[Hayat Kalemi]

karmam Nickli Üyeden Alıntı

Sosyal ortamlarda çok geri kalıyorum. Özellikle yeni tanıştığım insanlarla sohbet kuramıyorum. Benim hakkımda ne kadar da odun, hiç sohbet etmiyor, demelerinden öyle korkuyorum ki ben de zoraki gülüyorum sadece. Ama içimdekini dışarı çıkaramıyorum. Psikolog değil de psikiyatra gitmeyi çok istiyorum ama param yok. Dünyanın parasını istiyorlar birkaç seans için. Benim sorunum konuşunca konuştuklarımı saçma bulacaklar ve ilgilenmeyecekler gibi düşünüyorum. Lisede tam böyle değildim de giderek içime döndüm. İnsanlardan çekiniyorum ya bu yuzden ortam yapamıyorum. İnsanlar beni sevsin istiyorum da insan konusamayınca pek nasıl sevilsin yani dimi. Buraya da rahatlamak için yazıyorum sonucta sız psıkıyatr degılsınız. Ama artık yoruldum, sosyal becerilerim gelişmedi ve gelişmiyor. Halbukı tanıstıgım çoğu ınsan da benım gıbı ınsan ve görselleri idare eder. ama ozguvenlerı benden ıyı ıste. Benım özguvenım yok bu yuzden aglamaktan baska çarem yok gibi. Telkınler de hiç işe yaramadı ve yaramıyor. 4 aydır dınlıyorum

Selam,

Sosyallikten benim anladığım şudur; doğum, ölüm, hastalıkta-sağlıkta, iyi günde kötü günde birilerinin yanındaysanız; onlarda sizin böyle günlerinizde yanınızdalarsa siz sosyal bir insansınızdır. Gerisi kuruntu gibi geliyor bana. Psikologlara bunun için para vermenize gerek yok. Siz ne kadar çok konuşursanız o kadar çok paranız gider. Özgüven için kendinizi sevin, sevin, sevin.. Kendinizi sevip kendinizden hoşnut olmayı deneyin. Başka insanları memnun edecem diye bir şey yok bana göre. Saygılar.