Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(
 

Merhaba ; bu siteye yeni üye oldum.Size 4 yıldır içinde tutsak kaldığım bir kuyunun içinden derdimi anlatıcam .. Bilmiyorum belki bu da dert mi diye kızacaksınız bana.
Benim 4 senelik bir sevgilim var onu çok seviyorum ama mutlu olmamı engelliyor. Beni çok sıkıyor.Aşırı özgürlüğü seven birisiyim küçükken babamın en ufak kısıtlamalarına dayanamayan birisiydim babam tarafından küçükken çok kısıtlandım ve büyüdüm babam beni serbest bıraktı fakat bu sefer sevgilim engel oldu. hiç bir zaman kendi kararlarımla ilerleyemedim başkalarının isteklerine göre sürüklendim durdum hep başkalarının mutluluğu için kendimi feda ettim. tutsak bir hayat yaşamaktan çok korkuyorum sevgilim benim dışarı çıkmama izin vermiyor arkadaşlarımla gezemiyorum bazen erkek doktora gitmeme bile izin vermiyor. mutlu olamadığım için hayattan zevk alamıyorum . ayrıldığımda da çok üzülüyorum. kısacası ne onunla oluyor ne de onsuz . lütfen bana yardım edin
Şimdiden çok teşekkür ediyorum.

Cevap: Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(
 

Canım benimm, aynı benim yaşadığım şeyleri yaşamışsın çok fazla aynı:)) Şu anda okula gidiyorum ama akşam yazıcam sana, çok takma kafana, ayrıca inan bende yıllarca içimde tuttum ama sonra sevgilimle konuşmaya karar verdim eğer gerçekten sevgi varsa bu durumunu düzeltmesi lazım. Yoksa ayrılman en mantıklısı. Benim sevgilimde aynı şeyleri yapıyodu ama baktı bigün patlama noktasına geldim,ondan ayrılmaya kararlı olduğumu görünce herşeyini değiştirdi,şimdi karışmıyo anladı hatasını. Umarım seninki de anlar canım. Hayat güzel boşver hiçbişi için canını sıkma.

Cevap: Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(
 

Çok teşekkür ediyorum senin adına gerçekten çok sevindim
benim sevgilim hatasını anlayabilen ve kabullenen birisi değil bunu defalarca konuştum ama huyunun böyle olduğunu ve bu durumun normal bir şey olduğunu bana inandırdı. ne zaman konuşmaya çalışsam ayrılmayı kabul edecekmiş gibi duruyor ve bir an onu kaybetmekten korkuyorum her istediğini yapıyorum. kıyafetimde ki en ufak ayrıntıya takıyor açık giyinmediğim halde kolyeme küpelerime takıyor ve yasaklıyor. akşam eve gelince bütün hepsi boğazıma diziliyor ağlıyorum hep, ağladığımıda biliyor ve benim anormal olduğumu söylüyor. sırf onun içi rahat etsin diye kendimi üzüyorum.onsuz hayata başlamak beni korkutuyor adım atamıyorum çok ayrıldım ama 2 gün hiç durmaksızın ağladım ve geri döndüm. gerçekten çok çaresizim ağla2

Cevap: Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(
 

Ne onunla olur nede onsuz. Zaten onsuz olunca anlamsız oluyor. Az Önce ayrıldık. Mutsuzdum ama onsuz da yapamayacakmışım gibi geliyor. Gidişini izledim balkondan. Sigarayı bırakmıştım onun yüzünden içmeye tekrar başladım. Hemde bir tane falan da değil. Bir bardak kolayla 5 tane içebiliyorum. Gidişini belki döner diye izledim. Ayrılmak benim fikrimdi ve şuan bunun sonuçlarını yaşıyorum. Sevgim azaldı. Aşkım azaldı. Ama kıskanıyorum hala bunun üstesinden nasıl gelecem bilmiyorum. Mesela giderken iki erkek arkasında yürüyordu. Aradım rahatsız ediyorlar mı diye sordum. Ağlamaklı bir ses ile hayır dedi. Sherlock doğru söylüyor. Duygusallık beynin işlevlerini tam olarak yerine getirmesine engel oluyor. Senin sayende bende içimi döktüm. Bu arada bende çok özgürdüm ve benim özgürlüğümü kısıtlamıştı. Daha sonra alıştım ama . Gerçi yavaş yavaş alıştırdı. Umarım senin için en doğru kararı verirsin.

