[hayallerimgerçekleşiyor]

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

aaaa inanamıyorumm
günlükler sayfasına bi baktım benim günlük sabit konu olmuş
böyle olmasına kim karar verdiyse ve sabitlediyse ona çok teşekkür ediyorum

Hayırlı olsun canım bence geç bile kalınmış. Senin günlüğün en başlardan beri süper

[imported_Angel]

merhaba sevgili günlük...
yine kafamda bazı düşünceler var...
ben aslında kişisel gelişim çalışmalarıma zannettiğimden daha önceki zamanlarda çoktan başlamışım ancak bundan haberim yoktu...bunu şimdi farkediyorum...yani aslında bugünkü halime sadece telkin dinlemeye başladığım günden bugüne kadar olan zaman diliminde ulaşmadığımı farkettim...
hatta ben 6 yaşından beridir kendimi sürekli geliştirmek peşindeymişim aslında...ama tabi ki bu çabalarım aralıksız da sürmemiş..kimi birkaç yıl herşeye boşverip yan gelip yatmışım..diğer birkaç yıl da o boş geçirdiğim yılların acısını çıkarırcasına kendime tam gaz yüklenerek kendimdeki eksikleri kapamışım....

kendimi geliştirme konusundaki eylemlerim genelde fiziksel hareket içeren eylemler değil...daha çok düşünsel eylem olmuş.... eylemlerimin % 85 i düşünmek ise % 15 i de fiziksel eylem olmuş....daha ziyade beynimi kullanarak soru sorarak fikir üreterek bunu yapmışım....fakat bu durum bende büyük bir yanılgıya yol açmıştı uzun süre....yani hiçbir şekilde ilerlemediğimi..hiç yol katetmediğimi..hiçbirşey yapmadığımı bulunduğum noktada sabit durduğumu sanıyordum...kendimi uzun yıllar boyunca böyle zannettim...ama artık öyle olmadığını anlıyorum ve düşünmeyi de eylemden sayıyorum...bugün farkettim bunu....

çocukluğumda sık sık yanlız kalabildiğim zamanlarım olurdu...arkadaş edinememenin belki bu şekilde faydasını gördüm...kenara çekilip yalnız kaldığımda canım sıkılmaya başladığında kendimi oyalamak için sürekli birşeyler hakkında düşünüyordum...yanlızlık beni düşünmeye ve hayal kurmaya itiyordu...kimi zaman da çevremdeki kişilerin hareketlerini çevremde olanı biteni konuşulanları gözlemliyordum...kimse benimle ilgilenmediği için bu düşünceleri hayalleri bölebilecek kimse de yoktu çevremde.....böyle yapa yapa bu olay yılların alışkanlığı oldu bende ve aynı zamanda sorunlarımı çözme metodum haline geldi
o yüzden belki günlüğümü okuyan kişiler hayatımda çok da fazla eylem olmadığını farkedeceklerdir....benim günlüğüme günlük hayatımda olan değişiklikler ve hareketler değil...beynimin içindeki hareketlilikler yansıyor...eskiden hayatımın eylem olarak hareketsiz olmasından utanırdım ve çevreye bunu belli etmemeye çalışırdım...pek arkadaşım olmamasına rağmen bana "bugün naptın ? " diye soranlara yalan bile söylediğim dönemler oldu....olmayan arkadaşlarımla olmayan kafeteryalara gidip olmayan içecekler içtiğimi bile söylerdim mesela
ama şimdi asla....hayatımın tekdüze oluşundan utanmıyorum ve bunu kapatmak için böyle hikayelere başvurmuyorum...ihtiyaç duymuyorum...çünkü kendim artık kendimin eskiden sandığım kadar "eylemsiz" olmadığımı anladım...

