[fgceker]

Çok sevdiğim mert bey'in hergüne bir soru adlı yazısında okuduğum ve şu anki durumumu gözden geçirmeme yardımı olacağımı düşündüğüm soruları kendime sorup cevaplarını burada vermek istiyorum ki ilerleyen günlerde ne kadar yol kat ettiğimi görebileyim

Kendimize sorabileceğimiz soru;

Ben kimim?

Hayatımdan ne kadar sorumluyum?

Nereye gidiyorum?

Bu gün yaptığım ve enerjimi akıttığım şeylerin ne kadarı istediğim hayatı geliştirmeme hizmet ediyor?

Hayatımız boyunca kendimize sormamız gereken en kilit soru sanırım bu,BEN KİMİM?

Herşeyden önce sürekli varolma nedenimi sorgulayan biriyim,hayatımın bir anlamı olması gerktiğini sorgulayan...Bir şeylerin eksikliğini içimde duymamla başladı sanırım bu sorgulamam...Yaptığım şeylerde sanki hep bir nokta eksik kalıyor gibi gelirdi bana,bu bir duygudan çok somut olması gereken birşeydi sanki

Sadece düşüncelerden ibaret değil,yaptıklarıyla var olan ve yaşadığını üreterek hissedebilen bir bireyim ben.Üretmek hayatının kilit noktası olmuş bir birey

Okumayı seven,okuyarak çoğaldığına inanan ve çoğalmakla yetinmeyip tüm öğrendiklerini paylaşarak yaşamına uygulayarak var olan bir bireyim....Sonra sevgi arsızı olan bir bireyim,Mert beyin deyimiyle ''Sevgi insanıyım'' Hep sevileyim,çoook seveyim,sevgimi herkese sınırsız vereyim....

Bugüne kadar beni tanımlamak için insanların kurduğu bana en anlamlı gelen ve kendime en yakın bulduğum cümledir bu

Pek çok güzel cümleyle ya da sıfatla tanımlandım bugüne kadar,bazende kötü sıfatlarla ama hiç birisi içimde hissettiğim sürekli kendimi sorgulamama neden olan boşluk duygusunu bu kadar güzel tanımlayamamıştı

Birkez daha teşekkür ederim sevgili MERTO,İyiki varsınız ve iyiki hayatımdasınız.Anlamlı olan hayatımı daha da bir anlamlı hale getiriyorsunuz

HAYATIMDAN NE KADAR
SORUMLUYUM???
Kendimize sormamız gereken o önemli sorulardan birisi daha

Herkesin kilitlendiği nokta değil midir bu

Çoğumuzun tek kaçış noktası,başımıza gelenlerden falancayı ya da filnacayı sorumlu tutar dururuz ömrümüz boyunca,hiç bitmek tükenmek bilmeyen milyonlarca bahane üretebiliriz kendimize içinde bulunduğumuz durumun bir başkasının yaptıkları sonucunda olduğuna dair.Bunu yaparkende asıl amacımız göründüğü gibi etrafımızdakileri ikna etmek değildir aslında.Asıl amacımız farkında olamasakta kendimizi kandırıp ikna edebilmektir.Bunda ne kadar başarılı oluruz orası tartışılır.

Kendimizi kandırmada sandığımız kadar başarılı olabilseydik,sürekli sürekli bozuk plak gibi yeni yeni bahaneler üretmek zorunda kalır mıydık ki

Ne traji komik bir olay değil mi? Kendimiz olmaktan kaçarak ödediğimiz bedele bakar mısınız?

Hayatım boyunca attığım adımların sorumluluğunu her zaman taşıdım Bu bazen çok hemde çok zor oldu ,bende başkalarının üzerine hele helede en yakınımdaki aile bireylerimin üzerine yıkmaya çalıştım başıma gelen istemediğim bir durumun sorumluluğunu ama kendimi kandırmayı başaramadığım için kısa bir süre içinde bu tavrımdan vazgeçtim ve attığım her adımın sorumluluğunu almanın hayatımı daha yaşanır ve kolay bir hale getirdiğini gördüm.

Sorumluluğu kendime alınca bu sefer bu durumdan kurtulabilmek adına kendime sorular sormaya başladım.Sorular sormaya başlar başlamazda çözüm kapıları birer birer önümde açılmaya başladı.Ve ne zaman kendimi istemediğim bir sonuçla karşı karşıya bulsam sorular sormayı alışkanlık haline getirdim

Evet benimde bocaladığım zamanlar oldu,hemde fazlasıyla...Buda bazı olaylara gereğinden fazla anlam yüklememden dolayı oldu,kısacası hedeften sapmam sonucunda oldu....Ama hangimiz zaman zaman hedeften sapmıyoruz ki....Bu hedeften saptığım zamanlarda şunu fark ettim.

