[frezya]

Yazmayı unuttum.Peki sizler affettiğiniz kişilerle görüşüyor musunuz?Yani bizi kıran üzen olaylardan,kişilerden almamız gereken dersi alıyoruz,anlıyoruz,affediyoruz.Affetmiş olmam sanırım yaptıklarını unutmamı ve o kişilerle görüşmemi gerektirmez değil mi?Yoksa atıyorum çok samimi arkadaşım beni sırtımdan vurmuştur,ben dersimi alıp içimde affetmişimdir,sonrasında 'gel ben seni affettim,yine eskisi gibi olalım' diye bi durum söz konusu olmaz herhalde.Hıı ama beni kıran kişiyi ve yaptığı şeyi affetmeden önce düşündüğümde sinir olup,neden,neden diye sorarken,ben haketmedim,niye yaptı diye düşünürken,affettikten sonra,aklıma geldiğinde sinirlenmiyorum,belki de 'ya aslında iyi oldu' diyebiliyorum.Kabulleniyorum.Bu da affetmiş olduğumu gösterir sanırım.Yoksa işimiz zor:)