draffut
 

herkes deli doğar, bazıları deli kalır.



düzmece hikayelerle iğdiş edile edile, iki ters bir düz örülüyor hayatlarımız. büyüdükçe, daha doğrusu ödünler, sorunlar ve zorunluluklar çağı başlayınca kısılıyor iç sesler. yaşayabilmenin başka yolu yok çünkü. bir başkasının açtığı yolda dönüp duran telerlek misali insan. çiğnediği yol varmayı hedeflemiyor kimi zaman. gereken, gerektiği gibi, gerektiği yerde ... çocukluğun oyun ve hayal salıncağına sığamıyor artık bedenler. o tatlı delilikler, gibisiz sevinçler, amasız ve riyasız olma hali terk ediliyor. edilmese de olduruyorlar.



bazıları izin vermiyor hayallerinin iğfaline. yaş almanın göz yaşartıcı etkisi işlemiyor içlerine. tel örgülerle sınırlandırılmış bir dünyanın, çağın gerçekleriyle kana bulanmış o global köyün sınır çekemediği tek şey oluyor ufuk çizgileri. savaşan o dünyada öğreniyorlar uzun bir sağanakta hayallerini hangi sığınakta saklayacaklarını.



draffut bir kaçış planı her şeyden önce. kelimelerle kazıyor yer altı tünellerini, mahkum olmamak ve özgürlük için biliyor fikirlerini. umudu örgütlüyor ! ehlileştirilmeden ve gem vurulup çağın gereklerince arabalara koşulmadan evvel kurtarmaya çağırıyor insan kalan yanlarımızı. adalet, değişim, eşitlik inançlarımızı. zihin kafeslerine tıkılmış akıllıların dünyasında, gökyüzüne misafir özgür bir delilik onunkisi !



herkes deli doğar, bazıları deli kalır.



iyi ki !



Kaynak: İtüSözlük