[perpendicularis]

hayko Nickli Üyeden Alıntı

hiç arkadaşım yok. yani üniversiteye 4 yıldır gidiyorum ve ufak tefek konuşmalar dışında uzun süre konuştuğum birlikte çok vakit geçirdiğim bir arkadaşım yok. bu yüzden labarotuar derslerinde korkuyorum hep. kimle aynı grupta olucam diye. çoğu lab derlerine gitmedim. ve kaldım. şöyle bir düşünce tespit ettim kendimde hiç arkadaşım olmadığı için sınıfa gidince bana sessiz hiç kimse ile konuşmuyo aciz gibi şeyler düşünüyolar gibi hissediyorum. birisi laf atsa konuşmak için. ancak o zaman konuşuyorum. konuşurken rahatım sakinim espriliyim. ama ben atak olmuyorum. gülerlerse gülsünler diyip ortaya bir laf atıp konuşma başlatmıyorum. ben çok değiştim olumlu yönde evet bu doğru. ama nasıl sosyal olucam. bu düşüncelerden nasıl kurtulcam bilmiyorum. hiç tanımadığım insanlar arasında çok rahatım . tanıdığım insan topluluğu içinde de rahatım ama çok çekingen davranıyorum . arkadaşım olmuyo ve bu üniversite nasıl biter böyle diye kara kara düşünüyorum. kendine güveni yüksek ama arkadaşı olmayan biri. belki de çok ta güvenim yok bilmiyorum çünkü hiç arkadaşım yok ben bunu nasıl atlatırım hala düşünüyorum

seni o kdr iyi anladmki tam beni tarif etmşsn sanki :D bence telknleri dinlemenn yannda kendn de nası biri olmak istiyosun onu düşün. mesela ben başkalarınn düşüncelerini önemsememe telkinini dinlyrm ama onu dinlerkn de açıkçası hala pek güvenemediğimden bunu bendn başka hiçbşy yapamaz ben önemsemezsm telkine de gerek kalmaz deyip başkalarnn bnm hakknda düşndklerini önemsemyrm. sonuçta bu yalnızlığı ben seçtm. yalnz görünsem de kimsenn bnm yalnz olduğumu düşünmesini önemsemyrm. lablarda tek başıma biyere oturup bakcağıma bakıp çıkyrm. arada onla bunla konuşyrm o kdr. yine yakın arkdşm olur belki bunun içn endişelenmyrm. şmdlik olmasa da olur diyorum. böyle bi çözüm buldum kendi çapımda:) umarm sana yardmcı olablmşmdr:)