[imported_Angel]

Houner Nickli Üyeden Alıntı

hmm... ''sanki cezasının gününü doldurmayı ve hapisten çıkmayı bekleyen bir mahkum gibiyim.'' demişsin bu benim çok dikkatimi çekti. derin bi suçluuk duygun olduğunu düşünüyorm bununla ilgili şanalın kitaplarını okuduğuma göre Şanal, bir çok insanın pek iyimser bakmadığı ama bende dahil bazı kişilerin olabileceğini düşündüğü geçmiş hayatlar konusundan yola çıkarak bi olumlama veriyim, Şanal beyin TİPOLOJİ kitabından...

Geçmiş hayatlarımda yaptığım ve yapmadığım her şey için kendimi sevgiyle kucaklıyorum ve bağışlıyorum. birde bunu dene

önerin için teşekkür ederim :) yazdıklarımdan ötürü suçluluk duygularımın olabileceğini belirtmişsin..inan bu sözün benim çok işime yaradı ve anahtar kelime görevi gördü bende...aslında suçluluk duygumun olduğunun farkında değildim..hatta öyle duygum yok zannediyordum ama senin mesajını okuyunca " acaba olabilir mi ?" dedim ve hemen suçluluk telkini açıp dinledim bir süre...ve gerçekten kendimi çok daha iyi hissettim..bu telkini uzun süre boşlamıştım diğerlerine ağırlık vermekten ötürü...meğer o süreç içinde içimde suçluluk duyguları birikmiş haberim yokmuş...çok teşekkür ederim..iyiki varsın

arca Nickli Üyeden Alıntı

Evet sanırım birçoğumuz senin bu yaşadığın hisleri yaşamışızdır, yaşıyoruzdur. Ben bunun evrenle birlikte değişen bilincimizin bu değişime ve gelişime gösterdiği dirence bağlıyorum. Kendimizi bulmaya çabalarken geçtiğimiz yolların biraz zorlayıcı olduğunu düşünüyorum. Akışa bıraksan aslında hiçte sıkıcı olmadığını hatta eğlenceli bile olduğunu görebilrsin. Biraz doğayla ve insanlarla iç içe zaman geçirirsen daha çabuk kendine geleceğini düşünüyorum.

Yürüdüğün bu yol boyunca değişip gelişmek için kendine yöntemler geliştirdin. Sende varolan enerji yeteneklerini artımak için şimdi daha da çok çabalıyorsun. Buda seni yoruyor. Yorul biraz bişey olmaz. Amacın ve sonucun güzelliği karşısında bu yorgunluk ilaç gibidir. Sen farketmesende boşa kürek salladığını düşünsende artık çok farkındasın. Geriye dönemezsin, duramazsın. Sen kendini iyileştirecek şekilde tasarlandın. Bunu durduramazsın. Bunun için sadece şükret güzel insan.......

motive edici görüşlerin için teşekkür ederim evet sanırım kendimi bütün sorunlarımı biran önce çözeyim diye fazla kasıyor olmalıyım..bunda ailemin yanlış tutumlarından ötürü ve yaşımın biraz ilerlediğini ve boşa zaman geçiriyorum gibi hissetmemin de etkisi olabilir..ailemin bana kaybetirdikleri zamanı geri kazanmak ve o süreç içinde kapanmış olması gereken açıklarımı kapamakla uğraştım hep...psikolojik olsun..fiziksel olsun...her açıdan...
sürekli gelişme peşinde koşunca da insan yorulup umutsuzluğa kapılıyor..sanırım gelişim konusu bile olsa biraz ara vermeye tatile ihtiyaç var gibi :)

senarist Nickli Üyeden Alıntı

Beni anlatmışsın arkadaşım.Bende çok çabalıyorum iyi şeyler oldu olmadı değil.Ama sonuçta ben nelerin nelerin üstünden geldim sadece ufak saçma sapan şeyler kaldı irade gerektiren.

seni tebrik ederim arkadaşım...büyük dağları ufak tepecikler haline getirmeyi başarmışsın...bir süre sonra o tepecikler de düzlük haline gelicektir..şu anki bulunduğun aşamada çok ferahlamış olmalısın eskisine göre :)

bigokyanus Nickli Üyeden Alıntı

Peki şimdi ne yapmayı planlıyorsun ?