[hayallerimgerçekleşiyor]

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

merhaba sevgili günlük...
yine kafamda bazı düşünceler var...
ben aslında kişisel gelişim çalışmalarıma zannettiğimden daha önceki zamanlarda çoktan başlamışım ancak bundan haberim yoktu...bunu şimdi farkediyorum...yani aslında bugünkü halime sadece telkin dinlemeye başladığım günden bugüne kadar olan zaman diliminde ulaşmadığımı farkettim...
hatta ben 6 yaşından beridir kendimi sürekli geliştirmek peşindeymişim aslında...ama tabi ki bu çabalarım aralıksız da sürmemiş..kimi birkaç yıl herşeye boşverip yan gelip yatmışım..diğer birkaç yıl da o boş geçirdiğim yılların acısını çıkarırcasına kendime tam gaz yüklenerek kendimdeki eksikleri kapamışım....

kendimi geliştirme konusundaki eylemlerim genelde fiziksel hareket içeren eylemler değil...daha çok düşünsel eylem olmuş.... eylemlerimin % 85 i düşünmek ise % 15 i de fiziksel eylem olmuş....daha ziyade beynimi kullanarak soru sorarak fikir üreterek bunu yapmışım....fakat bu durum bende büyük bir yanılgıya yol açmıştı uzun süre....yani hiçbir şekilde ilerlemediğimi..hiç yol katetmediğimi..hiçbirşey yapmadığımı bulunduğum noktada sabit durduğumu sanıyordum...kendimi uzun yıllar boyunca böyle zannettim...ama artık öyle olmadığını anlıyorum ve düşünmeyi de eylemden sayıyorum...bugün farkettim bunu....

çocukluğumda sık sık yanlız kalabildiğim zamanlarım olurdu...arkadaş edinememenin belki bu şekilde faydasını gördüm...kenara çekilip yalnız kaldığımda canım sıkılmaya başladığında kendimi oyalamak için sürekli birşeyler hakkında düşünüyordum...yanlızlık beni düşünmeye ve hayal kurmaya itiyordu...kimi zaman da çevremdeki kişilerin hareketlerini çevremde olanı biteni konuşulanları gözlemliyordum...kimse benimle ilgilenmediği için bu düşünceleri hayalleri bölebilecek kimse de yoktu çevremde.....böyle yapa yapa bu olay yılların alışkanlığı oldu bende ve aynı zamanda sorunlarımı çözme metodum haline geldi
o yüzden belki günlüğümü okuyan kişiler hayatımda çok da fazla eylem olmadığını farkedeceklerdir....benim günlüğüme günlük hayatımda olan değişiklikler ve hareketler değil...beynimin içindeki hareketlilikler yansıyor...eskiden hayatımın eylem olarak hareketsiz olmasından utanırdım ve çevreye bunu belli etmemeye çalışırdım...pek arkadaşım olmamasına rağmen bana "bugün naptın ? " diye soranlara yalan bile söylediğim dönemler oldu....olmayan arkadaşlarımla olmayan kafeteryalara gidip olmayan içecekler içtiğimi bile söylerdim mesela
ama şimdi asla....hayatımın tekdüze oluşundan utanmıyorum ve bunu kapatmak için böyle hikayelere başvurmuyorum...ihtiyaç duymuyorum...çünkü kendim artık kendimin eskiden sandığım kadar "eylemsiz" olmadığımı anladım...

Ben de hep sessiz bir çocuktum ama sevildiğimi hissettiğim alanlarda bıdıbıdı konuşup kafa şişirdiğimde çok olmuştur Annemler veli toplantısına gitmemeye başlamışlardı, çünkü öğretmenlerin hocaların tek dedği sadece sessiz biraz daha konuşgan olursa herşey daha iyi olacak derlerdi. Bizimkiler için tabiki sadece ders önemli olduğu için bu çocuk nasılsa başarılı deyip veli toplantısına bile gitme zahmetinde bulunmadılar. Herkesinki gidiyor benimkiler gitmiyor diye çok bozulurdum ne yani iyi birşeyler duyacaksınız diye neden gelmiyorsunuz toplantıya. Sessizliği problemden bile saymadılar ama oysakiçok şey aldı götürdü bu içine kapanıklık bende. Ben bunu böyle düşüne düşüne üniversiteye geldim. En sonunda son yılda bir bakmışım geriye, ben değişmişim, rahatça tanışıyor, rahatça öğretmenlerle konuşuyorum, çok tatlı sayısız arkadaşlarım olmuş. O noktada şunu farkettim. Çocuklar seni dışlamıyor sen kendini çektiğin içlerine kendini zorlada olsa rahatça atmadığın için kendin kendini dışlıyorsun bunu anladım ben. Malesef küçük yeğenim 3 yaşındaki bana mı çekmiş anlamadım evin içinde bırbır dırdır dışarda süt dökmüş kedi, yapışıyor bacağıma. Küçükken annem bana arkadaş bulurdu. Ne sinir bozucu. Bunun temelinde kesin bir neden var. Bunu sessiz kalıp üst benliğimize 7 gün sorup her gece yatmadan önce bunu yapıp rüyamızda nedenlerini görebiliriz. Işık Elçiden dün öğrendim programında söyledi

