Bana bir yol gösterin
 

Herkese selam.Yarın üniversitede 3.yılım başlıyor.2.sınıfa geçiyorum.Sorunum şuki hayatımın bu en güzel ve değerli zamanlarını resmen çöpe atıyorum.Okulda yakın arkadaşım neredeyse hiç yok.Zaten okulda varlığımla yokluugum belli değil.Kendi başımayım sürekli.Derslerde söz bana gelcek diye deliriyorum.Çoğu zaman derslerden kaçıyorum.Zeki insanım ama sırf bu yüzden derslerimde hakettigim yere gelemiyorum.İnsanlarla konuşamıyorum arkadaş edinemiyorum.Derslerde sus pus oturuyorum gıkım çıkmıyor.Yurtta kampüsün içinde.Oda arkadaşımı istediğim kişi seçme şansım var ama arkadaşım olmadığı için hep rstgele insanlar geliyor.2 kişilikte kalıyorum.Sürekli bilgisayar başındayım.İstiyorumki arkadaş çevrem olsun geceleri kampüsteki kafelerde veya bi yerlerde arkadaşlarımla oturayım eğleneyim ama sürekli kendime engel koyuyorum.Haftasonları amcamlara gidiyorum.Orda da aynı sekilde sus pus oturuyoum utanıyorum.Benle cok ilgileniyolar sagolsunlar ama bi yerden sonra insanları sıkarım diye düşünüyorum.Şimdi salı günü doğum günüm.Kuzenimde benle aynı okulda sagolsun açılmam için çok uğraşıyor üniversite hayatını yaşamanı istiyorum diyor.Salı günü için bana dogumgunu partisi ayarladığını söyledi . kendi arkadaş çevresiyle heralde.Heyecandan deliriyorum.Kendime bi kız arkadaş bulsam sorunlarım büyük ihtimalle yok olacak ama sosyal ortamlara giremediğim için olmuyor.Çok istyiroum olmasını keşke olsa.Birde okuldaki cogu kişi zengin cocugu benim ailemde orta halli zengin.İşte beni önemsemezler küçümserler falan diye korkuyorum.Bu korku zinciri sürüp gidince çıkılmaz sokağa çıkıyor.Ne yapmam gerek arkadaşlar allah askına bana bi yol gösterin üniversite hayatımı böyle harcamak istemiyorum heleki böyle güzel fırsatlar olan bir üniversitede.

Cevap: Bana bir yol gösterin
 

merhaba sitede yeneyim ama aynı durumu yaşamış ve yenmiş biri olarak bi faydam dokunabilir sanırım.öncelikle sevgili yapınca otomatik olarak herşeyin düzeleceğini düşünmen bir yanılgı çünkü senin aklında, eğer sana çok yakın biri olursa sevildiğini hissedersen kendine güvenin yerine gelir gibi bir içgüdü var. Evet bunun yardımı olacaktır fakat kendi kendine güven duymayan kendini sevmeyen biri karşıdakinin enerjisini de tüketir ilgi bekleyerek, karşıdaki kişiyle aslında o kadar yakın olamayıp line yalnız hissetmen ve daha büyük bi çöküntü yaşaman mümkün. Seninle neredeyse aynı şeyleri yaşadım ve benim için tam anlamıyla acının yok olması benden başka insanlarında olduğunu fark etmemle başladı.inan bana onlarda aynı şeyleri hissediyor sadece düşünme cesaretini gösteremeyip herkes ne yaparsa onu yapıyorlar.yapman gereken şeyler zor değil sadece kendini bunun bir parçasıymış gibi hisset çünkü gerçek bu.derslerine odaklan böylece ailevi sorunlar da çözülecek ve aileni yetiştirme tarzları yüzünden suçluyorsan eğer onları affet onutma onlarda insan.maddi durumu dert etme hatta şükret çünkü inan bi kadın olarak söylüyorum paraya gelen hiçbir kadınla yakınlık kuramazsın bu sahtedir. Spor salonuna yazıl sen geliştikçe kendine olan güvenin gelir saygı duyulan biri olursn.sana bikaç kitap önereceğim benim hayatımı değiştirdi seninkinide değiştirir

Cevap: Bana bir yol gösterin
 

hobi edinmek kurslara kaydolmak faydali olabilir.

