Ben YANILMIŞIM :(((
 

Merhabalar Herkese,

Ben yeniyim. Hayatımda hiçbir foruma üye olmadım, bu bir ilk benim için. Uzun çook uzun yıllardır, aşık, evli ve huzurluydum. Karışıklıklar, sıkıntılar herkesin hayatında varolduğu kadardı. 7 senelik ilişki sonrasında evlendik ve 10 yıldır da mutlu mesut sürdürüyorduk (sürdürüyordum galiba).
Bir iş kadını olarak, elimden geldiğince her şeye yetiştim. Fakat nedense çocuk istemiyordum. Şimdi görüyorum ki, beynim beni durdurmuş. İyi ki de durdurmuş. Kocamın bunca senedir beni nasıl baskıladığını, yularımdan sıkı sıkı kavradığını, sorun çıkmasın diye başımı kaldırıp yürüyemediğimi yeni fark ettim. Boyun eğerek kendime yaptığım işkenceyi yeni gördüm. Herkesi aşka, evliliğe davet eden, biraz alttan almakla evliliklerin dünyanın en eğlenceli ve huzurlu kurumu olduğunu savunan ben YANILMIŞIM!!!
Meğer alttan almıyor, evdeki PADİŞAH'a itaat ediyormuşum. Fark ettiğim ve kendime ait bir alan edinmek istediğimde evi bırakıp gitti. Hayır boşanmadık. İstediğim zaten boşanmak değildi. Ama kocam bana açık açık yeni RUH HASTASI halimden kurtulmadan dönmeyeceğini söyledi. O beni seven, bana aşık, üzerime titreyen adamı benim aşık gözlerim yaratmış. Galiba benim prensim de hep kurbağaymış.
Ben sonsuz aşk var, işte burada bizim evde diyordum. Şimdi şaşkın şaşkın arkasından bakıyorum. 17 sene az değil. Ben iş yerini tek başıma sırtlayıp, organizasyonlar düzenleyen, yabancılarla çalışan bir kadınım. Sosyal zekam kendime yaptığımı kavrayamamış. Şimdi ya yeniden hayatı öğreneceğim ya da BAKIRKÖYe teslim olacağım.
Beni anlayan, bana anlatabilir mi? Bu uzun süreli bir körlük gibi mi görünüyor size, yoksa kocam mı değişmiş? Beni anlayabileniniz var mı aranızdan?

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

TEŞEKKÜRLER, EN AZINDAN BİRİLERİ BU YAZIYI GÖRDÜ:)

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

hayır arkadaşım bakırköye teslim olmayacağız.(Ben orayıda denedim) hayat kadere inat seni sil baştan yaşayacağım deyip padişahlıklarına son vereceğiz. Biz cumhuriyet çocukları değilmiyiz. Bu siteye girerek ilk adımı atmış oluyoruz. Allahın izniyle yaşamak istediğimiz hayatı yaşamak için mücadele edeceğiz. 17 sene adaşız seninle bende 17 senemi verdim ben evlenmedim. 10 sene önce beni bırakıp amerikaya gitti 2.3 ayda bir arıyo hiç görüşmeden geçen 10 sene ve ben boşuna beklemişim. Ama hala nedenini bilmediğim bi umutla mücadeleme devam ediyorum. Sen sosyal bi arkadaşsın eminim çok kısa sürede doğru olanı bulacaksın.

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Çok teşekkür ediyorum nazik cevabınız için. Blöf olup olmadığını inanın bilmiyorum ama onu durdurmak için bir şey yapmadığım da bir gerçek. Hastalıklı bir durum var ortada fakat sonunda bunu gördüm. Çevremde acil terapistlere başlamam gerektiğini düşünen bir dünya insan var. Fakat ben kendimi terapistlik hissetmiyorum. En önemlisi depresyonda değilim. Sadece çok ama çok şaşkınım.

Kendi hayatımı ele alabilmem için sanırım çok geç kalmasam iyi olacak.
Ama nedense boşanma düşüncesi beni korkutuyor. İnsanoğlu her şeye alışır öyle değil mi? Şimdi yola kendim devam etmeliyim.
Sanırım asıl karar mekanizması benim elimde. Tek bildiğim ilaçlarla kendimi uyutmak istemediğim.

Başladığım işe devam etmekten başka bir çare göremiyorum.

Desteğiniz için çok ama çok teşekkürler. Kendimi daha güçlü hissetmemi sağladınız.

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Merhaba Hayallerimi geriver,
Sanırım bu foruma girmemin sebebini bana gösterdiniz. Tanısak da tanımasak da biz milletçe böyleyiz. Birbirimize destek olmayı biliyoruz.

17 sene çok uzun geliyor insana. Bin kere değişiyorsun bu süre içinde, fakat artık hepimiz için, başkaları merkezli yaşama ve onlar için mutlu olma evresini bitirme zamanı gelmiş.