[imported_Angel]

hayallerimgerçekleşiyor Nickli Üyeden Alıntı

Kendine yaptığın bu öz eleştirilerine hayranım Çok tatlısın. Araştırmacı ruhunu burdada konuşturmuşsun ya helal olsun. Bu arada o siteyi merak etmedim desem yalan olur. Buradan yazamassan özelden yazar mısın rica etsem o sitenin adını? Ben hangi mevsimim acaba. Tahminimce baharlardan biriyimdir:))) bakalım ne çıkacak. Bu arada evet bu giyim kuşamla ilgili konuşalım süper olur. Aslında bir başlık açsak indirimler nerde var, falanca sitede şu var bu yıl bunlar moda şu renklere dikkat etmek gerek. Böyle bir konuda bayanların baya birfikri olacağını düşünüyorum Yada yeni bir konuda dağılmak istemezden buradan da arada asırada paylaşım yapabiliriz. Ne dersin?

güzel sözlerin için teşekkür ederim canım
evet canım bu giyim kuşamın üstünde daha detaylı dursak çok iyi olacak gerçekten..iyi fikir buna aslında ayrı bir konu açılabilir..hem orda daha fazla katılım olur...daha çok kişi fikir alışverişi yapar...çünkü herkes günlüklere girip okumuyor..çünkü içeriğini bilemeyebiliyorlar

ama tabi bu konudaki kendi kişisel çalışmalarımı ve çabalarımı da burada yazmaya devam edicem ayrıca

hayallerimgerçekleşiyor Nickli Üyeden Alıntı

Ben de hep sessiz bir çocuktum ama sevildiğimi hissettiğim alanlarda bıdıbıdı konuşup kafa şişirdiğimde çok olmuştur Annemler veli toplantısına gitmemeye başlamışlardı, çünkü öğretmenlerin hocaların tek dedği sadece sessiz biraz daha konuşgan olursa herşey daha iyi olacak derlerdi. Bizimkiler için tabiki sadece ders önemli olduğu için bu çocuk nasılsa başarılı deyip veli toplantısına bile gitme zahmetinde bulunmadılar. Herkesinki gidiyor benimkiler gitmiyor diye çok bozulurdum ne yani iyi birşeyler duyacaksınız diye neden gelmiyorsunuz toplantıya. Sessizliği problemden bile saymadılar ama oysakiçok şey aldı götürdü bu içine kapanıklık bende. Ben bunu böyle düşüne düşüne üniversiteye geldim. En sonunda son yılda bir bakmışım geriye, ben değişmişim, rahatça tanışıyor, rahatça öğretmenlerle konuşuyorum, çok tatlı sayısız arkadaşlarım olmuş. O noktada şunu farkettim. Çocuklar seni dışlamıyor sen kendini çektiğin içlerine kendini zorlada olsa rahatça atmadığın için kendin kendini dışlıyorsun bunu anladım ben. Malesef küçük yeğenim 3 yaşındaki bana mı çekmiş anlamadım evin içinde bırbır dırdır dışarda süt dökmüş kedi, yapışıyor bacağıma. Küçükken annem bana arkadaş bulurdu. Ne sinir bozucu. Bunun temelinde kesin bir neden var. Bunu sessiz kalıp üst benliğimize 7 gün sorup her gece yatmadan önce bunu yapıp rüyamızda nedenlerini görebiliriz. Işık Elçiden dün öğrendim programında söyledi