Cevap: Bana bir yol gösterin
 

öncelikle yorumlarınız için teşekkür ederim.Üniversite hayatımı böyle geçirmek istemiyorum ama çözüme yönelik bir şeye bir türlü yapamıyorum.Böyle olmamalı.Kız arkadaşım hayatım boyunca olmadı.Olmasını cok istiyorum ama daha kendimi ben beğenmiyorum başkası nasıl beğensin.Arkadaş çevrem olsun beraber eğlenelim sitiyorum ama koca okulda 1 tane arkadaşım yok.Yurtta tanıdık görünce yolumu değiştiriyorum birden.Psikologa gitmemi tavsiye edermisiniz.Kimseye haber vermeden psikoloğa gidebilirim belki.Ailemin böyle şeyler düşündüğümü bilmesini istemiyorum.İlaç vermesinden korkuyorum kullanmak istemiyorum ilacı çünkü depresyonluk bir halim yok sadece böyle şeyler yüzünden vicdan azabı çekiyorum yoksa hayatımdan cok memnunum mutluyum.

Cevap: Bana bir yol gösterin
 

resmen aynısı ben de yolda tanıdık görsem görmemezlikten gelirdim başımı eğerdim. Görünebilirsn ama onların seni anlayabilmeleri için seninle aynı seviyede olmaları gerekir, hasta doktor ilişkisi çözüm getirmez. Antidepresan kullanmamaya çalış çünkü o mutluluk hissi bi kimyasalın simümasyonu. Sen önce kendine daha fazla acı çektirmeyi bırakıp kendin olmalısın. Biri olmak gerekir biri için. Ve sen kendini biri gibi hissetmiyorsan kim seni senden çekip alacak. Artık kendine gelmeli ve zamanı değerlendirmelisin, bırak kendi doğan toplumdaki yerini alsın.

Cevap: Bana bir yol gösterin
 

Hayal kuruyor musun sürekli ??

Cevap: Bana bir yol gösterin
 

Eğer daha önce demediysem hoş geldin.

Söyleceğim şeyler klişe gibi gelebelir.Klişe basmakalıp demek ama pek çoğumuz genellemelere uyduğumuz için aslında çoğu klişe işe yarıyor.

Birincisi mutlu olmak için hiç kimseye veya hiç bir şeye ihtiyacın yok.Önüne bir şeyler koyma , yarın olsun mutlu olurum arkadaşım olsun mutlu olurum , sevgilim olsun mutlu olurum.Elbette bunlar seni mutlu eder ama kendini koşullandırma.Bunlara sahip olmadan da mutlu olan insanlar var.Anı yaşamak lazım.

İkincisi evet bir kursa yazıl.Sosyalleşebilmen için önemlidir.Öyle fitnesse git demeyeceğim.Gidersen özgüvenin gelir sosyalleşirsin belki ama hatun kişileri bulamayabilirsin.O yüzden halk oyunları tarzı (Artvin yöresi öneririm) kurslara gidebilirsin.Mücadele sporlarını öneririm.Müsabık olmayacaksan boks ve kickboks olabilir.Karate , taekwando , wus hu da olabilir.

Bu arada terapi bana yaradı herhalde.

