[Kararli3521]

Küçüklüğümden beri hep kimse beni sevmiyo diye ağlardım.Ailem yüzünden.Babam kadar ilgisiz bir insan görmemişimdir.Ne annemle ilgilendi ne bizimle.Annem borçlarla uğraşırken gidip elalemin çocuğuyla ilgilenmiş.Ailesine karşı ilgisiz ama arkadaşları için var.Babamla ilgili hatırladığım güzel bir anım yok.Eskiden kahveye gidermiş şimdide sabah akşam bilgisayar başında.Size şimdi çok basit gelen birşey anlatıcam ama beni kırdı.Ben babama 8 yaşından beri bir oyunu yükle oynıyım diye söylüyordum.Yüklemedi.Tanıdığın çocuğu için akşam 3-4 saat uğraştı ve çocuğun istediği oyunu yükledi.Siz bunamı takıldın hah diyebilirsiniz ama ben üzüldüm.Ailemde ablam şeker hastası kavga ederdik babam gelir o şeker hastası sus der ve bana o nefret ettiğim bakışlarından atardı.Ben haklıysam bile.Belkide çok büyütüyorum ama olsun içimi döktüm ve rahatladım.Annem desem düşük not aldım diye döverdi.Sevmediğim yemeği yemedim diye dişarı atan biri.Olsun yinede annemi seviyorum tek başına uğraştı hep bizimle.Şimdi ne alaka niye anlattın bunları derseniz amacım sadece içimi dökmekti.Ayrıca bugünkü davranışlarıma,takıntılarıma geçmişiminmi neden olduğunu araştırmak.Bütün bu anlattıklarımdan çok mutsuz olduğumu düşünmeyin artık annem öfkesini kontrol ediyor ve ablalarımla gayet iyi anlaşıyorum bazen dışlandığımı hissetsemde.Ama babam hep aynı onuda böle kabul ediyorum artık :)