Ben az sonra evime gidip evin bir de bu halini inceleyeceğim. Sen de daha fazla bekleme istersen:))))

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

biraz uzak kalmak her ikisinizede iyi gelebilir. sonucta 17 yil bal bile yeseniz, baldan bikardiniz.. anlatabiliyormuyum.. biraz birbirinize zaman taniyin.. sakinlesin.. cevrenizdeki insanlarin fikirlerini duyun ama, sizi olumlu etkileyenleri dinleyin.
biraz kulaklarinizi kapatin.
dinlenin..
sakinlesin.

sonrasi bir yerden basliyor ve hayat akmaya devam ediyor.

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Merhaba arkadaşım insanoğlu o kadar güçlü ki her şeyin üstesinden geliyor. Ama şunu unutma derim sen kendini anlattın ama anlattıkların eşine farklı yansımış olabilir , aynı şey onun içinde geçerli. Belki sende onu yanlış anlamışsındır. Evlilik terapistine gitmeyi önersem, dışardan daha objektif bakan bir göz durumu daha iyi hale getirebilir. Biz denedik 2 yıllık evlilikte ki hala da gidiyoruz meğer diyorum ne kadar farklıymış demek istediklerimiz ve anladıklarımız...

Eşimin her dediğini yaptım ben huzurumuz bozulmasın diye hep alttan aldım ama o bu durumdan hoşnut olmadığını psikologta söyledi, itiraz etmiyor , benimle tartışmıyor . Tartışsın ve itiraz etsin yapmak istemediklerine dedi... Şimdi bunu yapmaya çalışıyorum . Ayrıca birbirimizle konuşamıyormuşuz onu farkettik ... Şimdi ne düşünüyor ne hissediyorsak söylüyor anlaşmaya çalışıyoruz. Tartışın dedi terapist sonuca varması gerekmez dedi...

Tavsiye ederim , sen o zaman daha çok kendin oluyorsun. Üstelik ben 1 yaşında yakışıklı bir prensin annesi olarak daha da güçlüyüm şimdi... ;)

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

yanılmak güzeldir :)

bunca yıldır sessiz sedasız bekledikten sonra neden şimdi boyunduruk altına alındığını düşünmeye başladın? evdeki padişaha hizmet etmek neden şimdi ağır gelmeye başladı?

kocanın tepkisi seni halen sevmesine rağmen tercihi sana bıraktığını ancak bu tercih sonucunda bir yuvanın yıkılmasında sorumluluğun da sana ait olacağı mesajını vermek istediğini gösteiriyor.
ayrıca eğer dediğin gibi padişah yapısında bir adam olsaydı evden çıkıp gitmek yerine seni evden çıkarmayı denerdi.

bence sende özgür olma isteği uyandıran farklı nedenler var...

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Selam Matri,
Açıkçası gidişi tamamen blöfmüş. Dönmemesini tercih edermişim. Şimdi anlıyorum ki beni bırakmaya hiç niyeti yok. Biz bunca sene birbirimize ses yükseltmedik. Emretmedik. Saygımızı yitirmedik. Ama anlıyorum ki benim uysallığımdan kaynaklanıyormuş.
Size biraz özel bir soru sorabilir miyim? Bir erkek için kadının sadece kendisi için değiştiğini düşünmek bu kadar zor mu? Neden kocam ısrarla başkasına aşık olduğumu ya da etkilendiğimi iddia ediyor? Oysa benim tek ihtiyacım kendime ait biraz alan.
Anlamıyorum, anlayamıyorum. Anlatamıyorum. Evimi, işimi, alışkanlıklarımı terk edip gitmek istiyorum.

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Merhabalar,
Bunu da düşünmedim değil. Biz tartışırız, konuşuruz, farklı yönlerimiz hep vardı. Ortada buluşuyoruz ne güzel diye düşünüyordum. Ama cuma gecesi yaptığımız bir konuşma sonrasında, yalnız aktivitelerimi kabul etmeyişinin, sürekli gergin ve tedirgin oluşunun tamamiyle kıskançlığından olduğunu birlikte gördük. Farklı yetiştiriliş tarzlarımız yüzünden birbirimizi bu noktada anlamıyoruz. Onun sürekli kontrol altında tutan yapısının ailesinde diğer bireylerde de olduğunu gösterdim. Ben omuzlarımdan bu yükü attım. Ama sanırım kocamın değişeceğine inanmıyorum.

Bu kadar zor olmak zorunda değil ikili ilişkiler. Herkes temelinde saygı, sevgi, anlayış, güleryüzden başka bir şey beklemiyor. Yeniden denemek yeniden boyun eğme yolunda atılmış bir adım mı olacak, bilemiyorum. Birkaç gün ağızıma bal çalıp sürüncemede yaşamayı, yaşlanmayı ikimiz adına da doğru bulmuyorum.

Bilemiyorum. Aklım hala çok ama çok karışık.