Ben kişisel gelişim kitaplarından ve uğraşlarından sıkıldığımda kafamı dağıtacak roman tarzı bir kitap okuyorum. Çünkü kişisel gelişim ağır gelebiliyor bazen , insan kendine bunca yüklenmemeli değil mi?

Hadi bakalım yine yeni yeniden yaşama sevinci doldurmaya ...

doğru söze ne denir ? konu kişisel gelişim bile olsa ve gelişmek ve onun getirdiği sonuçlar bizi en çok mutlu eden şeylerin başında da gelse de sanırım bunda bile insanın tatile ara vermeye ihtiyacı oluyor olmalı..sürekli gelişim gelişim dedikçe insan bir süre sonra kendini geride görmeye başlıyor hatta başarılarını görmüyor..görse de beğenmiyor...insan sürekli çaba içinde olduğunu görünce..."durum hakikaten de vahimmiş işler bir türlü hafiflemediğine göre" diyor içinden...yani en azından benim bu konuyu açarkenki psikolojim öyleydi :)

_roxie_ Nickli Üyeden Alıntı

ben de bir süredir senin hissettiklerini hissediyordum, bu çekim yasasını, amaçlarını ve işleyiş biçimi yanlış algılayışımızdan kaynaklanıyor, ben bundan 2 sene önce çekim yasasını muhteşem bir şekilde işlettim 1 istediysem evren 10 verdi sagolsun =) hiç de gerçekleşmesini beklemediğim bir zamanda verdi üstelik bana bunların hepsini, çünkü "hadi olsun artık, o kadar uğraşıyorum,fazlasıyla istiyorum, neden olmuyor" diye düşünmek kaygı yaratıyor. Ve kaygı beklentilerin büyüklüğü ile birleşince çekim yasasının bileşenlerinden oldukça uzağa düşüyoruz aslında. Hayatını merkeze koymaktan vazgeç, "neden hayatımda şu hala şöyle, bu hala kötü gidiyor, neden hala yeni bir ilişkiye başlayamadım, her gün olumlama yapıyorum ama aşkı, bolluğu kendime çekemiyorum bir türlü, istediğim terfiyi bir türlü alamadım" bunlar tehlikeli düşünceler... Bunlar yıpratıcı gene bizden bizim enerjimizden yiyen şeyler... günlüğüme de yazmıştım bunları diye hatırlıyorum, bir göz atman senin için de faydalı olabilir... erkek arkadaşımdan ayrıldıktan hemen sonra benim kafamdan geçen şuydu " ben bu ilişkiyi hayatıma çekim yasası sayesinde çektim, şimdi bu ilişki bitti, hemen bir yenisi gene olumlamalarla kendime çekip, aynı mutluluğu yeniden yakalamalıyım." böylece hem dünyaya hem de kendime ayrılığımın dünyanın sonu olmadığını kanıtlayacaktım! ne oldu? ilk başlarda eski sevgilisini unutamayan ve ya başkasına aşık olan adamları hayatıma çektim, ya da benim sadece arkadaş olarak isteyeceğim insanlar karşıma çıktı, bunlardan yorulup buna bir nokta koyayım dedim. Nokta koyduktan sonra kendimi yalnız hissettim (arkadaşlar abartmıyorum övünmüyorum da inanın 2,5 3 ay içerisinde 10 tane farklı erkek bir şekilde hayatıma girdi) bu sefer eski ilişkimi didiklemeye başladım sürekli olarak (ve farkında değilmişim ama hayat enerjimi eski erkek arkadaşıma akıtıyormuşum) onun hayatı şu an belki de daha önce hiç olmadığı kadar yolunda, ben gün geçtikte kendimi daha da yorgun ve bitmiş ve çabalamanın senin de dediğin gibi boşa ya da doluya pedal çevirmek olduğuna inanmış hale geldim.

