eve alınan civcivin ölmesi
 

4-5 yaşlarında iken pazarda viyaklayan civcivlerin hevesle alınıp, bir mukavva kutu içerisinde eve getirilmesinden sonra, 1 hafta-10 günlük bir süre içerisinde gerçekleşen, ve eblek çocuk kişiyi üzüntüye iten olaydır.



bkz. vizontele)

ebeveynlerin 4-5 yaş civarındaki çocuklarına belki hayvan sevgisini aşılamak için belki de ucuz ses çıkaran hareket eden bir oyuncak olması maksadıyla aldıkları civcivlerin genelde başlarına gelen hazin olay.ekstrem durumlarda ise civcivler ölmez * ve evin içinde dolaşan ortalığa pisleyen tavuklar haline gelir.bunların akıbeti de bi akşam sofrasına konuk olarak gelmektir genelde.

civcivin nasıl geberdiği de önemlidir..afacan velet seveyim derken fazla sıkar..sonra cırkanlayamaz ki o da kanlı canlı bi yaratık.

veya görmezsin yürürken.tam ayağının altına girmiştir.sen basmazsın üstüne,o ayağının altına girmiştir...sonra cırkolan yeni giydiğiniz beyaz çoraba olur..

o da olmadı diyelim daha yaşaması gerekiyormuş sarı civcivin, bir gün kapıyı tam kapatırken o da içeri girmek veya dışarı çıkmak isteyebilir..cırkeşikte sarı-kırmızı bir ceset..öğyk

çocukları ölümle ilk karşı karşıya bırakan durumdur...



boynundan kursağından tutunca ölür bu civcivler,hassasmış o bölgeleri. tutulmamalı sıkılmamalı uzaktan sevilmelidirler.ama hayvan sevgisiyle dolup taşan yavrucak sıkar , tutar kanat sallatır gülegüle dermiş civciv. sonra ölür tabi hayvan.anne baba yavrucak üzülmesin diye tekrar alır, hayvan tekrar ölür. dolayısıyla ortalıkta bir civciv-ördek katliamı vardır şehir çocukları tarafından yapılan. abuksabuk renge boyanıp satılan bu şirin hayvanlar böyle ölür gider. ölmeyenler ise çirkinliklerinden ya da boyutlarından dolayı sokağa salınır. sanki köpek mübarek. eve alınan civcivin sonu illaki kötü bir ölümdür



eve alınan civcivlerin %99 unun hazin sonu. tabi bunların çoğu eceliyle ölmez. masum bi çocukken şöyle bi hadise yaşamıştım. ablam ve benim için birer civciv alınmıştı tabi daha öncekiler gibi benim civciv üçüncü gününü çıkaramamıştı o yüzden onun fazla hatırası yoktur. civcivime karşı son görevimi yerine getirdikten sonra merhum civcivimin eksikliğini ablamın civciviyle gidermekteydim. bu civciv milletinde de pis bi huy vardır bi insanı bellerler boyuna o nereye giderse peşinden koşarlar. yine böyle bi kovalamaca sonucu yaşanan karambolde kazayla civcivin üstüne basıp bağırsaklarının makattan çıkmasına sebebiyet vermiştim. ve artık nasıl olduysa bilmiyorum civciv o halde bi kaç dk daha yaşamış yaşamakla kalmayıp dolaşmıştı bide. ablam salya sümük civcivine ağlarken ben bak işte ölmedi deme pişkinliğini göstermiştim. bi süre sonra kaçınılmaz son yaşandı ve ben ablamın suçlamalarına ve çemkirmelerine karşı pişkinliğin son haddini benim suçum yok ben bastığımda ölmemişti diyerek yaşamış, yaşatmıştım.



ayrıca eve alınan her civcivin sonu illa ki kötü bir ölüm değildir biz bikere kesip yemiştik.



toprağa gömülür. fatiha okunur ve saatlerce ağlanır. bir hafta kadar rüyalarınıza girer. evin içinde onun sesini arar açık sarı gördüğünüz herşeyde onu hatırlarsınız. çocukluk döneminde beyninize kazınan acı olaylardan biridir. bunu birebir yaşamış ve üzülmüş olanlar ilerleyen yaşlarda daha duygusal daha insancıl olurlar. canın gittiğini, yavaş yavaş öldüğünü görmek geçici bunalıma sebep olur. ölümü erken yaşta gözlemlemeyi ondan korkmayı gösterir. kardeşe, anne, babaya sevgiyi artırır. kaybetme korkusunu yaşar ve o an aklınaza ne zaman gelirse içinizde bir acıma hissedersiniz. acı bir olaydır. çocukluğunuzda başlar büyüdüğünüzde de devam eder. bazıları için ölen sadece sıradan bir civcivdir. bazıları için psikopatlık sınırlarını zorlayan bir şeydir.


eve alınan civciv dediğinin ölmesi de güzel olur hani. kedi ölmesinden daha güzel olur. onu böyle bir sıkacaksın iyice, suya batıracaksın. offf. babaannem çok güzel yapardı.



eve alınan civcivlerin taksirle ölümüne sebebiyet verme.

yıl 1990. o vakitler 6 yaşındayken ben deniz, evimize aldığımız civcivi çok sevmiş idim. bir pazar sabahı, ailenin tüm fertlerinden erken kalkarak- en sevdiğim hayvanı, herkesten önce sevmenin verdiği şevk ve arzuyla- onunla ilgilenmeye başlamıştım ki, şeytan dürttü beni. hava sıcak, hayvanda bütün gece o mukavva kutuda pişmiştir inancıyla, hayvancağızı balkona çıkardım. evimiz birinci katta olduğundan veçhile gerisi malum ve de hazin efenim.

ama anne kasten yapmadım, vallaha aklıma gelmedi gibi gerekçelerle kendimi savunduğum taksirle ölüme sebebiyet verdiğim bir vakıaydı.

bu hadiseyi en güzel jaws müziği eşliğinde avrupa yakasından volkan, civcivin üzerine oturarak gerçekleştirmiştir. ismi salihaydı galiba rahmetlinin.

eve ilk civciv aldığımızda 3 yaşında olan bendeniz büyük ressam, bunlar çok mat görünüyor diyerekten bir-iki tanesinin kanatlarını boyamıştım, ertesi gün bu şaheserler ölü bulununca natural çalışmaları bırakmama sebep olan olay.



Kaynak: İtüSözlük