Bu sapış anları benim için nefes alma ve yoluma son hız devam edebilmem için kendi kendime verdiğim paha biçilemez hediyelerdi.Onlar sayesinde elimdekilerin değerini,kendime inanmanın önemi bir kez bir kez daha kavrar oldum

''İnsan sıkı çalışmayla kendi şansını yaratır'';İşte ben
hep buna inandım

Hikaye mantıklı gelene kadar doğru soruları sor,içinde seni huzursuz eden tek bir nokta dahi kalmayana kadar

Hayatımdan tamamen ben sorumluyum

Bugün bulunduğum bu noktaya kendi attığım adımların ve olaylar karşısında takındığım tavırların sonucunda geldim....

Başıma gelen herşeyden hoşlandım mı??
Elbette HAYIR Benimde dibe vurduğum,yok artık bundan sonra hayatta bir daha ayağa kalkamam dediğim anlarım oldu Hani çook klasik ve arebesk bir laf vardır;''yıkılmadım ayaktayım''

İşte bende tam öyle yaptım.Her yenilgimde biraz daha güçlenmiş olarak,biraz daha kendimi tanıyarak yoluma devam etmek için bir öncekinden daha donanımlı olarak yoluma devam ettim

Yaptığım o hatalardan bir taneside,daha doğrusu hayata karşı takındığım yanlış tavırlardan bir taneside şuydu ''Hep beni koruyacak koruyup kollayacak birnin çıkıp gelmesini bekledim''

Ne büyük yanılgı

O zaten hep benimleydi ,yanıbaşımdaydı

---sanırım bunu geç fark etmemde miyop olmamın etkisi büyük,nede olsa uzağı iyi göremiyordum---

Bunu anladığımda hayata karşı duruşum daha bir sağlam oldu,adımlarımı daha bir kararlılıkla atmaya başladım ve işte bugün, şu anda bulunduğum noktadayım.Kendimle barışık ve hayattan ne istediğimi neler beklediğimi bilir bir halde

Evet işte diğer bir kilit noktası''NEREYE GİDİYORUM???''

Çok meşhur bir söz vardır,''gideceği yeri bilen gemiye hiç bir fırtına hiç bir dalga engel olamaz'' diye

İşte ben kendim olma yolunda ilerledim bunca zamandır ve gittiğim yolda sayısını benim bile hatırlayamadığım kadar hayal kırıklığı,hisran ve
ihanetle karşılaştım--fırtınalar ,dalgalar,kasırgalar-- Bazen beni yavaşlattı,bazende yolumdan sapmama neden olup beni 3-4 adım daha geriye ittiler ama yılmadım,Çünkü kendim için istediğim şeyin ne olduğunu çoook iyi biliyordum.

Ben kendim için KENDİMİ YAŞAYABİLMEYİ İSTEDİM,ve attığım her adımı bu hedefime ulaşabilmek için attım.''İstemek başarmanın yarısıdır derler,ben hep inandım,İstedim ve yolun asıl zor olan kısmını çoktan aşmış oldum,--Çoğu insan ne istediğini bilmediği için halen yerinde kararsızca oturmuyor mu?---

Ben ömür boyu sürecek bir yolculuğa çıktım,kendimi yaşayabilmek adına,Her geçen gün kendimi daha bilinçli yaşamayı öğreniyorum,her geçen gün bir önceki günden daha farklı bir Filiz Gülşah olarak uyanıyorum ve artık bunun tadını çıkartmayı fazlasıyla öğrendim.

Ben her yeni günle daha da büyüyorum,her yeni gün beni hedefime koca bir adım daha yaklaştırıyor.Ben ta en başından bu yolu seçtim...Taaa en başımdan iki günümün bir birinin aynısı olmamasını seçtim İtiraf etmeliyim ki bazen bende pineklemeyi seçiyorum.Tv karşısında oturup o çoook sevdiğim aşk filmlerini tekrar tekrar izlemeye bayılıyorum....

Bu gün yaptığım ve enerjimi akıttığım
şeylerin ne kadarı istediğim hayatı
geliştirmeme hizmet ediyor?
İşte diğer bir kilit soru daha....

Sanırım bunun cevabı çok hemde çook basit,siz şu an bu yazıyı okuyorsanız ve ben şu an bu yazıyı yazıyorsam bugün yaptığım ve enerjimi akıttığım şeylerin tamda istediğim hayatı geliştirmeme hizmet ettiğini zaten biliyoruz demektir

Çoook yazdım bir kahve molasını çoktan hak ettim

[fgceker]

Doğru soruları sorduğun
sürece asla geç olmaz

[fgceker]

''Bak güçlüyüm bu sefer ufak yalanlara
inanmam.."kıyamam" sözcüğü yok artık. oLmasında..

Her şeyi hatırlıyorum,
her sancısını, her damLasını!!


Kazandıklarımla kaybettiklerimi
ayrıştıralı çok oldu, uğruna canımı veririm dediğim insanLarın sırası
değişti bende..


Susmuyorum artık.Her şeyimi sıfırLadığım günLerde... kim
... Varsa... O dur Benim canım..! Benim kıyamadığım değiL;
bana kıyamayanlar değerLi artık bende...''