ebabil
 

* bir orhan veli şiiri. şöyledir:







EBABiL







Alıp içinde sesler uçuşan bu akşamdan



Hafızamı bir deniz kıyısına çeken yol,



Aydınlık rüyaların peşine düşen gondol,



Mavi bir denizde yüzer gibi yanan şamdan.







Tuşların üstünde karanlığın heyulası



Ve birden kalbe çırpınışlar veren hâtıra,



Çekmede beni saadet dolu dünyalara



Mine parmaklarında sadalaşan hülyası.







Sıyrılmada gözlerimden yıllarca geceler,



Ve yalnız kalmada bir yaza râm olan sahil,



Uçuşmada gökyüzünde bir sürü ebabil:



Sevgimi ve hasretimi ebedî kılan yer.







Açık pancurlarından seslerin dökülüşü.



Bir göl mü ürpermede ruhun uzaklarında?



En yakın sevgiyi duymayan dudaklarında,



Her yaşayıştan daha güzel olan gülüşü.







Ilık gölgelerde uyutup düşünceleri



Beyaz etekleriyle bana göründüğün an



Ve kapıları yeşil sabahlara açılan



Sıcak tahayyüllerle dolu yaz geceleri.







Renkli fanusların altına doğan dünyası,



Omuzlarında ayışığından örgülerle



Eklenmede içime hasret kaldığım yerle



Mine parmaklarında sadalaşan hülyası.