Cevap: Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(
 

Gerçekten çok üzüldüm .. evet onunlayken mutsuz oluyor, ama ayrılınca onsuz yaşayamayacak gibi hissediyoruz. beynimizde yüreğimizde savaş veriyoruz o kadar kötü durumki . bazen hayatım boyunca üzüleceğime 1 yıl aşk acısı çekeyim daha iyi diyorum. ama olmuyor yapamıyorum. üzüntünü şuan o kadar iyi anlıyorumki çok yaşadım çünkü. bizim yanlışımız sanırsam doğru insanı seviyor fakat yanlış zaman seçiyoruz. sad456

Cevap: Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(
 

Benim zamanla ilgili bir problemim yok. Severek ayrılmak konusunda açıklandığım şeylerden dolayı bitti bizimkisi. 10 ay oldu. 9 ay özenle işlemeye çalıştım ama sonunda ben gibi biri pes ettiyse ki ben hayattaki en büyük zevkin başkalarının yapamazsın dediği şeyi yapmak olduğunu düşünen ben, pes ettim sonunda. Ve arkadaşlarım iyi dayandığımı söylerler.

Cevap: Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(
 

Bana yardım edecek , fikir verecek birisi yok mu ? ağla2

Cevap: Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(
 

İçin huzurla dolsun Feronia

Sevdalığına gelmeden önce sende neler olup bittiğine bakalım mı? Öncelikle bir kaç tespitle başlayayım mesela. Yazdıklarına bakılırsa ilk şikayet ettiğin kişi aslında baban ve biliyoruz ki babalar kızları için çok derin anlamlar taşır sadece ailenin direği, koruyucusu vs değil. Baba bir fikirdir. Doğduğun günden bu yana bilincinin altına, üstüne, yanına, yöresine sirayet eder. Bunu ne sebeple anlattığına gelirsek sevgili arkadaşım. Senin gibi özgürlüğüne düşkün bir insanı bol bol kısıtlayan bir babayla uzuuuun bir zaman dilimi geçirmişsin ama ne güzeldir ki baban sonunda seni serbest bırakmış peki sen de babanı serbest bırakmak tüm o geçmişte yaşanan olumsuz hatıralarından özgürleşmek ister misin? Daha yazacak çok şeyim var ancak üzerinde ilk durmamız gereken konu budur bana kalırsa. Çok fazla özeline girmek istemediğim için burada bırakıyorum ancak senin izninle daha da irdeleyip çözümler arayabiliriz.

Bir söz vardı çok hoşuma giden. Nerede bir irade varsa orada bir yol vardır. Her zaman bir yol bulunur sevgili Feronia.

Cevap: Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(
 

Çok teşekkür ediyorum..
ben babamı çok seviyorum geçmişimde ona dair olumsuz hatıralarım yok ve şuanda çok iyi anlaşıyoruz hatta sevgilimden ayrılmamı bile istiyor hayatıma,mutluluğuma,hayallerime engel olduğu için .. belki babamdan dolayı bilinçaltımda korkularım oluştu fakat her ne kadar buna dair korkularım olsada sevgilimin beni bu kadar sıkmasını hayallerimi engellemesini doğru bulamıyorum belkide yanılıyorum..
1 ay o kadar mutlu oluyoruz ki hiç kavga etmiyor sorun yaratmıyoruz birbirimize fakat bana emirler verince(şunu giyme şu kızla konuşma vs. ) korkularım başlıyor geceleri uyuyamıyor sürekli ağlıyorum iştahım kesiliyor ailemle konuşmuyorum kimseye güvenemiyorum kendimi hayattan soyutluyorum .. aslında kısıtladığı çoğu şeye hak veriyorum ve gönülden isteyerek yapıyorum ama beni yaralayan aşırıya kaçması (erkek doktora ve kız arkadaşımın evine gidememek , ailemle dışarı çıkamamak , kıyafetimde açıklık olmamasına rağmen düğmesine fermuarına takılıp dikkat çekici olduğunu söylemesi vs. ) bunları bana söylediğinde kaldıramıyorum sinirleniyorum üzülüyorum eve gelince ağlama krizlerim başlıyor.
O kadar çaresizim ki gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum sadece çok acı çekiyorum belki basit gözüküyor dışarıdan bakınca ama çocukluğumdan beri çekiyorum .. o kadar yanlış şeylere yeltendim ki üç kere inthara kalkıştım ve bunu söylerken kendimden utanıyorum ama acılar yüreğimde o kadar birikti ki bu karanlık kuyudan çıkamıyorum.
Ben artık mutlu olmak istiyorum ben artık her gece ağlamak istemiyorum geceleri uyumak düzenli bir hayatım olsun istiyorum ben artık boğazımda hep bir yumruyla dolaşmak istemiyorum.

Cevap: Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(
 

bu konuya bir çok mesaj yazmıştık neden silinmiş:/