telkinlere başlamana çok sevindim sevgili spiritangel:)umarım en kısa sürede olumlu değişimler başlar ki, ben öyle olacağına yürekten inanıyorum...gelişmeleri merakla takip edicem..sevgiler:)

banunun 8. günü
 

herkese tekrar selamlar...sanırım günlüğe buradan devam ediliyor:)
dün gece rüyamda şu 6 ay önce beni üzen daha doğrusu, üzmesine izin vermemek için elimden gelen herşeyi yaptığım; o günlerden 3 ay sonra inanılmaz bir şekilde patlak veren) olayın başkahramanlarını rüyamda gördüm...(sevimsiz bir rüyaydı, tıpkı gerçek hayattaki gibi,onunla karşılaşmak istemiyordum,herzaman yaptığım gibi karşılaşmamak için yollarımı değiştiriyordum ama bir yandan da ne yapıyor, benim verdiğim cezadan payını aldı mı, pişman mı gibi şeyleri gerçek hayatta nasıl merak ediyorsam, rüyada da aynı şekilde merak edip evine girdim gizlice ve sonunda yakalandım, fazla yüz vermeden sırtım yarı dönük çok az konuştum rüyamda)umarım bu iyiye işarettir ve ben, bu yükü üzerimden en kısa sürede atarım.sabah doğal olarak neşesiz uyandım, çünkü karşı tarafı cezalandırmak için, gerçek hayatta hiç yüzleşmedim.itiraf edeyim cesaretim de yok zaten..seyrekde olsa karşılaştığımızda hiçbir iletişime geçmiyorum.ama 1 saat kadar önce bir kez daha karşılaştık.bu moralimi bozmadı diyemem, ama etkisi 25 dakika kadar sürdü.(beklenen 2 gün sürmesi idi).bunu da iyiye işaret...bu konuyu beynimde biran önce halledip, daha derinlerde yatan sorunlara yönelik köklü bir temizlik yapma umudundayım:)veee tüm bunlara rağmen kendimi güçlü ve dik hissediyorum.gerginliğim günlük hayatımı etkiliyecek boyutta değil, bu süper birşey...herşey için herkese sonsuz teşekkürler...daha neşeli yazılarda buluşmak dileğiyle sevgi ve huzurla kalın:)

merhaba,aslında ben şöyle düşünüyorum telkinlere başladıktan sonra üzüldüğümüz ve pişmanlık duyduğumuz şeyleri rüyamızda görmeye başlıyoruz sanırım ben özelliklede ilk 3 hafta hep böyle rüyalar gördüm.üstelikte ben öyle biriydimki (telkinlerden önce)bazen söylediğim bir kelime için günlerce düşünürdüm acaba yanlış anlaşıldımmı, acaba benim hakkımda neler düşündüler beynim sürekli bu tip sorularla doluydu.dediğim gibi özellikle ilk 3 hafta pişmanlık duyduğum bu gibi şeyleri gördüm rüyamda sonra uyandığım o sabah gördüklerimden tamamen kurtulduğumu hissettim her seferinde.şimdi artık önce kendimi sevmeyi öğrendim başkalarının benimle ilgili düşünceleri eskisi gibi bağlamaz oldu beni.
sende güzel deneyimler yaşamışsın bu çok güzel.
bu arada deneyimlerini okumak çok keyifliydi benim için.

benim için de yorumlarını ve içten peylaşımını okumak çok keyifliydi sevgili alestason :)mutluluk duydum...normal bir gelişim gösterdiğim konusunda inancım güçlendi.desteğin için çok teşekkürler...sevgiyle kal...44a

banu merhaba
tebrik ederim seni.Artık önemsememen gereken insanın seni üzmesine izin vermedin demek.okuyacağım yazdıklarını.Hadi bakalım.

Günlüğün hayırlı olsun banuh..

