[olurmu]

Çocukluğuma dair ne kadar çok travmatik yaşantım varmış... hangi birini yazsam bilemedim.
Tek olumlu yanıysa tüm bu yaşadığım kötülüklerden 7 yaşındayken bile kendi kendime dersler çıkarmayı hep başarabilmiş olmam. Hiç asosyal olmadım, hatta daha da sosyalleştim her olayla, daha akıllı daha mantıklı, daha yerine ve zamanına göre davranmayı, kendi kendimi korumayı öğrendim. Rabbime sonsuz şükürler olsun ki belki de beni bu fıtratla yarattı.
Hala çok güçlüyüm, hayatımda hiç bir şeyi bağımlılık haline getirmemeyi öğrendim şiddet eğilimli ve alkolik babam sayesinde...
Şiddet, alkolizm, ekonomik problemler, kardeş kıskançlığı, taciz... hepsini yaşamış, sindirmiş bu konuları düşündüğünde acı çekmeyen, şuanda iyi bir işi iyi bir eşi olan "tam" bir insanım.
Bize ettiğin her eziyet için teşekkürler baba, sayende nasıl bir adamla evlenmemem ve hayatımı nasıl güçle yönetmem gerektiğini öğrendim...