[hülyaa]

merhabalar...telkinleri doğru olarak yaklaşık 2 haftadır dinliyorum..saatlerini tam olarak uygulayamasamda,sonuçta her gün dinliyorum..dinlemeye başlar başlamaz hemen neticesini alamadım tabi...ama bu hafta artık tarlamdan ürünleri toplamaya başladım..şükürler olsun...dışarı çıkamama gibi bir durumum vardı..korkum ise tanımadığım bir şehirde yaşamak zorunda olmam..1 yıldır tek başıma sokağa hiç çıkamadım...yanıma hep birini alma ihtiyacı hissederdim..ee yardımı kolayda isteyemem..dolayısıyle kendimi eve kapattım..sadece ankaraya gittiğimde yanlız dolaşabiliyordum..ama iki gündür dışarıya tek başıma çıktım..bu günde dr.a yanlız gittim..
kendime güvenim mi geldi ne..haksızlıklara susmuyorum,istemediğim bir şeyi yapmıyorum..arkadaşıma slm verdiğimde o almadığında artık,ne oldu ne var?bu bana niye böyle davrandı?diye kendimi yemiyorum..kendi bilir diyorum..aslında çok garip şeyler yaşıyorum son günlerde..ama buraya yazabilmem için,önce kıyaslama yapmam gerekli sanırım..herşey doğru olsun istiyorum...bence telkinler gerçekten işe yarıyor..inanmakla yada inanmamakla alakası var mı bilmiyorum tabi ama ben yaşayarak görüyorum..telkinler herşeyi bir anda kökten düzeltecek bir sihirli değnek değil...ama zamanla düzeltecek kadar sihirli diye düşünüyorum..acabalar yok kafamda..inanıyorum..evrendeki herşey biz insanların hizmetine sunulmuş..şükürler olsun ki buraya yönlendik ve bunlardan bir tanesinden yararlanma imkanı bulduk..kimbilir daha neler var neler....

[nevresim]

cnb Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba Özlem,
Ben de siteye yeni üye oldum (1 hafta bile olmadı)
Kendine daha fazla nasıl değer vereceğin yönünde yardımcı olamayacağım maalesef (aklıma sadece sorunun üzerine gidip daha sosyal yaşam tarzı oluşturman ve ailenin dışında da bir yaşam oluşturman gerektiği geliyor), benim de çok bilgim yok bu konularda .
Fakat neden toparlanman gerektiğini söyleyebilirim
Ben kendine güveni olmayan ,ve kendine, müthiş bir insan olmasına rağmen, hiç değer vermeyen bir annenin kızı olarak, çocuğun için kendini değiştirmek zorunda olduğunun bilincinde olmanı önerebilirim. Yanlış anlaşılmasın annemi çok seviyor ,ona sonsuz değer veriyorum ve onun kızı olmakla ne kadar şanslı olduğumu biliyorum.
Ancak şu da var ki annem kendine güven duyabilseydi, ben de annemden dolayı kendimi güvende hissedecektim, daha girişken olabilecektim, hayatım takıntılarla geçmeyecekti vs.

Ben 25 yaşındayım, normalde insanın iç çekişmelerini hallettiği bir yaş olmalı ama değil işte.

Bu cevabımı kesinlikle ukalalık olarak algılamanı istemem, sadece bazı konuların önemini belirtmek istedim.
Sevgiler

benim yaşlarımdasın.evet iç çekişmelerimin şimdiye kadar hallolması gerekiyodu.ben şimdi bunun farkına varı çözmeye çalışıyorum.yıprandım çok ama bundan sonrası iyi olcak inş.ayrıca benim annemde aynı şekilde kendine üveni olmayan biri,onun etkisi var.bi de galiba cehaletten çocuk naıl yetiştirilir bilmiyo(manevi anlamda).şimdi o da farkında ama geç oldu artık.artık bize düşüyo kendimizi iyileştirmek ben bi mücadeleye girdim bakalım içimde kazanırım inş.sende kazanırsın inş

[nevresim]

notesa Nickli Üyeden Alıntı

patron konusunda bir açıklama yapmak istiyorum.