Hergüne mutlu uyanacağın, sağlıklı, huzurlu ve başarılı haberlerinle dolsun taşsın..
http://www.hizliresim.com/2009/1/4/1537.gif

Sevgiler..kiss3

çok çok teşekkürler...sonsuz sevgiler:)

herkese tekrar merabalar smiliyface birkaç küçük değişiklik yaşadım ve bunları sizlerle paylaşmak istedim.8. günden itibaren kendimi oldukça karışık hissettim.sitedeki yazıları dahi okurken zorlandığım anlar oldu.böyle durumlarda, mizah bölümünü takip ederek neşelenmeye, kafamı dağıtmayaçalıştım.snırımtelkinleri enaz 8 saatdinlemek, bu arada olumlama yapmaya çalışmak ve sitedeki yazıları takip edip, bazılarını uygulamaya çalışmak beni biraz yordu.yada beni yoran, bilinç altımın direnciydi.2 hafta kadar önce affetme seanslarım sırasında, duygusallığımın tavan yapıp, işin içinden çıkamadığım bir esnada sevgili shamanic imdadıma yetişti.(konu 12 yaşındayken kaybettiğimin sevgili babamın vefatıydıydı)eğer önerilerini o anda uygulasaydım, şu anda çok şeyi aşmış olabilirdim, fakat nedenini anlayamadığım bir şekilde ertelemeyi tercih ettim ve farklı konularda affetme seanslarına devam ettim.3 gece önce bu konuya büyük direnç gösterdiğimi farkedip, sevgili shamaniğin önerileri ışığında babama bir mektup yazdım.3 sayfa A4 kağıdı arkalı önlü doldu.yazmaya devam etmeyi içtenlikle istememe rağmen, ilk etapta, 'aniden çıkıp gelse, onunla neleri konuşabileceksek' hepsini aktardığıma inandıktan sonra (onunla kurduğum bağlantının kopmasını istemeye istemeye) mektubu bitirdim. babama karşı bugüne kadar hiç hissetmediğim; ruhumdan çağlayan, sonu olmayan ve kaynağı hiç bitmeyecek gibi görünen bir özlem hissettim.. ertesi gün uyandım ve o mektubu yırtıp attım.bunu yaparken de,' mektubu tekrar okursam, buraya akıttığım negatif enerjiyi birdaha yüklenirim' diyerek içimi rahatlattım.şu anda, gerçekten buna inandığım için mi,yoksa okurken yine ağlamaktan midem bulanacak ve içimdeki özlem kontrolsüzce taşıcak, diyemi bunu yaptığımı tam olarak ayırt edemiyorum.bildiğim tek şey, ruhumda bir yük varmış benim.bunun üçte biri A4 kağıdına boşaldı. fakat hala boşalması gereken bişeyler var.bu tecrübe sadece biraz nefes almamı sağladı.bunun farkındayım.cesaretimi topladığımda, yada içimde o gücü hissettiğimde bununla tekrar yüzleşicem.fakat bu yüzleşmeden bahsederken bile zorlanıyorum.20 gündür yaşadığım en önemli deneyim bu. smiliyface bunun dışında bana çok ilginç gelen iki şey daha yaşıyorum.bir tanesi, 2 gündür inanılmaz jiklet çiğnemek istiyorum ve jikleti ağzımdan çıkaramıyorum(benhiç jiklet çiğnemem, aklıma bile gelmez)bunun nedenini küçükken annemin bize bunu yasaklamış olmasına ve çocukken, kardeşimle gizli gizli jiklet çiğnemek zorunda kalışımıza bağladım smil56 diğeri de 'kendimi olduğum gibi kabul ediyor ve değer veriyorum' olmlamasını söylerken bir denbire 'R' sesini çıkaramamaya başlamam, daha doğrusu tıpkı küçükken olduğu gibi gırtlaktan söylemem.buna çok şaşırdım.çünkü ben R harflerini söyleyemediğimi tamamen unutmuştum.(13 yaşındayken yengemin büyük yardımlarıyla doğru sesi çıkarabilmiştim. ve evde günlerce rrrrrrrrrr diyerek dolaşıp ev ahalisinin baygınlık geçirmesine neden olmuştum)kendime bu kadar yaklaşmak mı desem, yüzyüze gelmek mi( belki de bir tanımı yoktur) bende kendime karşı inanılmaz sıcak duygular yarattı.ben de eskiden çocuktum, bunu hatırladım.çocuklara ne kadar özen gösteririz değil mi?benim çocuğum yok ama benim için,her çocuk çok ama çok önemlidir..ve ben de çocuktum eskiden.kendimi gerçek anlamda değerli hissetmeye çok yaklaştım sanırım.umarım bu frekans kopmaz ve bu kargaşa en kısa zamanda yerini berrak sulara bırakır... smiliyface şimdilik bukadar...herkese sonsuz sevgiler..ışıkla kalın...kiss3

