[karavan]

Siteye çok önceleri üye olmuştum ama nedense vakitsizlikten sanırım pekilgilenemedim.Ama artık ilgilenmenin zamanı geldi.

55 yaşında iki çocuk babasıyım.Annem babam sürekli kavga ederlerdi.Onlarla 28 yıl yaşadım ama 28 güzel gün hatırlıyamıyorum.Oldukça mutsuz bir çocukluğum oldu.Hani hep bir an önce geçip gitmesini istediğimiz günlerden.
Sevgi göremedim ve veremiyorum.Olmayan birşeyi vermek mümkü mü?
Surattan,sorundan,kavgadan nefret eder birisi olarak evlendim.Ve o sevmediğim asılmış,memnuniyetsiz bir surat başka bir kimlikle bu defa eşim olarak karşıma dikiliverdi ve şimdilerde ayrı yaşıyoruz.Birlikte olup birbirimizi yemektense böylesi daha uygun.

Kafamdaki olumsuz düşüncelerle (Bu şartlarda olumlu düşünebilmeyi başarabilmek mümkün olmuyor) hep olumsuzlukları üzerime çektim ve herşeyin beni bulduğu birisi oldum çıktım.Son derece mutsuzum ve içime kapanmış durumdayım.

İnternet dahil iptal edip kendimi herşeyden izole etmiştim.Çok daha kötüye gittiğimi gördüm ve yeniden internet bağlattım.Siteyi üye olmama rağmen tesadüfen gördüm.Kaydolmak istedim.Kaydınız var deyince hatırladım.Daha önceleri kaydolmuştum.

Umarım bu durumumdan kurtulabilirim.
Hayata bağlı birisi olarak böyle yaşamak gerçekten zor.Nasıl altından kalkarım bilemiyorum ama bir şekilde bunu başarmam lazım.

İşte özetle hayatım.

Bir merhaba demek için uğramıştım.Epeyce yazmışım.

Esenlikler diliyorum hepinize.