ogün yine herzamanki gibi ben normalde mesai başlangıcı olan 8:30 dan daha evvel bir saatte işyerime gitmiştim. ve herzaman geç gelen potronların o gün erken gelmesi ve diğer mesai arkadaşlarının da sadece 5 dk geç 8:35 te gelmeleri üzerine sinirlenmeleri ve akşam iş çıkışında bundan sonra herkes 8:00 gelecek demeleri üzerine ve özellikle benim bu cezayı haketmemem üzerine karşı çıktım erken gelmeye. sonuçta ben zaten erken geldiğim için(otobüsüm o saatte getiriyor) beni çok etkilemiyordu erken gelmek. ama bu cezaya karşı tepkimi koymuş oldum ama inanın başka zaman olsa daha öncede söylediğim gibi boynumu büker içimden kızar ama onlara sadece "tamam" derdim.

teşekkürler herşey için.....

benim yaşadığım şeyleri yaşayanokadar çok kişi varmışki.ben eskiden sadece bende var sanınrdım.

[biosezen]

merhabalar! telkinleri bana amcam tavsiye etti ilk zamanlar devamlı dinledim mp3 üme attım evde dolasırken kısık sesle kulaklarımda telkinle işlerimi yapıyodum tv izliyodum vs. yalnız sınav dönemim olduğu için bir hafta hiç dinliyemedem.şimdi tekrar kendime bir liste yaptım.beş gündür düzenli ve sık sık bu müzkleri dinliyorum.telkinli müzikleri dinlerken yoğun bir şekilde midem bulanıyordu müziklerdenmi dedim sonra sitede araştırdımki telkinlerin etki göstermeye başladığının belirtisiymiş.iç huzurumun arttığını ve daha mutlu bir insan olduğumu hissediyorum. dün gece rüyamda 10 yıldır hiç görmediğim sınıf arkadaşımı gördüm.ozamanlar benim güvenimi kıracak şeyler söylerdi babasıda okulda öğretmendi sanki bemden üstünmüş gibi hissederdim çoğu zaman bu yüzden mutsuz olmuşumdur.ozamanlar söyledikleri beni çok etkilerdi.rüyamda babası kızının nekadar başarılı olduğunu anlatıyodu aferin kızıma ne güzel yapmış filan iyodu.arkadaşım rüyamda küçüktü ama ben şuanki gibi yirmi yaşındaydım.söylediklerini pek önemsemeyip valizlerimi toplayıp uzaklara gidiyordum rüyamda.

[ebru_li]

selamlar ben çalışan bir bayanım çalıştığım yer çevre karşı cinsin bol olduğu yer hatta tek bayanım :)uzun zamandır çalışmama rağmen kendimi kasardım yemekhanede telkinler sayesinde çok rahatım yemekhanede yemek yerken bile herhangi bir konuşamaya artık kendi fikrimide ekler oldum kah gülüyorum kah konuşuyorum sonra bu davranışları ben mi yapıyorum ay bu ses benden mi çıktı diyorum.kimsenin ne düşündüğü umrumda bile değil o kadar ve çevremi doğayı hayvanları daha yakından inceliyorum onların yaşam için mücadelerini gayretlerini gördükçe duygulanıyorum.bir kedinin etrafı sus pus görünce su birikintisi ile su ihtiyacını karşılaması ve birini görünce en kuytu köşeye kaçması...
ben doğayı (insanları bitkileri ve hayvanları )ile daha bir çok seviyorum artık.Bu telkinlerle ve azmim ile bu duruma dönüştüğüm içinde çok mutluyumçok teşekkürler...

[biosezen]

selam ebruli! bende de acaba ne derler filan diye çekingenlik vardı.Uzun zamandır başvurmak isteyipte reddedilme korkusuyla başvuramadığım stajıma dün başvurdum.Nasıl oldu bende anlamadım.Dışarı çıkmak için hazırlanıyorum giyiniyorum vs. ama hala içimden allahalla ne bu cesaret napıyorum nereye gidiyorum ben diyodum.dün ben napıyorum şaşkınlığıyla staj yapacağım hastanenin kapısına kadar yürüdüm orda durdum.sonra buraya kadar bi his beni getirdi şimdi burdan dönmek olmaz dedim ve attım kendimi içeri!:)sorumlu kişinin odasını girdim ve yaz dönemi için 3 aylık satjımı kabul ettirdim! okadar mutluyum ki şuan yüreğime soğuk sular serpildi.müziklerimi dinlemeye devam edicem.ve ben bu müzikler sayesinde mükemmel bi biyolog olup farkımı ortaya koymak istiyorum ve bunu yapıcam! BU YAZ ÇOOK SÜPER OLUCAK! benim canım telkinli müziklerim:D