Üçüncüsü psikologlar hekim değildir.Sadece tıp fakültesi mezunu hekimler ilaç yazabilirler.Psikologlar dört yıllık psikoloji mezunu olan ve psikoterapi eğitmi alan kişilerdir.Ayrıca eğitim fakültelerinin psikolojik danışma rehberlik bölümü mezunları zaten terapi eğitimlerin okurken alırlar.Neyse terapistin ister psikolog ster psikolojik danışman olsun sana ilaç yazamaz ama bazen çok bilindik ve reçetesiz bazı anti depresan ve yatıştırıcıları önerebilirler.Toplumda maalesef o bilinç oluşmasa da aslında terapiste gitmek gayet normal bir şey.Eğer okulunun medikososyal tesisi varsa psikolojik danışmana gidebilirsin.Biraz yoğun olabilir ama ücretsiz olacaktır.Ha en önemli şeyi söylemedim.Hekim olan psikiyatristlerdir bazıları psikoterapi eğitimi alıp ilaçsız terapi de yapabilirler.

Dördüncüsü bir profosyonele danışma noktasında kesinlikle tereddüt etme.

Beşincisi kitap okumak çok güzel bir şeydir herkese tavsiye ederim ama belirli bir müddet sonra senin sosyalleşme kabileyetini azaltır.Bunu bir 500 kitabı devirince anlıyorsun.Birde Saint Euxpery'in güzel bir sözü var.

Evren bize kendi hakkımızda bütün kitapların öğrettiğinden daha fazlasını öğretir. Çünkü direnir bize. İnsan engelle boy ölçüştüğü zaman tanır kendini. / Antoine de Saint Exupery
Altıncısı kendini beğenmen gerekmiyor ama kendinden nefret edemezsin bu kendine olan öz saygınla ilgili eğer öz saygın yoksa öz güven geliştirmen çok daha zor olur.Ayrıca insanlar sana kendine verdiğin değer kadar değer verir.Kimsenin sana senden fazla değer vermesini bekleme önce sen kendine değer ver.

https://www.youtube.com/watch?v=a7P6w89g6g8

Bilmem sever misin bu tarz ama şarkı sözleri bu duruma uyuyor.Gün sonunda aynaki sen sana daha sert vurur.Biz ayna önünde çalışırız mesela WT yi .Aklımda geldi (bu şarkı çıkmamıştı ya da ben dinlememiştim) aslında hepimiz kendimizle savaşıyoruz tıpkı ayna ki aksiyle dövüşen bir dövüşcü gibi.

Bu gecelik bu kadar.

Cevap: Bana bir yol gösterin
 

bu tarz şarkı sevmem ama sözleri uyuyor gerçekten :) cok doğru diyorsunuz ama 20 yasıma geldim bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı (6.sınıf ta 1haftalık bir şey olmuştu.) Sevgilim olsun istiyorum.Arkadaş çevrem olsun istiyorum bu beni mutlu edebilecek en büyük şey.İnsanlar beni sevsin saysın hayalet biri gibi olarak kalmıyım istiyorum.Ama şimdi yarın ders var her ne kadar böyle desemde gidicem bi köşeye çıtımı çıkartmadan oturup yanımdaki insanları kesip ya bana söz gelirse diye endişemle oturcam derste.Yeter artık istemiyorum böyle olmasını.Çocukken böyle değildim.8.sınıfa kadar hiperaktif denebilecek bir çocuktum.Bir sürü arkadaşım vardı.Ama ergenliğe girince bir şey oldu ve sessizliğe büründüm.Ve bu durum hala devam ediyor.Bir tek lise son sınıfta bu durumu aştım eski benliğime kavuştum ama üniversite başlayınca tekrar sosyal fobi nüksetti.

Cevap: Bana bir yol gösterin
 

evet mesela okuldan arkadaş olmak istediğim insanlar var onlarla cok yakın arkadaş olduğumu hayal ediyorum veya hoşlandığım bi kız var onla ilgili bi hayal kuruyuroum . öyle hayal dünyasında yaşayıp gidiyom ben ya.Çok zor geliyor normal biri olmak bu korkulardan sıyrılmak.

Cevap: Bana bir yol gösterin
 

Hayal kurmayı bırak kesinlikle şuanda kalmaya çalış yeni uğraşlar bulmalısın