slm sevgili banu biraz geç oldu ama günlüğün hayırlı mutluluk haberlerin tez ve daimi olsun,yazdıklarını içtenlikle okudum ben aylardır dinliyorum benim dalgalanmalarım oldukça ağır geçiyordu ancak ben inancımı,bu siteyi ilk gördüğüm günden beri hiç kaybetmedim çok şükür ki iş hayatında değilim kışın evde bol vaktim var yeni truzim sezonuna yepyeni bir aysun olarak başlıycam inşallah tutmayın beniii:),burdaki bazı arkadaşların kendilerine hiç zaman tanımadıklarına hep kötümser düşünmelerine sabırsızlıklarına üzülüyorum,ben 3 aya yakın zamandır neredeyse paranoya gibi oldum,ki ben etrafımda güçlü kendinden emin zeki olarak tanınırım kendimi çaresiz aptal gibi hissettiğim zamanlarda kimseye belli etmeden sabahlara kadar uyku yok veya çok fazla,yemek yok denecek kadar az,balkonlarda kah gökyüzüne yıldızlara bakarak güzellikleri o ruh halinde keşfetmeye veya yoldan biri geçse aysun bak o şahsa sen ne kadar şanslısın acaba onun ne kadar sorunu var ama sen napcanı biliyosun diyerek ve bisürü anlatılması zor ruh hallerini atlatmaya çalışıyordum,zorla ağlarken ki ağlayamıyordum bile istediğim gibi,bacaklarım bi sağ bacak bi sol bacak sürekli sallıyorum geçen fark ettim ikisini birden sallamaya başlamışım kimbilir daha neler değişti ama ben şuan bunları ayrıştıramıyorum hala biraz sersem gibiyim sadece otururken değil ayaktayken bile,burda okuduklarımı uygulamaya çalıştım ama doğru yaptım yapamadım bilemem,eft meditasyon bikaç kez denedim,elimde tespih sürekli 100 defa olumlamayaptım,artı dua okudum,bu sitede ne kadar güzel söz varsa 3 değişik defter edindim hepsini yazdım,dua kitapları hepsi baş ucumda banyo bile yapmadım günlerce ben böylesine iğrenç koktuğumu hiç bilmiyordum,sürekli duş değil duş bana göre yüz yıkama gibidir,adam gibi banyo yaptığım halde,beni tanıyanlarda bilir az terleyen biriyim sanki mutsuzluk kokusu gibi,artık yıkanıyorum bu arada:)doktora gitsem kesin panik atak derdi,ben hiç bundan daha kötü bikaç dönem geçirdim ama yinede ilaç veya doktora ihtiyaç duymadım en kötü zamanımda bile çok şükür,ilk zamanlar her okuduğum bana acıdan başka bişey vermedi içimin acıdığını hissetmek kadar kötü bir duygu yoktur sadece bu sitede değil,burda ne okuduysam bana yabancı gelen bir terim veya uygulama nette araştırdım okudum,şimdi artık daha rahat nefes alıyorum bu siteye yazılar yazıyorum bana acı verenleri gülümseyerek hatırlıyorum burukda olsa sizi sevgiyle affediyorum diyorum daha yolum uzun gibi,süreyi kısaltmaz bizim elimizde bunu biliyorum,maalesef hala dalgalanma devam ediyor ama çok yoğun değil umarım tekrarlamaz bazen iyi hali yaşanıp tekrar aynı moda girilebilio bana oluyor umarım başkası yaşamaz,sen ve senin gibi iyimser kişilerin yazıları bana çok faydalı oluyor,meğer yazmak gerekliymiş, artık yavaş yavaş rahatlıyorum hergeçen gün hep daha iyiye doğru artarak devam ediyor iyi olma kendimi iyi hissetme halim.sanırım sevgili shamanic bana bugün mucize gönderdi özel bi mesaj atmış bi yardım istemiştim sayfa açıldığında deli gibi hıçkırıklarla ağlamaya başladım sorası kendimi daha bi rahat hissetme içimden"iyilik meleği shamanic bana güzel enerjimi gönderdi bu msj la"dedim,bu siteyi ve arkadaşları çoook seviyorum ayrıca yazı konusu çok ilgimi çekti kafamıza takılan herkes için ayrı ayrımı yapmalıyız,üzgünüm yinemi fazla yazdım ama artık daha kontrollüyüm çok şükür neydi geçen günkü dağınık yazdıklarım neyse herkese gönül dolusu selamlar sevgiler,Allah hepinizden razı olsun,banucum ziyaretine sık sık gelicem söz benim günlüğüm yok istemiyorumda boşuna yer işgal etmek istemiyorum sizlerin günlüklerinde bende iyileşmelerimi sizlerle paylaşırım hoşçakal