[Ping Me]

3 olay..

ilk olarak bu siteden çok etkilendiğim için tepkisinden çekinmeme rağmen annemle yeni deneyimimi paylaştım (derslerinle ilgilenmiyorsun gundem yaratma yine mi depresyon gibi cümleler duyar mıyım diye düşünmüştüm aslında ama tüm gücümü toparladım ve annemle konuştum) konuşulmayacak ne var bunda demeyin annem çok okur ve duyarlıdır öyle her şeyi beğenmez :) siz bizi geçeceksiniz bilinciyle(!) büyütülmüş bir çocuk olarak aileme şükranla yazıyorum bunları..ve kaygılarımın yersiz olduğunu gördüm çünkü annemden çok guzel tepkiler aldım "böyle şeylerle ilgilenmek kendi içinde yolculuğa çıkmak sana çok iyi gelicek çok guzel bir site hatta ben de okuyayım" gibi..ve birbirimize teşekkür ettik.meğer annem de ben söylersem ilgilenmez antipati duyar diye benimle bu tip şeyleri paylaşmıyormuş.birbirimize açılmış yeni yönlerimizi görmüş olduk ilgi alanlarımız konusunda.bu paylaşımı pas geçmemizin nedenine bakın,benim içten içe yarattığım dayanaktan yoksun kaygım.ve sonuç harika

ikinci olay bir arkadaşımla aramda geçti.genelde insanları kırmamak adına pek çok şeyi yutan bir yandan da kendimde kusur arayan biriyim.dün uzun zamandan beri ilk defa bir arkadaşıma hakkımdaki değerlendirmesini yanlış bulduğumu söyledim."ben ne olduğumu biliyorum" dedim.benim adıma buyuk bir adım.

üçüncüsü mü? işte onun bizzat tanıklığını yapıyorsunuz.fikirlerime yeni açılımlar getiren yalnızlık hissimi azaltan yeni bir sosyal çevreyle bu siteyle tanıştım.belki yüzyüze konuşmak gibi olmuyor ama yüzyüze olup bunları konuşuyor olsak kimseye bu kadar söz hakkı düşmezdi hayatın koşuşturmasında :) her şeyi her şeyi okumak öğrenmek içimdekileri de döküp paylaşmak istiyorum.faaliyetimden memnunum.(yine sabahladım ama bunu da düzene sokacağım) şimdi hepinizin huzurunda kendime aferim ceren diyorum.ve bu imkanı yaratan herkese ve okuyup paylaşan herkese..hepimize aferim.hepinize teşekkürler.

[ebru_li]

Ping Me Nickli Üyeden Alıntı

3 olay..

ilk olarak bu siteden çok etkilendiğim için tepkisinden çekinmeme rağmen annemle yeni deneyimimi paylaştım (derslerinle ilgilenmiyorsun gundem yaratma yine mi depresyon gibi cümleler duyar mıyım diye düşünmüştüm aslında ama tüm gücümü toparladım ve annemle konuştum) konuşulmayacak ne var bunda demeyin annem çok okur ve duyarlıdır öyle her şeyi beğenmez :) siz bizi geçeceksiniz bilinciyle(!) büyütülmüş bir çocuk olarak aileme şükranla yazıyorum bunları..ve kaygılarımın yersiz olduğunu gördüm çünkü annemden çok guzel tepkiler aldım "böyle şeylerle ilgilenmek kendi içinde yolculuğa çıkmak sana çok iyi gelicek çok guzel bir site hatta ben de okuyayım" gibi..ve birbirimize teşekkür ettik.meğer annem de ben söylersem ilgilenmez antipati duyar diye benimle bu tip şeyleri paylaşmıyormuş.birbirimize açılmış yeni yönlerimizi görmüş olduk ilgi alanlarımız konusunda.bu paylaşımı pas geçmemizin nedenine bakın,benim içten içe yarattığım dayanaktan yoksun kaygım.ve sonuç harika

ikinci olay bir arkadaşımla aramda geçti.genelde insanları kırmamak adına pek çok şeyi yutan bir yandan da kendimde kusur arayan biriyim.dün uzun zamandan beri ilk defa bir arkadaşıma hakkımdaki değerlendirmesini yanlış bulduğumu söyledim."ben ne olduğumu biliyorum" dedim.benim adıma buyuk bir adım.

