[denizyıldızı]

Evet günlüğüm; gerçekten bu telkinlerin etkilerini hissetmeye başladım yavaş yavaş... Artık dha iyimserim; hayat dolu olmasamda..
İş bulmayla ilgili dha ümitliyim mesela; tekrar eski mesleğime döndüm; garsonluğa.. Yani şu an bir eylemde bulunmadım sadece düşüncem ama tabii eyleme de geçireceğim... Bu arada bugün erken kalkma telknini de eklemeliyimmm... Zaten artık eskiye göre erken kalkıyorum ama olsun yinede ekliyim belki dha zinde uyanırım, dha erken kalkarım; ne kaybederim ki değil mi?..
Şu çocukluğumda ki babamın otoritesi de beni etkilememeli aslında... Yani anlıyorum tabi çocukluk çok önemli bir zaman dilimi ve insanın ruhunda hep etkileri olan bir dönem bu yüzden bu olayın beni etkilemesi de normal ama bunu abartmamalıyım...
Hayatın adil olmadığını zaten çoktan biliyordum ve hala bilmiyor muyum?.. Hayat herkese adil davranmıyor... Bazıları babasız annesiz doğuyor bazıları birtek annesini ya da babasını kaybediyor; hayat böyle: herkes eşit derecede mutlu olacak diye birşey yok..
Benim kaderimde öyle bir bab-kız ilişkisi yaşamak varmış... Ve de en önemlisi geçmişte kaldı... Beni bukadar etkilemesine önem vermemeliyim yoluma bakmalıyım... Yaşayacağım çok daha önemli ilişkiler varken, dha önümde uzun bir yol varken; şu anda pek de sevmediğim babamla ilgili geçmiş anıları düşünmek hiç mantıklı değil... Ve üstelik yorucu ve yıpratıcı...
Bu durum neden beni bukadar üzüyor?.. Çünkü dha farklı bir çocuk olmak isterdim; heryönden daha mutlu bir çocuk.. Ama işte biraz önce söylediğim gibi hayat herkese adil davranmıyor ve bu hayatın adaletinden çok daha öte birşey bu kader... Kaderimin geçmişiyle ilgili kısmı kafamı yormamalı, geleceğe bakmalıyım... Evet benim için önemli olan gelecek... Her zaman!..