iyi yönleri de varmış aslında ailen sana güvenmiş ve toplantıya gitme gereği bile duymamışlar...oysa diğer öğrenciler ise veli toplantısı duyulmasın diye akla karayı seçerlerdi...hele de notları kötüyse bi keresinde ben de toplantıyı söylememiştim çünkü notlarım iyi değildi...ancak aynı sitede 2 blok ötede oturan arkadaşım aynı zamanda sınıf arkadaşım olduğu için ve annesi annemle konuşuyo olduğu için arkadaşımın annesi bizimkine söylemiş...öyle duyulmuştu...bi baktım okulun önünde babamın arabası da duruyor..ne komikti ama neyseki çok da yermemiş hocalar...
sonradan aniden farkettiğin değişim aynı benim duruma benziyor...değişimin farkına anında varmıyoruz...birşeyler yapmıyoruz aynı yerde kalıyoruz sanıyoruz ama bi an bi bakınca işte o zaman ne kadar yol gittiğimiz anlaşılıyor demekki hiç hareket etmiyor gibi de olsak içimizde ve zihnimizde birşeyler değişiyor...bunun için illa ki bir sürü arkadaş çevre sahibi olup hergün çıkıp dolaşmak sinemaya gitmek ıvır zıvır vesaireler olmazsa olmaz zorunlu şeyler değillermiş

[imported_Angel]

merhaba canım günlüğüm
bugün çok güzel bir bahar günü...güneş ışıl ışıl yanıyor...kuşlar cıvıldıyor..kediler sokaklarda dolaşıyor...gerçekten insanın içi açılıyor
artık hayata karşı çok daha umutlu baktığımı farkediyorum...ve kendime olan güvenimin eskisine göre kat be kat arttığını...bazı şeyleri başardığımı gördükçe başka şeyleri denemeye ve girişmeye daha açık olduğumu hissediyorum...eskiden sürekli beynimin dolu olduğundan ve bir türlü boşaltamadığımdan şikayet ederdim...ve daha da kötüsü bu kadar doluluğu yapanın ne olduğunu bile bilmeden yaşadığım dönemlerim oldu ve hiç bitmeyecek sandım..çaresizlikten psikiyatriste bile gitmiştim..ama şimdi o kararımdan döndüğüm için kendimle gurur duyuyorum...

yeniliklerden değişimden korkardım..beraberinde getireceği sorumluluklardan ve bedellerden korkardım...bunları karşılayamayacağımı düşünürdüm...o yüzden de belli şeylere takılıp hayatımı sadece bu belli sabitler üzerinde dönerek sürdürürdüm...

ama artık öyle olmadığını hissediyorum...doğru zamanda ve doğru noktada doğru bir karar verilerek ufak bir değişim yapılmış ve sonucunda başarı görülmüşse başka şeyleri de böyle deneme isteği geliyor ve onlardada başarılı olma ihtimali yükseliyor..

spor ve diyet sayesinde artık vucudumda gözle görülür değişimler artmaya başladı...eskiden kilomdan ötürü bana sürekli rahatsız edici sözler söyleyen hatta durumu bazen hakarete ve tenkite bile vardıran babam, şimdi benim inceldiğimi kendi ağzıyla açıkca söylüyor..hem de ben sormadan.. ve koşu bandının alınmasına ikna etmeden önceki şiddetle savunduğu aksi düşüncelerin tersine şimdi kendisi benden de fazla savunuyor ve faydalarını söylüyor koşu bandının..." dışarıda biz bu kadar hızlı yürümüyorduk" diye itirafta bulundu bugün...kendisi de onu gerçekten istediğimi ilk başlarda anlamadığını ve öylesine istediğimi ve alındıktan sonra 2-3 günlük geçici hevesle kullanıp sonra bırakacağımı düşünmüş ondan geri çevirmiş meğer...çünkü bugüne kadarki birçok girişimimin devamını getirmediğime şahit olmuştu...kendi açısından o da haklıydı aslında...

