[mehmet_enes]

TAMAH ETMEK Birisinin bir koçu vardı, boynuna ip bağlamış, tuttuğu ucundan çekerek götüroyordlı otlaktan. Hırsız hissettirmeden yaklaştı arkadan, ipi kesti, koçları uzaklaştı oradan. Adam olanlardan habersiz devam ederken yoluna, gayrı ihtiyari döndü baktı arkasına... - Aman Allah'ım! Koçum... Koçum yok, kaybolmuş. Ne yapacağım ben şimdi?” diye dövünmeye, sağa, sola koşarak aramaya başladı. Nafile Yoktu hiçbir yerlerde. Bitap düşene kadar, bakmadığı yer kalmadı. Ümidi kesti, artık bulamayacağına iyice kanaat getirmişti ki, kuyu başında kendisi gibi dövünen bir adam gördü. - “Gitti, gitti canım paracıklarım. Tamı tamına 100 altınım vardı kesemde. Kova ile su çıkarıyordum ki kuyudan, kaydı, aktı gitti kuşağımın arasından! Ne yaparım hen şimdi, nerelere giderim, kimlere anlatırım derdimi?" Diye feryat ediyor, göz ucu ile de geleni takip ediyor, ne tepki vereceğini merak ediyordiı. Yaklaştı koçu çalınan: - Duydum bütün anlattıklarını. Kardeşim, duydum da üzüldüm haline, adeta kendi üzüntümü unuttum. Yıldızlar bugün hırsızlardan yana herhalde, dedi. -Ne oldu, senin başına ne geldi? Anlat da birlikte dertlenelim. Belki Allah bir çıkış yolu gösterir ikiınize de! Anlattı; koçunun nasıl kaybolduğunu, aramadık yer bırakamadığını, kalbindeki yanmanın git gide artmakta olduğunu... -Aptal, ahmak adam daha ipin kesilerek çalındığının farkında bile değil! Zaten böylelerine mal da gerekmez. Olan, azabını artırmaktan başka ne İşe yarar ki? İyi yapmışım! Şimdi planın ikinci kısmına geçmeliyim! diye düşündü hırsız ve: -Eğer kuyuya inip; düşen kesemi çıkarırsan, yüz altınımın beşte birini sana veririm, dedi. Koçu çalınanın gözleri parladı, sevinçten ne yapacağını şaşırdı... -Tabii, tabi inerim. Ne olacak insanlık öldü mü? Hem bu İşten ikimiz de karlı çıkacağız. Sen kesene kavuşurken, ben de kaybettiğim koç yerine bir deve kazanmış olacağım, dedi... Soyundu, elbiselerini çıkarıp kenara bıraktı ve kuyunun içine inmeye başladı. Hırsız elbiseleri alarak uzaklaşırken oradan, kıs kıs gülüyordu! TAMAH ETMEK Birisinin bir koçu vardı, boynuna ip bağlamış, tuttuğu ucundan çekerek götüroyordlı otlaktan. Hırsız hissettirmeden yaklaştı arkadan, ipi kesti, koçları uzaklaştı oradan. Adam olanlardan habersiz devam ederken yoluna, gayrı ihtiyari döndü baktı arkasına... - Aman Allah'ım! Koçum... Koçum yok, kaybolmuş. Ne yapacağım ben şimdi?” diye dövünmeye, sağa, sola koşarak aramaya başladı. Nafile Yoktu hiçbir yerlerde. Bitap düşene kadar, bakmadığı yer kalmadı. Ümidi kesti, artık bulamayacağına iyice kanaat getirmişti ki, kuyu başında kendisi gibi dövünen bir adam gördü. - “Gitti, gitti canım paracıklarım. Tamı tamına 100 altınım vardı kesemde. Kova ile su çıkarıyordum ki kuyudan, kaydı, aktı gitti kuşağımın arasından! Ne yaparım hen şimdi, nerelere giderim, kimlere anlatırım derdimi?" Diye feryat ediyor, göz ucu ile de geleni takip ediyor, ne tepki vereceğini merak ediyordiı. Yaklaştı koçu çalınan: - Duydum bütün anlattıklarını. Kardeşim, duydum da üzüldüm haline, adeta kendi üzüntümü unuttum. Yıldızlar bugün hırsızlardan yana herhalde, dedi. -Ne oldu, senin başına ne geldi? Anlat da birlikte dertlenelim. Belki Allah bir çıkış yolu gösterir ikiınize de! Anlattı; koçunun nasıl kaybolduğunu, aramadık yer bırakamadığını, kalbindeki yanmanın git gide artmakta olduğunu... -Aptal, ahmak adam daha ipin kesilerek çalındığının farkında bile değil! Zaten böylelerine mal da gerekmez. Olan, azabını artırmaktan başka ne İşe yarar ki? İyi yapmışım! Şimdi planın ikinci kısmına geçmeliyim! diye düşündü hırsız ve: -Eğer kuyuya inip; düşen kesemi çıkarırsan, yüz altınımın beşte birini sana veririm, dedi. Koçu çalınanın gözleri parladı, sevinçten ne yapacağını şaşırdı... -Tabii, tabi inerim. Ne olacak insanlık öldü mü? Hem bu İşten ikimiz de karlı çıkacağız. Sen kesene kavuşurken, ben de kaybettiğim koç yerine bir deve kazanmış olacağım, dedi... Soyundu, elbiselerini çıkarıp kenara bıraktı ve kuyunun içine inmeye başladı. Hırsız elbiseleri alarak uzaklaşırken oradan, kıs kıs gülüyordu!