[Belgin ∞]

Mert Bey sorum çok mu saçma olacak bilemiyorum ama yine de sormak istiyorum.

Ben uzun zamandır olumsuz duygu durumlarına düşmüyorum, yani eskiden aynı şeyler başıma geldiğinde çok güzel felaket senaryoları yazardım ve inanırdım.

Dün kendimle sohbet ederken, günü değerlendirirken birden çok sinirlenmeye ve üzülmeye başladım. Bir gelecek hesabı kafamı kurcalamaya başladı ve benim senaryolar yine yazılmaya başlandı. Derin bir nefes alıp bundan neden bu kadar korktuğumu sordum kendime ve sanırım en dipteki duyguya kadar ulaşabildim 1.5 saatin sonunda. bulduğumda rahatlamıştım o sebebi, gerçi ne gariptir ki tüm senaryoların altında yatan tek bir neden oluyor devamlı, çoğunlukla aynı duygunun esiri oluyorum.

Ama bazen şöyle de bir durum yaşıyorum, yaşayanlarda vardır diye sormak istedim. Çok derin olumsuz bir durumda bazen içimden onu hiçbir şekilde iyileştirmek gelmiyor, yani çaba harcamaya gücüm olmuyor. O zamanlarda değiştirmek yerine o gün kendime izin veriyorum o duyguyu yaşayabilmek için, olumsuz bir günüm diyorum, içimdeki hisleri ne bastırıyorum ne besleyip büyütüyorum sadece yaşıyorum. Bazen içinden geçiyorum, bazen izin veriyorum o benim gözlerimden aksın. Bunu sadece 1 günlük yapıyorum. Yani anlaşma gibi ' bugünü de böyle yaşa, ama yarın bunun üzerinde çalışıcaz haberin olsun' diyorum. Ve ertesi gün çalışıyorum da, dönüştürme çalışmaları yapıyorum daha çok bildiğim tekniklerle. O duygumu kabulleniyorum, sahipleniyorum bir daha geldiğinde aynı oranda sıkıntı yaşamıyorum. Ki zaten düne kadar çok fazla kafamı kurcalayan bir şeyi yaşamadım uzun zamandır. Bugün onu kabullenme üzerinde yoğunlaştım, serbest kalan bir şeyler oldu ki bu duygumdan kimseye bahsetmemiş olmama rağmen bununla ilgili bildirimler aldım.

Yani çok olumsuz olduğumuz ve değiştirmeye gücümüzün olmadığını hissettiğimiz durumlarda kendimize sadece 24 saatlik bir dinlenme/yaşama dilimi ayırmamız ne kadar doğrudur? Kişiden kişiye değişir mi? bunu merak ettim.

Cevabınız için şimdiden çok teşekkür ederim :)

[Merto]

Duygular yaratım sürecimizin bir aşaması ve erken uyarı sinyalleridirler.

Aynı zamanda duygular geleceğimizin nasıl olacağını söyleyen kahinler gibidirler.

Kendimizi duygulara kaptırdığımızda onlarla eşdeğer olaylar yaşamaya başlarız.

Sonuç sandığımız duygular aslında birer sebeptirler.

Duyguları reddetmekte en az kabul etmek kadar tepkiseldir. Ve bizler tepkilerimizin sonuçlarını yaşarız.

Duygu sadece duygudur, onu olumlu - olumsuz yada iyi - kötü diye etiketleyen yine ona maruz kalan bizleriz.

Önemli olan ne hissettiğimiz değil bizim bu duygulara nasıl tepki verdiğimizdir.

Verdiğimiz tepki bize inanç sistemimiz ve geleceğimiz hakkında ipuçları verecektir.

İşte tam o anda bir seçim şansımız vardır.
Bu duygularla ne yapmak istiyoruz?

Duyguların bizi ele geçirmesine izin verdiğimiz an işler karışır.

Duygunun devam etmesi sorun yaratmaz ancak bizim o duygunun motivasyonuyla bilinçli yada bilinçsiz olarak ortaya koyduğumuz eylem ve tepkiler yaşantımızı şekillendirir.

Kimse kimseye nasıl yaşanacağını söyleyemez, ancak olumlu yada olumsuz bir duygu hissettiğimizde onu dibine kadar yaşarken onunla ne yapmak istediğimize ve bu duygunun bize ne anlatmak istediğine dikkat edersek ve bu süreçteki iç sorularımızı tespit edip öğrenici sorularla değiştirirsek hayatımızı kendi kontrolümüze alarak döngüden çıkabiliriz.

Olumsuz olarak nitelediğimiz - herkezin kendine göre - en ufak bir duyguyu bile hemen farkettiğimizde artık o aydınlığa çıkmıştır. Ve eylemlerimizi buna göre düzenleyerek yaşamımızı istediğimiz yönde ilerletebiliriz.

Olumsuz duygunun ne anlatmak istediğini anlamak önemlidir, bazen egomuza eskiden verdiğimiz ve o an için yada o zamanki bilinç düzeyimizle bizi koruduğuna inandığımız bir emir, yeni bir inanç sistemi ve oluş hali içinde ilerlerken önümüze çıkabilir. Ama artık o emre ve korumasına ihtiyacımız kalmamıştır.

Bunu farkedersek güven içinde ilerleyebiliriz.

Aksi geçerliyse yani o emir hala bizim için işlevselse, o zaman durup olumsuz duygunun ne anlattığına dikkat etmemiz gerekebilir.

Sevgilerimle, Mert .

mert bey
harika bir paylaşım çok teşekkür ederim.iyiki varsınız