dizi ve film bağımlılığımla hala savaşmaktayım ama yol katettiğimi hissediyorum.....hastası olduğum prison break dizisini tekrar izliyorum...ancak ilk izleyişlerimdeki zevki almadığımı itiraf etmeliyim..çünkü zamanında o kadar çok izlemiştimki..artık diyalogları ve bir sonraki sahneyi ezbere biliyordum...artık basit ve yavan geliyor dolayısıyla...peki "durum böyleyken neden mi inatla izliyorum ? " bunu özellikle yapıyorum..hayran olduğum şeylere fazla tutunmamak ve bugünü yakalayabilmek için geçmişe hakettiğinden fazla yapışmamak için....bıkıp usansam da sonuna kadar izlemeye karar verdim ki bir daha izleme isteğim oluşmasın diye...zaten şimdiden kalmadı o istek..ama birnevi kendimi cezalandırıyorum veya aynı şeyi tekrar etmemenin ihtimalini kuvvetlendiriyorum
ayrıca daha da güzeli..o dizideki kadınları kıskanıyor ve onların hayranlarının yorumlarını çekemiyor ve kıskançlıktan çatlıyordum...artık öyle bir duygu yaşamadığımı farketmemi sağladı bu deney ayrıca...çünkü ben de kilo veriyor olduğum için kendimi güzel ve beğenilen olmaya daha yakın hissediyorum...gün geçtikçe güzel olma ihtimaline bir adım daha yaklaştığımı hissediyorum... daha doğrusu bakımlı olmak ve bakımlı görünmek diyelim....evet aslında kıskandığım durum buydu...yoksa hayranlarının yorumlarını neden kıskanaydım ki ? gerçekte ben o kadınları beğenmediğim için ve güzel kriterlerim farklı olduğu için onları o sınıfa sokamıyordum ve neresi güzel bunların diyordum...ama onların benden üstün olduğunu da düşünüyordum biryandan..ama bu üstünlükleri kendilerine özen göstermeleri bakmalarıydı... kilo vermeye başladıkça ben de kendime bakar oldum..ve ayrıca güzellik anlayışlarım da değişti...yani kendimi güzel hissetmem için illa ki taş bebek kadar kusursuz olmam gerekmediğini ve bir başkasını güzel bulmak için de onlarda bu kriterleri aramamam gerektiğinin farkına vardım....kendine saygısıolan ve kendisini seven..kendisine bakan özen gösteren herkes güzeldir diyorum şu anda....evet güzelliğe bakış açım değişti...kilo verdikçe ben de kendime bakmaya başladım ve dolayısıyla kendimi daha güzel hissediyorum...kimseyi de kıskanmama gerek kalmadı...

[imported_Angel]

bluegirlx Nickli Üyeden Alıntı

mükemmel canım ..seni tebrik ederim..kendini sevdikce herkes seni daha çok sevecek..

teşekkür ederim canım daima sevgiyle kal

YESHAPPY Nickli Üyeden Alıntı

vauvv inceldin mi çok iyi. İstikrarlısın gerçekten maşallah.Nazar değmesin tü tü tü;)

sağol canım...aslında arada yediklerimi kaçırıyorum ancak hergün spor yaptığım için işi dengeliyor sanırım

gülenyüz gül Nickli Üyeden Alıntı

Hayata umutlu bakabilmen senin için bir başarı ışığı...Bu başarız olduğunda bile karşıda bekleyen bir ışık seni bekleyecek çünkü o ışığı tamamen söndürmemek senin elinde bir parça da olsa o ışık yeniden aydınlatabilirsin...
Değişimler bizleri mutlu eden ve bize casaret verdiren bir parçadır.Kendimize güven kaynağıdır..Bu yolda her zaman girşimci olmalıyız..Umutlu olabilmek için benim yanan bir ışığım var hiç sönmedi bu ışık senin gerçek başarın..Umudunun bitmediği anlamına gelir..
Sevindirici haberine çok sevindim .İyi ki varsın..

güzel yorumun için teşekkür ederim canım gerçekten de çok güzel özetlemişsin umut ışığı olayını...evet girişimci olmak şart buna kesinlikle katılıyorum...ancak girişim için de cesaret gerekiyor...başka faktörlerden az da olsa cesaret elde edince insan kendi isteğiyle girişimde bulunuyor ve kötü sonuçlanma ihtimalinden de korkmuyor...günlüğümün ilk mesajlarımda "üstüne gitmek" tarzı yaklaşımın çok sağlıklı olmadığını söylemiştim...hala da aynı düşüncedeyim...isteksizce yapılan üstüne gitmeler başarısızlıkla sonuçlanıyor..çünkü cesaret yok istek yok ve kötü sonuca kendini hazırlamışsın....beni daha büyük girişimlere iten ve bu cesareti sağalyan şey...daha önceki başarılı olduğum ama aynı zamanda bugünkülerden daha küçük çaptaki daha kolay girişimlerdi...onlar başarılı olunca gittikçe daha büyüklerine karşı isteği artıyor insanın...başa çıkabileceğini düşünüyor...sevgiyle kal canım iyiki varsın