İlginiz ve desteğiniz için çok teşekkür ederim.
Yakışıklı oğlunuza da sevgiler :)

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Bu noktada teoman haklı olabilir fakat tam tersi senin baş kaldırmanı kendisine yedirememiş ve sana ders vermeye çalışıyorda olabilir. Yıllardır bu adamı bu şekilde kabullenebildiğine göre ayrılık kararında acele etmemelisin. Bazı şeyleri daha net görmeye başladığına göre artık kartlarını açık oynamalısın yeniden bir araya gelip sakince konuşup ilişkinize yeniden yön vermelisiniz. Sen neyin nasıl olmasını istiyorsan bunu açık bir dille eşine belirtmelisin ve verdiğiniz kararlar ikiniz içinde rahatlatıcı ortak kararlar olmalı. Kararların sonucunda iki taraftan birisi bu durumdan rahatsızsa ve sorunlar giderek artıyorsa çözümlenemez hal alıyorsa ancak ozaman ayrılık düşünülebilir. Ama tabiki her evlilikte bu böyledir taraflardan birisi mutlaka biraz daha ılımlı olmak zorundadır bu görevde hep kadınlara düşüyor malesef. Bu yeni ruh halinle bir kez daha denemelisin seni bu şekilde kabullenebiliyorsa yuvayı yıkmanın anlamı yok. İki insanın birbirine alışması kolay olmuyor ve çok zaman alıyor yılların alışkanlıklarını bir anda silip atmak çok zor yeni bir hayata yeni bir insana alışmakta silmekten çok daha zor.

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Selam,
Bunca yıldır gözüm kör derecesinde aşıktım. Güvensiz ve eleştirel yapısını hem geçmişine hem de aile yapısına verebiliyordum. Maddi meselelerde ve aile meselelerinde, "bunlar ince konular, açılırsa tedavisi güç olur", deyip konuyu örtüyordum. bu örtülerin üzeri kalınlaşmış zamanla. Onu çok özlediğim bir iş seyahati dönüşünde, onu tepkisiz bulunca çok bozuldum. Tartışma sonucu bu anın yaşanmaması için uzun zamandır kendini şartlayıp, rol yaptığını itiraf edince çok kırıldım. Bizim ilişkimiz asla dergi oyunlarının, rollerin sahnelendiği basit, ikircikli bir ilişki olmadı. Önce bunu hazmedemedim.

Sonra da birgün eski sevgilisinden kaçış sebebinin bendeki anaç tutum olduğunu söyleyince, gerçekten yıkıldım. Bunca senedir beni ayrı tutuşun sebebi, eski sevgili ve kaçışla aynı cümlede geçince, ben de sessizce elimi eteğimi ağlaya ağlaya çektim. Sonrasında yaşadıklarımız, benim içimdeki aşkı da alıp götürünce... üstünü örttüğüm sıkıntılar birbir çıkmaya başladı. Kıskanılmaktan boğulduğumu farkettim. Artık 18, 19 yaşındaki haliyle kabullendiklerimi istemediğimi gördüm.

Ben başım dik yürümekte bir sakınca görmüyorsam, kocamın da görmemesi gerektiğini fark ettim. Ve daha başka bir sürü detayı fark ettim. Şimdi terapiye gidiyorum. Özgüvenimi ve kendime saygımı geri kazanmak istiyorum. Şimdiye kadar yapmadığım hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum. Gepegenç kaybettiğim kuzenim bana hayatın kısa olduğunu hatırlattı. Onun arkasından, en azından dolu dolu yaşadı dediler. Kendi hayatımda ben bunu göremiyorum.

... vs. vs. uzar da uzar... kısacık bir girişte yaşanılan her detay yazılmıyor. ama objectif olmanıza çok sevindim. Dürüstçe boşlukları sormanıza da. Ama yıllar içinde yaşananlar, 2010 içinde yaşananlar, izler, etkiler tepkiler, her şey anlatılmıyor ki... Birikim diyelim.
Ama size şu kadarını itiraf edeyim, uzaktan bakınca şimdiki bana aşık olması daha doğru geliyor bana.

Keyifli günler

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Teoman Bey'in de Sizin de düşündüklerinize hak veriyorum. Ayrıca benim nerede kalacağımı düşüneceğine, onun gitmesinde de saygı duyuyorum. Fakat bu aynı zamanda tartışmadan ve kabul etmekten kaçmak olmuyor mu? Ama gidişinden önce anlatmaya çalıştıklarımı dinlemeye ve anlamaya çalışmasını çok isterdim. Alışkanlığım bir yana, ondan önceki hayatım çocukluk, ilk gençlik yıllarıma tekabül ediyor. Başka bir hayatım olmadı ki.
Kararımız ortak olmak zorunda dediğiniz gibi. Ben sadece geçici çözümlerden korkuyorum.

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

Söylediklerinize katılıyorum. Ben de o aidiyetten çıkıp evliliğimi sürdüreyim derken ipler birbirine dolandı. Yaşayacağız ve göreceğiz, su yolunu bulacak nihayetinde.

Cevap: Ben YANILMIŞIM :(((
 

İçinden nasıl geliyorsa kararlarını o şekilde ver sevgili bluepebbles içine attığın yada içinde yarım kalan duygular olmasın kararlarını verirken korkma belirlediğin çizgide cesurca ilerle hiç bir şeyin sana ket vurmasına izin verme sevgilerle....