üçüncüsü mü? işte onun bizzat tanıklığını yapıyorsunuz.fikirlerime yeni açılımlar getiren yalnızlık hissimi azaltan yeni bir sosyal çevreyle bu siteyle tanıştım.belki yüzyüze konuşmak gibi olmuyor ama yüzyüze olup bunları konuşuyor olsak kimseye bu kadar söz hakkı düşmezdi hayatın koşuşturmasında :) her şeyi her şeyi okumak öğrenmek içimdekileri de döküp paylaşmak istiyorum.faaliyetimden memnunum.(yine sabahladım ama bunu da düzene sokacağım) şimdi hepinizin huzurunda kendime aferim ceren diyorum.ve bu imkanı yaratan herkese ve okuyup paylaşan herkese..hepimize aferim.hepinize teşekkürler.

ne güzel yazmışsın dilerim en iyisine ulaşırsın istediklerinin. Evet burada bilginin sınırı yok potansiyel bir enerji var öğrenirken mutlu oluyorsun ve paylaştıkçada.

[duygu460]

Herkese selamlar

Galiba gördüğümüz rüyalarda korkularımızla yüzleşiyormuşuz..Ben bunu uygulamalı olarak öğrendim.Örneğin ben babamdan ve ya ailemden para istemeye çok çekinirim hep onlara yük olma korkusu var içimde... Dün rüyamda şöyle bişey gördüm

Bir yerden motor satın aldım önce para verdiğimi hatırlıyodum fakat rüyanın sonunda parayı vermediğimi düşündüm.Ve motorun parasını babam vereceği için endişelendiğimi hatırlıyorum....Bu da benim korkularımdan biri , galba bir belirti bu...

Saygılar...

[salvadore_xp]

Ben de amatör olarak boks ile uğraşıyorum. Dün sürekli nakavt ettiğim arkadaşla boks maçı yaptım. Ben çok hırslıyımdır. Yenilmektense hastanelik olmayı göze alabilirim. Yalnız bu maçta hiç riske girmedim. Gardımı düşürmedim. Haliyle rakibimi nakavt edecek kadar atakta da bulunmadım. Maç rolantide gitti. Bu benim tipim değildi. Sağlam 1-2 darbe aldığımda "yenilsen ne olacak, yenmek de var yenilmekte" dedim içimden. Burada babamın sözü de geldi aklıma. "Bunlar fani şeyler" de dedim kendime. Aslında telkinlerin birçok faydasını gördüm. Bu fayda mı zarar mı anlayamadım. Ama anladığım tek birşey var. Boksu bırakma zamanım gelmiş. Daha insancıl, sevgi dolu olmayı gerektiren işlerle uğraşmalı, kendimi öğretmenlik mesleğime adamalıyım. Bu telkinler gerçekten akıl sır ermiyen bir icat. Elbet bu sözler bilinç altına gidiyor; ama çevremdeki kimseyi de bu duruma inandıramıyorum. Sürekli "telkinler duyulmuyor, duymadığın şey bilincini nasıl etkiler, psikolojiktir o, geçer biraz sonra " diyorlar. Evet, bu soruları ben de çok sordum ilk başlarda. Ama bunları açıklamak ve soruların haklı gerekçelerini belirtebilmek de pek kolay olmuyor. Kişisel gelişime duyarsız, kişisel gelişimle ilgilenmeyi de entellik, terapiyi delilik olarak algılayan bir çevrede yaşıyorum. Bu konuda ne yapabilirim. Subliminal yöntemi bir cümleye açıklamalıyım arkadaşlarıma. Tecrubeyle sabit tavsiyelere açığım...