[hayallerimgerçekleşiyor]

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

teşekkür ederim canım daima sevgiyle kal



sağol canım...aslında arada yediklerimi kaçırıyorum ancak hergün spor yaptığım için işi dengeliyor sanırım


güzel yorumun için teşekkür ederim canım gerçekten de çok güzel özetlemişsin umut ışığı olayını...evet girişimci olmak şart buna kesinlikle katılıyorum...ancak girişim için de cesaret gerekiyor...başka faktörlerden az da olsa cesaret elde edince insan kendi isteğiyle girişimde bulunuyor ve kötü sonuçlanma ihtimalinden de korkmuyor...günlüğümün ilk mesajlarımda "üstüne gitmek" tarzı yaklaşımın çok sağlıklı olmadığını söylemiştim...hala da aynı düşüncedeyim...isteksizce yapılan üstüne gitmeler başarısızlıkla sonuçlanıyor..çünkü cesaret yok istek yok ve kötü sonuca kendini hazırlamışsın....beni daha büyük girişimlere iten ve bu cesareti sağalyan şey...daha önceki başarılı olduğum ama aynı zamanda bugünkülerden daha küçük çaptaki daha kolay girişimlerdi...onlar başarılı olunca gittikçe daha büyüklerine karşı isteği artıyor insanın...başa çıkabileceğini düşünüyor...sevgiyle kal canım iyiki varsın

Senin yazılarını okuyunca azalan hevesim yeniden canlanıyor yeni girişim isteği bendede oluyor. Mesela Atatürk 4000 civarı kitap okumuş. Tanıdıklarımla birleşip bir kitap klübümü kursam diye düşündüm. Kitap belirleyip her hafta o kitapları okuyup bir günde buluşup yorum yapsak ne güzel olurdu. Öyle değil mi?

[imported_Angel]

hayallerimgerçekleşiyor Nickli Üyeden Alıntı

Senin yazılarını okuyunca azalan hevesim yeniden canlanıyor yeni girişim isteği bendede oluyor. Mesela Atatürk 4000 civarı kitap okumuş. Tanıdıklarımla birleşip bir kitap klübümü kursam diye düşündüm. Kitap belirleyip her hafta o kitapları okuyup bir günde buluşup yorum yapsak ne güzel olurdu. Öyle değil mi?

teşekkür ederim evet kitap kulübü fikri çok güzel bir fikir gerçekten...yaratıcı düşüncelerini harekete geçirmişsin ne güzel...kimbilir daha ne fikirler gelicek aklına....

[hayallerimgerçekleşiyor]

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

merhaba canım günlüğüm
bugün çok güzel bir bahar günü...güneş ışıl ışıl yanıyor...kuşlar cıvıldıyor..kediler sokaklarda dolaşıyor...gerçekten insanın içi açılıyor
artık hayata karşı çok daha umutlu baktığımı farkediyorum...ve kendime olan güvenimin eskisine göre kat be kat arttığını...bazı şeyleri başardığımı gördükçe başka şeyleri denemeye ve girişmeye daha açık olduğumu hissediyorum...eskiden sürekli beynimin dolu olduğundan ve bir türlü boşaltamadığımdan şikayet ederdim...ve daha da kötüsü bu kadar doluluğu yapanın ne olduğunu bile bilmeden yaşadığım dönemlerim oldu ve hiç bitmeyecek sandım..çaresizlikten psikiyatriste bile gitmiştim..ama şimdi o kararımdan döndüğüm için kendimle gurur duyuyorum...

yeniliklerden değişimden korkardım..beraberinde getireceği sorumluluklardan ve bedellerden korkardım...bunları karşılayamayacağımı düşünürdüm...o yüzden de belli şeylere takılıp hayatımı sadece bu belli sabitler üzerinde dönerek sürdürürdüm...

ama artık öyle olmadığını hissediyorum...doğru zamanda ve doğru noktada doğru bir karar verilerek ufak bir değişim yapılmış ve sonucunda başarı görülmüşse başka şeyleri de böyle deneme isteği geliyor ve onlardada başarılı olma ihtimali yükseliyor..