bu yüzden sana tavsiyem

1) farkında olmadan hayat enerjini akıttığın biri olup olmadığını düşün, meditasyon yapmakta uzmansın anladığım kadarıyla o kişiyle bağlantı kurup artık ona veda et, aranızdaki enerji akışını kes

2) amaçlarına değil sadece ana ve mutluluğuna odaklan

eline emeğine sağlık canım gerçekten işe yarar ve gerçekçi öneriler yazmışsın :)
sanırım en büyük hatayı başkalarının hayatındaki büyük değişimler ve hareketlenmelere bakarak kendimizi onlarla karşılaştırarak yapıyoruz sanırım..mesela şu aralar her sabah kalktığımda ya birisinin evlendiği haberini veya birisinin öldüğü haberiyle uyanıyorum..özellikle ünlü kişilerin haberleri olsun..veya aile dostlarının evlatları olsun bu tür haberleri öyle çok aldım ki...dolayısıyla bu hareketlilik beni biraz telaşlandırdı ve neden benim hayatımda büyük gelişmeler olmuyor demekten kendimi alamadım...belki dünyanın evrenin bu hareketliliğine ayak uyduramama korkusu da olabilir bu...ama tabi şu konudada kendimi sınırlandırıyor olabilirim..hayattaki büyük değişimler sadece evlenmekten veya hayatını kaybetmekten ibaret değil doğru..ama yine de büyük diyebileceğim birşeyler olmadı daha...oysa ben hergün iğneyle kuyu kazıyorum bunların birikerek bana getirisinin büyük olması lazımdı diye düşünüyorum...şu an 30 yaşındayım ama neredeyse 17 yaşından beri gelişme çabası peşinde koşuyorum...

sana hak veriyorum sürekli gözünü geleceğe çevirmek bir sürelik motivasyon sağlasa da anı yaşamaktan alıkoyuyor insanı...

_roxie_ Nickli Üyeden Alıntı

kendini iyi hissetmiyorsan her zaman bir sorun var demektir. Çekim yasası bu açıdan serbest bırakılması gereken bir şey, ruhunu arındır ve ona güven. Emin ol senin hayatına çekmeyi beklediğinden de fazlasını verecek sana. Ama bunu yapmanın yolu olsun diye kendini ve evreni daraltmak değil... önce sahip olduklarımızla mutlu olmayı öğrenmeliyiz, varoluşumuzla bütünleşmeliyiz ki çekim yasası bize istediklerimizi versin.

Unutma sadece mutluluğuna odaklan =)

canım özellikle de bu mesajın bende uyandırma zili görevi gördü diyebilirim..kafamda fikir ampulu yanmasını sağladı...şimdi farkettim de gerçekten bende şükretme veya şükran duyma alışkanlığı yok..yani arasıra şükür ettiğim olmuştur ve gerçekten mutlu olduğum olmuştur...ama şükrederken bile bir yandan "ben o kadar çalışıp çabaladım ve bunu zaten hakettim bu normal birşey yani " diyerek o şeyi gözümde şükredilmesi gereken olağanüstü bir mucize gibi görmek yerine çok olağanmış gibi düşündüğümü farkettim...." o kadar çabalıyorum bu kadarı da olacak artık" diyordum...yani elde ettiklerimi bir hediye olarak değil..çabalarımın karşılığı veya ücretiymiş gibi düşündüm...ve aksiliklerde de isyan etmeye çok yatkın biriyim...galiba biraz doyumsuzluk ve nankörlük duyguları yaşıyorum...
evet biran önce şükretme ve şükran duygularını alışkanlık edinmeliyim..demekki çekim yasasındaki uygulamadığım eksik parça (puzzle ın tamamlanmasına engel olan eksik parça) bu olsa gerek..iyiki böyle bir konu açmışım ve iyiki sen de bunu görüp böyle bir öneri yazmışsın...iyi ki varsın beni bu güzel değerli önerilerle karşılaştıran yaradana şükürler olsun