntılar yüüznden aptal bi dersden kaldım ya :(:(

Cevap: "Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum"
 

merhaba arkadaşlar bu bağımlılık yani başkasıyla kendini değerli hissetme tek başına değersiz hissetmeyle ilgili hangi telkinler dinlenmeli????yardımcı olurmusunuz???

Cevap: "Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum"
 

ego ve suçluluk dinleyin öncelikle. bende de aynı sorun var. listeye kendine güven telkinini de ekleyebilirsiniz superxy

Cevap: "Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum"
 

Cevap: "Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum"
 

teşekkür ederim wampirella ego ve suçluluğu dinledim.kendine güveni eklicem...