[bluemoon24]

Geçtiğimiz günlerde 50. yaş günümü kutladım büyük bir coşkuyla.. Yarım asır. Dile kolay. Çocukluğumu anımsadım, elli yaşına gelmiş insanları düşünürdüm... Çocukken onlar çok büyük, yaşlı gelirdi gözüme. Yıllar ilerleyipte o yaşlara gelince ruhun genç kaldığını ama aslında bedenin yaşlandığını farkettim. Çocukluğumdaki 50 yaş kavramı değişmişti. Ben kendimi genç hissetmekteydim. Sadece gençmi ?.. Çok sular geçmişti köprünün altından yaşlılarımızın deyimiyle... Şimdi bakıyorumda kimi köprülerin altındaki sular çekilmiş, kimilerinin içinde sadece minik göletler var ama bazıları varki her zamankinden daha coşkulu, bereketli, tutarlı, dingin...İşte ben en sonuncu köprünün suları gibi hissediyorum kendimi.. Geçirdiğim her yıl beni büyüttü, geliştirdi, değiştirdi.



Değişen her şey yaşamıma özgürlüğü getirdi. Tarifi kolay anlamı derin.. Meğer hayat nasılda başkaymış özgür olunca.. Özgürlük kelimesini anımsamak bile omuzlarımdaki yılların yükünü kanatlandırmaya yetiyor. Ama ne gariptirki bazen o yüklerin tekrar gelip oturduğunu farkediyorum. Yeniden birşeyleri hatırlamam, farketmem gerekiyorki tekrar kanatlansınlar. Bu böyle devam edip gidiyor işte. Ama her seferinde özgürlüğüm güçleniyor ve içimi her seferinde tarifi mümkün olmayan bir güzel duygu sarıveriyor.



Kimi zaman kendimi ifade edebilmenin özgürlüğü , kimi zaman hayır diyebilmenin özgürlüğü, kimi zaman sevmenin ve sevdiğini her şeye rağmen ifade edebilmenin özgürlüğü, kimi zaman bağımsız olmanın özgürlüğü , kimi zamanda var olmanın özgürlüğü yaşamımı zenginleştiriyor.



Bazen de düşüncelerimin kalıpları, şablonları arasında tutsaklığımı farkediyorum. Onlarki inançlarıma dayanan, değerlerimi ifade eden , sevgide tutsak, öğrenilmiş acizliklerin pençesinde , yaşam deneyimlerinin genellemeleri ile donanmış sınırlarımı çiziyor. Bu sınırlarla belirlenmiş düşünce duvarları hayal dünyamı kendime tutsak ediyor ve beni sınırlı ve sürekli tekrarlanan yaşamlara mahkum ediyor. Sadece benimi ?



Yaşamı paylaştığımız herşeyle ve herkesle öylesine sıkı bir ilişki içerisindeyizki. Yaşamı paylaşırken bu kalıplarımızı çevremizdekilere yansıtıyoruz. Özgürleşmek adına bazen tuusaklığı kabulleniyoruz bazen de tutsak ediyoruz etrafımızdakileri.. Ancak yaşama tanık olabildiğimizde bununda farkına varabiliyoruz.



Peki tek başına özgürlük ne ifade ediyor ? İşte tutsaklık bu soru ile başladı içimde. Ben tek başıma özgür olmuşum ne fayda.. Sen, o, diğerleri özgür değilseniz , içimdeki coşkunun ne anlamı varki ? Biz olabilmenin yolu hepimizin özgürlüğünden geçiyor. Birimizin özgürlüğü diğerimizin tutsaklığına neden olabiliyorsa o özgürlüğün ne anlamı var.. Çünkü hepimiz biriz ve aslında hepimiz birbirimizin içinde birbirimize hizmet etmekteyiz. Bu duruma tanık olunca ve özgürlük ancak dengeler içinde , bire , bütüne hizmet edince özgürlük oluyor. Her özgürlüğün içinde tutsaklık, her tutsaklığın içinde de özgürlük vardır. Tutsaklık özgürlüğe giden yoldur aslında.



Sevgiyle kalın



Rüya Yüksel

Kaynak: HamileBilgi