|
Cevap: Neler Yaşamışım... Sitenin Güzel Kelebeği, Yazdıkların beni çok keyiflendirdi. Bir yerlerden bir yerlere atlamanın ne demek olduğunu bu site sayesinde tatmış başka bir insan da benim. Okudukça okuyasım geldi yazdıklarını, hatta devamı var mı acaba diye atladım diğer sayfaya... Bütün bu gelişimin hem bu site sayesinde aynı zamanda senin içinde büyüttüğün kendine inancın ve ilerleme azmin sayesinde olmuş canım benim. Bırakmadan devam eden, okudukça okuyan, sadece öyle diyor diye değil, sorgulayarak, nedenlerini anlayarak devam ettiğin için ikişer ikişer tırmanmışsın basamakları. Seni gönülden kutluyorum, hepimize yeniden güç verdin. Nice yıllara canım... Dilerim hep birlikte ilerleriz:)) Kucak dolusu sevgilerimle http://www.simliresim.com/simli_resim/butterfly/027.gif |
Cevap: Neler Yaşamışım... Teşekkür ederim canımmm. ttli3 O kadar fazla şey yaşadım ki her birini anlatabilmem mümkün değil. Anlatırken günlüğümden bolca faydalandım. Çünkü ben bile unutuyorum neler yaşadığımı... Ömrüm devam ettikçe yeni deneyimler ve hikayelerim de bir bir çoğalacaktır elbette. Anlatmaya devam edeceğim inşallah. Belki yine bu şekilde bir özet yapıp paylaşabilirim daha sonra. En etkileyici olan şey düşünmek... Çünkü 2 yıl önceki halimle şu anı kıyasladığımda düşünmekten aciz birini görüyorum. Kesinlikle söyleyebileceğim şey düşünmeyi bilmediğimdi. Hiç düşünmeden öylesine yaşayan biriydim. Ne kadar düşündüğümüzü, kafamızı bir şeylere taktığımızı, sorunlarla boğuştuğumuzu söylesek de bunların hiçbirisi yeterli değil kendimizi geliştirebilmemiz için. Bakış açısı çok dar olan biriydim. Bu anlamda ufkum çok genişledi. Yaşadığımız dünyada çokça söylediğimiz bir şey hepimiz öğrenci ve öğretmeniz... Birilerine yaşamlarına ışık tutacak bir şeyler verebilir miyim bilemiyorum ancak ben iyi bir öğrenci olduğuma ve mükemmel öğretmenlerim olduğuna inanıyorum. Eskiden Mert abi ya da Abdullah abi bana sorular sorduğunda çok şaşırıyordum. Yanıt veremeyecek kadar bilgisiz ve cahildim. Hatta soruları idrak etmekte de zorluk çekiyordum çoğu zaman. Artık bu çok azaldı. Ben bir çok yaşıtımın karşılaşmadığı deneyimlerle çok küçük yaşlarda tanıştım. Çok üzücü şeyler yaşadım. Hala kimseye anlatmadığım ve anlatamayacağım dirençlere ve acılara sahibim. Onları düşünmüyorum. Belki de yok saymaya çalışmak diyebiliriz. Bu nedenlerle çok küçük yaşta olgunlaştığıma inanırdım. Ama hiç bir zaman isyankar olmadım. 2 yılda öğrendiklerimden yola çıkarak çok saf ve gözü açılmamış biri olduğumu gördüm. Şuan öğrendiklerimle deneyimlerim birleştiğinde artık büyüdüğümü hissedebiliyorum. 2 yıl sonra ne durumda olurum bilemiyorum. Acaba o zaman da bu yazdıklarım komiğime gider mi? Ama şuan ki halimden memnunum ve yavaş yavaş dengeleniyorum. Her birimiz için dileğim asla solmayan umudun çiçeği olmaktır. Sevgilerimle. actionsmile |
Cevap: Neler Yaşamışım... zerynthia, harika bir yazı deneyimlerini bizimle paylaştığın için gerçekten çok teşekkürler. Sana her geçen gün artan gelişim ve mutluluk diliyorum, hayat sana hep güzellikler getirsin.. Söylemek istediklerimi söyleyemeyip sonra kurgulama huyu bende de var, ama şöyle bir sorun var, ben o cevabı vermem gereken anda donup kalıyorum, söylemek istediklerim aklıma gelmiyo, sonradan şunun yerine şunu deseydim, taşı gediğe oturtsaydım, restimi çekseydim diye pişmanlıklarım oluyor... bunu nasıl aştığını daha detaylı anlatırsan çok çok sevinirim =) Görüşmek üzere... |
Cevap: Neler Yaşamışım... Alıntı:
