yazarlardan denemeler
 

* Gece iner şehre



Hüzün biner yüreklere



Ağırdır hüzün, taşıyamaz öyle her bünye,



Taşıyabilene mükemmeldir



Yorar önce ama imkan verir hafifliğin anlamını öğrenebilmesi için kişiye,



Malum bilinmez elde olan elden bir kez düşmedikçe.







Gece iner şehre



Özgürlük sızar şehrin sessizliğine



Sokakların her metrekaresine,



Denizin her köpürüşüne,



Evinde oturan bir genç kızın zihnine,



Sonrasında da mükemmel bir yayılma hızıyla bütün benliğine.







Gece iner şehre



Bir aşık yolcudur o saatlerde



Sevdiğinin yanından çok uzak iklimlere,



Yaşlar yeminli dökülmemeye ama



işlemiyor bu yemin içerilerde,



Akamaz belki dışarı ama



En coşkulu haliyle akar da içerde, yıkar bütün bilinenleri,



Önünde bırakmaz hiçbir şeyi, hiç kimseyi



Sade ve sade sevgiliyi, yari, kalbin eşini, oluşumunun tek nedenini.







Gece iner şehre



Bir anne yolcular yavrusunu rüya aleminin en derinliklerine



Devlerin canavarların içine.



Ama kocaman bir zırhı vardır küçüğün



Yüzüne yatmadan önce yerleştirilmiş sıcacık bir buse.







Gece iner şehre



Birileri sarılır kaleme,



'işte bu sefer anlatabileceğim seni' diye



'işte bu sefer dökebileceğim hislerimi deftere'.



Gece güler haline,



Sever böylelerini, samimidir bütün istekleri,



Sever de ondan izin vermez yapabilmesine



Her yeni gün yeni bir yanını gösterir de hissettirir eksikliğini şaire



Şair tekrar sarılır kaleme



Yeni bir aşkla yeni bir şevkle



Onlar da öyle iki sevgilidir işte



Mutludurlar birbirleriyle delice



Bütün gün birbirlerini beklerler her saniye artan eşsiz bir hevesle.