25 haziran 2008 almanya türkiye maçı
 

ne de çok seviyoruz gaza gelmeyi...



manolo jimenez istanbul'daki sevilla maçından önce fenerbahçe'yi küçümseyen açıklamalar yapınca basın ayağı kalkar, adamın densizliğinden tutun da sikicez, bekle, görücen türkün gücünü edebiyatına kadar her türlü görüşü dillendirir ama bir allahın kulu da çıkıp demez ki, bırakın, ne halt ederse etsin...



cristiano ronaldo türkiye'yi bilmiyorum dediği zaman kıyamet kopar, siktiimin artizi denir...



başka insanları ve onların görüşlerini dikkate almaktan kendi aklımızı kendimiz için kullanmaya vakit ayıramıyoruz ki... başkalarının görüşleri o kadar önemli ki, kendi duruşumuz, onlar olmadan imkansız, bir anti bulmadan kendimizi bulmamız mümkün değil. manolo jimenez'in maçtan önceki görüşleri fenerbahçe'nin taktiğinden daha önemli olmuştu, ya da sevilla'nın güçlü/zayıf yanlarından, kadro yapısından. esas tartışmamız gereken şeylere hiç bakmadan direkt olarak höt diyene göt diyip ağızın payını veriyoruz, daha kötüsü, bunu yeterli görüyoruz.



aynı senaryo almanya maçından önce de oluyor şimdi. 100 defa oynansa bir defasında gerçekleşecek bir mucizeler silsilesiyle, 360 + 30 dakika boyunca 10 dakika bile galip oynamadan yarı finale çıkmış bir biçimdeyiz, çok kötü bir futbol oynuyoruz, 11 kişilik maç kadrosu haric 3 tane futbolcumuz oynayabilir durumda ki, günlerdir yedek kaleci sahanın neresinde oynarsa daha iyi olur diye tartışıyoruz. takımın önemli bir parçası olmuş futbolcular sakat veya cezalı, rotasyon imkanı yok, kadronun tahmin edilebilirliği had safhada ve biz gururlanıyoruz, ne ile, alman basınında çıkan 4 - 0 yetmez, bunlar geri döner haberleri ile.



gerizekalı muhabirlerden birisi çıkar, almanların yaptığı geyikleri ehehe bizden korkuyo kefereler tandansıyla verir biri gelir rakip teknik adam çekiniyo bizden ohyş... der öteki beyinsiz ruhumuz yeter, oyuncu olmasa da olur demeye getirir lafı. toptan bir akıl fikir kifayetsizliğı günlerdir mainstream medyada ve bilimum kendini ciddi gazete sayan bulvar gazetelerinde sayfa sayfa yer buluyor, 9 sütuna manşet oluyor. ne almanya'nın orta sahasının gücünü inceleyen var, ne rakibin taktiğine bir bakıp iki kelam eden var, ne almanya'yı nereden vurabiliriz diye düşünen var... ulan adamlarda michael ballack diye bi futbolcu var, biliyonuz di mi? lucas podolski var, miroslav klose var, bastian shweingsteiger var... teknik var, taktik var, fizik güç var, turnuva tecrübesi ve becerisi var... ya bizde? kendimizi öyle bir dev aynasında görüyoruz ki, kendimize öylesi narsist bir şekilde güveniyoruz ki, turnuvada oynadığımız futbolun bir halta benzemediğini hiç hatırlamıyoruz. geride kalan maçlarda rakibin, maçın geneline bakıldığında çok daha etkili olduğunu unutuyoruz. 390 dakika boyunca akılda kalan bir tek taktik varyasyon, bir tek hücum organizasyonumuz olmamasına rağmen fizik kondisyon ve kazanma hırsı ile bu turnuvada şansın da yardımıyla bu noktaya gelebilmişiz ama bunun saf bir başarı olduğuna kendimizi inandırıyoruz.



şimdi de alman medyasının gazına geliyoruz, bize saygı duyuyorlar diyoruz, quasimodo'nun dediği gibi, bana su verdi...



sadece kazanma hırsı yetmez, sadece fizik kondisyon yetmez, son dakikalarda atılan goller sürdürülebilir bir başarıyı getirmez. taktik olmadan kazanılan başarı, tesadüf olarak bir kez olmaya mahkum bir şekilde kalacaktır. sürdürülebilir başarı arzuluyorsak, bir yarı finalden sonra iki büyük turnuvadan mahrum kalmak istemiyorsak, bir biçimde dünya futbolunda yer edinmek istiyorsak bu turnuvadan gereken dersleri çıkarmamız lazım. herkesin gereken özeleştiriyi yapması lazım.



fatih terim ve zihniyeti bunun önündeki en önemli engeldir. korkunç büyük egosu ile kendisine yapılan en ufak eleştiride bile sikicem topunuzu bakışları atan bir hocanın özeleştiri yapacağını hiç sanmıyorum. şu turnuvadan bir şeyler kazanmak istiyorsak eğer, terim'den kurtulup yeni bir sayfa açmamız lazım. rasyonel bir biçimde, belli bir taktikle oynamamız lazım. yoksa dualarla yaşıyorum diye şarkı söylemekten başka bir iş yapamayız...



Kaynak: İtüSözlük