Öncelikle gecikmeli yanıtım için özür diliyorum. Mesajını göreli uzun zaman olmuştu ancak bir türlü yanıt yazamadım. ttli3 Çok önemli bir konuya değinmişsin. Ben önceden ağzı hiç laf yapmayan, hiçbir şeye söyleyecek bir cevabı olmayan, haksızlığa da uğrasam sesimi çıkaramayan, öyle susup içi içini yiyen bir insandım. Bu tamamen yetiştirilme tarzımla ilgili bir durum. Çok deneyim yaşadım ancak sonuncusunu anlatıyım. Sınıfımızda bir grup vardı ve inanılmaz derecede fazla konuşuyorlardı. Yani derste devamlı bir gürültü vardı ve dinleyemiyordum. Aynı durum sınıftaki diğer üyeler içinde geçerliydi. Bir gün derste söyledim. Ancak o kişilerin o an sınıfta olmadığını fark etmedim. Sonradan girdiler sınıfa ancak konuşmalar devam etti. Zaten bu noktada değil sorun. Kızın teki bir anda atladı o zaman susun da derse geçelim diye. Buna zeytinyağı gibi üste çıkmaya çalışmak denir. O saate kadar ders yapmak aklınızdan geçmiyordu da şimdi mi aklın başına geldi diyesim geldi. Ama sustum. Sonra içime oturdu o laf. Kendimi savunamadığım ve cevap veremediğim için... Hoca da derste kızıp kızıp dururken bunlara bu sefer benim bir şikayetim yok demeye getirdi lafı. Halbuki başkaları da rahatsızlıklarını ifade etmişlerdi. Bu sefer aynen senin dediğin gibi kafamda kurmaya başladım şöyle deseydim, böyle deseydim diye. Aradan birkaç gün geçti ben hala kuruyorum. Şöyle demeliydim diye. Kafamda o sahneyi baştan yazıyorum. Böyle demek daha doğru olur. Farkettim ki bu inanılmaz hastalıklı bir düşünce ve engel olamıyorsun. Sana zararı var en başta. Ben bu şekilde düşündüm ve şizofrenik bir düşünce olduğu kanaatine vardım. Sonra ben kantindeyken bir laf söyledim. O derse geçelim diyen kız duydu hemen yanıma geldi hesap sorar gibi. Ne konuştuğumuzu teferruatıyla hatırlamıyorum ancak resmen ağız değiştirdi ve hocayı eleştirmeye başladı bu sefer. Zaten günlerdir kafamda kurup kurup duruyordum. O anda söyleyemediklerimi patır patır söyledim. Kız da haklısın filan dedi. Öbür grupta yanımdan geçerken bana laf atıyordu derste rahatsızlığımı belirttiğim için. Kızda yanlarında kafa sallayıp gülüyordu. Bu bahsettiğim insanlarda 30 yaşında filanlar yani. Sonra öbürü geldi bana diğerini kötüledi. Güldüm yani. Saçma sapan şeyler... Bu deneyim bana insanların her zaman güvenilir olmadığını gösterdi. Hastalıklı düşüncelere kapıldığımı farketmem çok etkili oldu düzeltmemde. O nedenle sonradan kafamı takmak istemediğim için her zaman hakkımı koruyan biri olmaya başladım. Farkındaysan kendi kendimizi ezik görüyoruz düşündükçe başkalarından ziyade. Çünkü niye diyemedim? neden yapamadım? gibi sorular biriktikçe aşağılık kompleksine giriyorsun. Ruh halin değişiyor. Yine önem veriyorum, insanları dinliyorum, soruyorum, fikir istiyorum ama cevabımı da veriyorum. Burada kabalaşmaya, hakaret etmeye ya da çok şiddetli tepkiler vermeye gerek yok. Öyle bir laf söylüyorsun ki ne kendini küçültüyorsun, ezdiriyorsun, ne de karşındakini yüceltiyorsun. İşte o zaman karşındaki insanlar senden üstün olmadıklarını anlıyorlar. Sır da burada. Ben bu konuda usta değilim hep karşımdakileri yücelttiğim için ancak bu da kendimize verdiğimiz değerle bağlantılı... Özgüvenle, korkuyla, Ben'e olan sevgi ve saygı ile alakalı... Sanırım gitgide daha fazla önemsiyorum kendimi ve o dengeyi yakalıyorum yavaş yavaş. Umarım açıklayıcı olmuştur. Sevgilerimle. actionsmile |
Cevap: Neler Yaşamışım... Hepsini okuyamadım keşke bölseydin paragraflarıda 2 günde bir koysaydın daha iyi olurdu vallahi :D |
Cevap: Neler Yaşamışım... Alıntı:
|
Cevap: Neler Yaşamışım... Alıntı:
|
Cevap: Neler Yaşamışım... Alıntı:
Ben teşekkür ederim. Sevgiler. actionsmile |
Cevap: Neler Yaşamışım... Bugün bir tane kediyle yan yana yürüdüm. neutrali5 |
Cevap: Neler Yaşamışım... Bir Kedi ile karşılaşanlar, umulmadık anlarda, yollarda mesela, ondan sonraki olacak bir olayda ya da mekanda kendi sezgilerine iyice dikkat etmeli şeklinde bir yazı okumuştum... |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 09:19 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.