[toprakateshavasu]

en son görüştüğümüzde içimde bir dinginlik vardı. yine istikrarı sağlayamadım. dalgalıyım..

az önce eşimle tartıştık. çünkü kendimi eş gibi hissetmiyorum, annesinin kuması gibi hissediyorum bu hislerim de geçmiş değil.
herkesin ilişkisi mi böyle? yoksa ben mi abartıyorum. eşime haftasonu bir günü anne ve babasına ayırdı ise bir günü de bize ayırmasını söyledim. nefessiz kalıyorum çoğu zaman. boğulacak gibi oluyorum. sanki hayatımın kontrolü bende değil.

dışardan bakıldığında sağlıklıyım, işim var, eşim var, evimiz e arabamız var. yani daha ne istiyorum? öyle olmuyor işte içimde bir boşluk var, dolmuyor bir türlü. acaba psikolojik sorunlarım mı var?

bilemiyorum. sadece müthiş yalnız hissediyorum. zincirlerimi kıramıyorum. ne yapsam olmuyor?

tek bir şey istiyorum kendimi suçlamamak ve hayyatımı kendim kontrol etmek. yaprak gibi savrulmaktan bıktım. eşimle de güya barıştık. laf.. şimdi hiç bozulmamış gibi yapacak etkilenmemiş gibi, siyaseti yorumlamaya başlayacak ve ben yine kendimi yalnız ve değersiz hissedeceğim..

neyse duygular hareket edermiş, birazdan yenileri gelir.. iyi duygularımı bekliyorum. iyi geceler..