kalp
 

* gündüzden geceye geçişte, mutlulukta hüzünde yüzdeki mimikleri kazanabilen esas damar. esasında, yer ve zamana göre "an" meselesi olarak maksat veri datalamaksa da kalbin kutsallığı, bütün bilgilerden çok üstedir. misal, bir kere kalbe giden yolu takip edeceksiniz kırılmayı hesaplamasınız. içinizdeki yanardağın ağzından lavların boşalmasına tahammül etmelisiniz. muhakkak ki kalbin siması,enerjisi bir barın taburelerinde, dönme dolapların deviniminde, temiz sokaklarda, gökdelenlerin ucunda değildir. çünkü bunların hepsi olsa olsa medeniyetin nimetleridir, maddeseldir. halbuki kalp evrenseldir, ruhanidir, öncesi sonrası olmayandır ve bu yargıya göre elbette ki kalp evrenin ta kendisidir. evrenin hüznünü



* bilinmezliği, yazgısı kalptedir. ne cümleler ne deneyimlerimiz kalbi konuşturamaz, ondaki gizi veremez.



düşünüyorum da yapabilir misiniz: sadece, bir kereliğine kalbinizin durduğunu hayal etmeye çalışın. kalbinizin kan pompalamadığını, sağ elinizi göğsünüzün sol tarafına koyduğunuzda ses işitmediğinizi, saatin tik tak etmediğini. bu yetenek sizde varsa, göreceksiniz kanın içinde ruhlar geziniyor. yani o kırmızı sıvı da çocukluğumuz, okula ilk başladığımız gün, babamızın öldüğü evimizin yandığı yeni bir yaş gününü kutladığımız günler anılar var. kalp kanı kabul etmeyince, kanı tükürünce hayatımız otomobil egzosundan tüten pis duman gibi havaya karışıyor.