spor ve diyet sayesinde artık vucudumda gözle görülür değişimler artmaya başladı...eskiden kilomdan ötürü bana sürekli rahatsız edici sözler söyleyen hatta durumu bazen hakarete ve tenkite bile vardıran babam, şimdi benim inceldiğimi kendi ağzıyla açıkca söylüyor..hem de ben sormadan.. ve koşu bandının alınmasına ikna etmeden önceki şiddetle savunduğu aksi düşüncelerin tersine şimdi kendisi benden de fazla savunuyor ve faydalarını söylüyor koşu bandının..." dışarıda biz bu kadar hızlı yürümüyorduk" diye itirafta bulundu bugün...kendisi de onu gerçekten istediğimi ilk başlarda anlamadığını ve öylesine istediğimi ve alındıktan sonra 2-3 günlük geçici hevesle kullanıp sonra bırakacağımı düşünmüş ondan geri çevirmiş meğer...çünkü bugüne kadarki birçok girişimimin devamını getirmediğime şahit olmuştu...kendi açısından o da haklıydı aslında...

dizi ve film bağımlılığımla hala savaşmaktayım ama yol katettiğimi hissediyorum.....hastası olduğum prison break dizisini tekrar izliyorum...ancak ilk izleyişlerimdeki zevki almadığımı itiraf etmeliyim..çünkü zamanında o kadar çok izlemiştimki..artık diyalogları ve bir sonraki sahneyi ezbere biliyordum...artık basit ve yavan geliyor dolayısıyla...peki "durum böyleyken neden mi inatla izliyorum ? " bunu özellikle yapıyorum..hayran olduğum şeylere fazla tutunmamak ve bugünü yakalayabilmek için geçmişe hakettiğinden fazla yapışmamak için....bıkıp usansam da sonuna kadar izlemeye karar verdim ki bir daha izleme isteğim oluşmasın diye...zaten şimdiden kalmadı o istek..ama birnevi kendimi cezalandırıyorum veya aynı şeyi tekrar etmemenin ihtimalini kuvvetlendiriyorum
ayrıca daha da güzeli..o dizideki kadınları kıskanıyor ve onların hayranlarının yorumlarını çekemiyor ve kıskançlıktan çatlıyordum...artık öyle bir duygu yaşamadığımı farketmemi sağladı bu deney ayrıca...çünkü ben de kilo veriyor olduğum için kendimi güzel ve beğenilen olmaya daha yakın hissediyorum...gün geçtikçe güzel olma ihtimaline bir adım daha yaklaştığımı hissediyorum... daha doğrusu bakımlı olmak ve bakımlı görünmek diyelim....evet aslında kıskandığım durum buydu...yoksa hayranlarının yorumlarını neden kıskanaydım ki ? gerçekte ben o kadınları beğenmediğim için ve güzel kriterlerim farklı olduğu için onları o sınıfa sokamıyordum ve neresi güzel bunların diyordum...ama onların benden üstün olduğunu da düşünüyordum biryandan..ama bu üstünlükleri kendilerine özen göstermeleri bakmalarıydı... kilo vermeye başladıkça ben de kendime bakar oldum..ve ayrıca güzellik anlayışlarım da değişti...yani kendimi güzel hissetmem için illa ki taş bebek kadar kusursuz olmam gerekmediğini ve bir başkasını güzel bulmak için de onlarda bu kriterleri aramamam gerektiğinin farkına vardım....kendine saygısıolan ve kendisini seven..kendisine bakan özen gösteren herkes güzeldir diyorum şu anda....evet güzelliğe bakış açım değişti...kilo verdikçe ben de kendime bakmaya başladım ve dolayısıyla kendimi daha güzel hissediyorum...kimseyi de kıskanmama gerek kalmadı...

Tebrikler, azmin sonu başarıdır. Sabırla zayıflıyor ve daha da güzelleşiyorsun, ama senin gönlün o kadar güzelki eminim zaten güzelsindir sadece onun farkına varıyorsundur Süper böyle devam darısı başıma

[bluegirlx]

mükemmel canım ..seni tebrik ederim..kendini sevdikce herkes seni daha çok sevecek..