[imported_Angel]

merhaba sevgili günlük
bugün çok mutlu bir gün geçiriyorum hava kapalı ve gri olmasına rağmen...bunda dünkü günümü kendi açımdan verimli bir şekilde geçirmiş olduğumu düşünmenin vicdan rahatlığının da etkisi var tabi ki :)

yaptığım sevgi olumlamalarından mıdır nedir ? aile fertlerimin bana olan sevgi gösterileri ve güzel sözleri gözle görülür şekilde artış gösterdi...sevildiğimi gerçekten hissetmeye ve sevildiğime gerçekten "ikna olmaya" başladım..
eskiden bu sözleri duyabilmek için ve gözlerine girebilmek için neler yapmıyordum ki ? sırf sevilebilmek için onların hoşlandıkları sevdikleri şeylerden ben de hoşlanıp seviyormuş gibi davranıyor ve kendi zevkimi unutuyordum...ama şimdi tam tersine hiçbirşey yapmıyorum bile...daha da iyisi artık benim kendi zevkime de saygı gösteriliyor...

geçen sene hep değişimin içten başlayıp dışa doğru devam etmesi gerektiğini düşünerek gelişim rotamı ona göre çizmiştim ama şimdi de görüldüğü üzere tam tersi yol izliyorum...bu sefer dıştan başlamayı kendime uygun gördüm...zaten diğer günlüğümün içeriğiyle bu günlüğümün içeriği arasında epey fark görüyorum..eski günlüğüm daha ziyade geçmişe daha ve ailemin bana karşı yaptığı yanlışlara ve bu yüklerden kurtulma çabalarıma dayalıydı..şimdi ise önüme bakarak kendimi geliştirme çabaları içinde olduğumu anladım...yani eski defterleri kapatmışım belli ki...

şu an dıştan içe yol izliyor olmam tabi ki içsel çalışmalarımı bıraktım anlamına gelmiyor..burada söylemek istediğim şey ; ağırlık verdiğim taraf..
eskiden dinlediğim telkinlerin seçimlerini bile buna göre yapıyordum..yani dışadönük sosyal amaçlı telkinlerden ziyade ego, kendine güven, suçluluk , koruma kalkanı gibi telkinlere daha çok ağırlık veriyordum ama sosyal telkinleri daha az dinliyordum hatta bazılarını hiç dinlememiştim..

şimdi ise yeni yılda, daha önce hiç dinlemediğim ; topluluk karşısında konuşma ve sosyal fobi telkinlerini dinleyerek başlamak istedim (yani dıştan içe yol izlemek istedim) eskiden ben topluluk karşısında konuşma telkinini işhayatında toplantılarda sunum yapan ve seminer veren konuşma yapan kişilere ait telkinler zannederdim ve bana göre olmadığını düşünürdüm ama düşündüğüm gibi adına bakıp yanılarak bu telkinin sadece topluluk karşısında konuşma olarak değil, "toplum içinde konuşabilme" telkini de olduğunu anladım...
gerçekten bunlara da ihtiyacım varmış hakikaten iyi geldiler..belki hala dışarıda gezmeye karşı isteğim yok ancak eskisi gibi buna kabus gözüyle de bakmıyorum...yani aniden gel beraber gezelim diye çağırsalar ve reddedemeyeğim bir durumda olsam belki isteksiz giderim şu an ancak bunu kabus olarak görmem...eskiden kendimi insan içine çıkmaya toplum içine çıkmaya layık göremezdim..çünkü kendimi çok ihmal ettiğim kendime bakmadığım için birşeyleri hep eksik görürdüm kendimde..ama şimdi kendime bakıyorum ve kendime saygı gösteriyorum...dinledikçe daha da iyiye gidecek inşallah...

[imported_Angel]

merhaba günlük..
bugün şu an belki de hayatımın en önemli kararlarından birini vermiş bulunuyorum (yada şöyle söyleyeyim çok önemli birşeyin farkına vardım)

ne mi ? hani sorunlarımın bir kısmını imajımla ve görünüşümle ilgili sorunlar teşkil ediyordu ya...işte onun nedenini düşüne taşına buldum günlük...
geçmişimdeki kendime özen gösterip süslendiğim ( en azından heyecanla hevesle birşeyler yapmaya çalıştığım dönemler) hayatımdaki daha aktif dönemlermiş...şu anki yaşantım o kadar aktif olmasa da kendime o gün gösterdiğim aynı özeni..duyduğum aynı heyecanı neden bugün yaşamayım ki ? neden kendimi şu anki bulunduğum ortamı ve yaşam tarzımı beğenmediğim ve küçümsediğim için cezalandırayım ki ?
evet oturduğum mahalle ve sakinleri bizim yaşam tarzımıza uygun değil..yaşıdım yok...yakınlarda tek başına gideceğim biryerde yok..günlük zorunlu işler ve alışverişler için çıkıyorum...ve ben bu sorunu kafamda çok büyütmüşüm ve mahalle tutucu olduğu için bırakın kendine bakmayı süslenmeyi..kendimi saldıkça salmaya başladım böylece mahallede rahat gezicek ve kimsenin dikkatini tepkisini çekmeyecektim ve rahatsız edici bakışlara maruz kalmayacaktım kendime göre...fakat ona bakarsan buna rağmen hala da rahatsız eden bakışlara maruz kalıyorum ve buna meydan bile vermemiş olmam daha sinirimi bozuyor....suç işlemeden cezasını çekmek gibi oluyor...ama artık kendi standartlarımı aşağı çekmeye niyetim yok..bulunduğum şartları belki değiştiremem ama bu böyle gitmez...kendimi saldıkça daha kötü hissediyorum...o yüzden yaşamımı mahallemi mahallemdeki insanların tarzlarını küçümsemeyeceğim artık...ve dışarı alt tarafı bir bakkala gitmek için bile çıkıyor olsam "amaaaann nasıl olsa mahalle bakkalına gidiyorum iyi giyinsem ne olacak ? " demeyeceğim...en azından kendime saygım olduğunu dışarıya telkin edebilmek için en azından saçımı başımı tarayıp, çok bi makyaj yapmasam bile en azından hafif bir rimel ve dudaklarıma parlatıcı sürerim en azından sağlıklı görünmemi sağlar bana da moral olur öyle değil mi ?

yoksa ben kendime daha iyi bakmak daha iyi giyinmek için şu anki şartların değişmesini beklersem ohooooo daha çok beklerim...hatayı burda yapmışım..yoksa ömrüm böyle geçip gidecek...
hesapta olmayan ve aniden içine katılmak zorunda olduğum farklı ortamlarda da zorlanıyor olmamnın nedeni bu olsa gerek...kendimi bulunduğum şartlara ve mekana göre şekillendirmek...