[Işıldayan Safir]

Önceden bayramları heyecanla beklerdim. Sevdiğim insanlarla bir arada olabiliriz diye. Biz gideriz ya da onlar bize gelirdi. Keyifli sohbetler olurdu. Aileler en iyi ikramı yapmak için yarışırdı. Çocuklar şeker toplayıp dururdu. Kimse kimseye kızgınlığını hatırlamazdı. Çünkü öncesinde zaten unutulurdu. İnsanlar çetele tutmazdı. Çok fazla olduğunu sanmıyorum bir arada olan ailelerin.

Ben artık bayramların birleştirici gücüne inanmıyorum. Sevgiyi yeşerttiğine de. Hiç heyecanım yok bayram geliyor diye. O bayram havasını alamıyorum. Benim için sıradan olacak. Herkes kavga ediyor. Hakaretlerle dolu ilişkiler... Kimse kimseye değer vermiyor. Ya da değer veriyor gibi görünüyor sadece.

Ben bu bayramı İstanbul'da geçiricem. Dolayısıyla evde olmayacağım. İstediğim tek bir şey var. İster bayram olsun isterse de olmasın. Yanımda sadece dürüst insanlar olsun. Kimse beni aramış olmak için aramasın.

Temenni ettiğiniz günleri de yeniden görebilmeyi dilerim. Biraz moral bozdum ama hissettiklerim bunlardı. Kusura bakmayın.

Herkese iyi bayramlar...