Kızgın damdaki kedi
 

Kanserle tanışmak azraille el sıkışmaya benzer ,sinsidir pek belirtisi yoktur ,minicik bebeklerden yaşlı başlı insanlara dek portföyü geniştir,kimileri savaşta başarılı olurlar ha bu demek değildir ki kanser hastalığını yendiniz,yok öyle bir şey,kanser evinizdeki kapının arkasında pusuya yapmış hep bekliyordur sizi,belki azraille el sıkışıp sanki olacağı geciktirmek için anlaşmamı yapılmış oluyordu.
Kanserle deprem birbirine benziyor herikisinide yaşamış ve yaşayan birisi olan kediyim ,depremde ilk sarsıntıyı hissettiğinizde tıpkı siz kansersiniz dendiğindeki gibi olur insan ,iliklerine kadar ısınır tüm vücudu benim öyle olmuştu,sonra korkmamam gerektiğini düşünürsün,dua edersin hemen allahım yardım et diye ,o ilk sarsıntıdan kurtulup gün ışıdımı yıkılan hayaller umutlar yeniden filiz vermesi için su serpersiniz,karmakarışık olursunuz dağılırsınız eğer çarçabuk toparlanmazsanız bu duygudan işiniz zorlaşır.Hemen tüm silahlarınızı kuşanmalısınız ,silkelenip kendinize gelmelisiniz.
Vücudumuzda binalara benzer eğer iyi bakmazsak ilk depremde yıkılır,bu demekki ona iyi bakmalıyız.
Ha bunu biz anca başımıza gelince anlarız.

Deprem gelip geçe bilir ,kanseride yene bilirsiniz ama bu demek değildir ki bir kez daha başıma gelmez ,hayattan bir tokat yersen düşersin haa eğer düştüniçin geri kalan hayatını ya sürünerek ya ayağa kalkıp yere sağlam basıp ve her an bir tokat gelecekmiş gibi hazırlıklı adım atmalı.
Hani dedim ya azraille el sıkışmak gibidir kanser işte biraz paranoyakmı oluyor insan ben oldum galiba ,etrafıma bakıyorum 10 yıl 20 yıl sonra yinede kanserden gidiyor insanlar hımm demekki el sıkıştığın kara cübbeli eli oraklı sahış hiç unutmuyor dönüyor dolaşıyor el elini verdin şimdide seni tümden alayım diyor,bir nevi hayatın bonusunu yaşıyorsun o sürede ha birde şu var ölüm allahın emri ölüm korkusu değil bu yanlış anlaşılmasın,elden ayaktan düşmek başkalarına muhtaç olmak özgürlüğünün kısıtlanması heleki genç yaşlarda ,belki bir hastahane odasına sıkıştırılmış hayat.

Peki ne ister bir kanser hastası tabi ben normal bir insandan değil kendimden bahsediyorum neler bekledim yakınlarımdan ,ilk önce bana acımasınlar ,üzülmesinler diye bekeldim benim yanımda olmasada fısfıs konuştuklarını ,gözyaşlarını göstermeselerde ağladıklarını biliyorum .normaldede sert ve asabi bir kişiliğe sahip olan ben kanserle birlikte biraz daha gergin ve öfkeli oldum diye bilirim .içimde kopan fırtınaları anlatmadım kimseye birisi hariç hep yanımda olan dostuma hariç.kemoterapilere giderken mesela bir savaşa gidiyor edasıyla çıktım yola otobüste yanıma oturanlar bana temas etmemeye çalışıyorlardı sanki kaser geçicek gibi hiç kızmadım onlara normalddir dedim içimden ama en çok otobüste birisi hapşırırsa kzıyordum malumunuz kemo dönemlerinde hasta olmamamk lazım bağışıklık sistemi çöküyor hay allahım ne vardı şimdi hapşıracak yada öksürecek dibimde diye içimden söylendiğim çok oldu laf aramızda.
Hastahanede adımların bir amazon gibiydi dualarım dilimde savaşa hazırdım .Saatlerce tepemde pıt pıt damlayan serum içindeki ilçalar ilerki günlerde azda olsa sarsıcaktı beni ama olsun diyordum içimden günler ayları kovalarken saçlarım terk etmiş olsada hayat güzeldi ve savaşmaya değerdi.
Bazı geceler yatağımda bitkin yatarken annem olsun istedim yanımda saçlarımı(olmayan saçlarımı yani kafamı)sevsin herşey geçecek merak etme sen benim aslan kızımsın diyip koynuna alıp uyutmasını istedim ,
Normal hayatımda çekilmez hastayken double çekilmez birsiyimdir şımarıklıklar arsızlıklar hırçınlıklar bende hiç bitmez .insan bu devrelerde kendini dipsiz bir kuyuda tek başına kalmış hisediyor ben öle hisettim bilemem başkasını tabiki o kör kuyudan çıkmak için her tırmandığımda yukarda beni sevenler bekliyordu beni düşmememk için çok çaba sarf ettim ve çıktım o kuyudan ,ama iş kuyudan çıkma ile iş bitmiyor hayatım boyunca o kuyunun etrafında tekarar düşme riski ile dolaşıyorum ,düşersem ne olur aynı çabayı sarf ederim nasılsa kuyudan çıkma formülünü biliyorum .
Bu savaş kazanıldı sanıp tüm süngüleri indirmek olmaz,aksine bu savaş nefes aldığım sürece ,uzun bir maraton kanserle savaşmak atılan adımlar değerli .
Çoğu zaman kendimi yağmurdan ıslanmış sığınmak için yer arayan bir yawru kedi gibi hisettim ,çoğu zamanda o yawru kedi aslan oldu ,ama hep annesini aradı yokluğunu tüm ruhunda yaşadı ama yılmadı kedi kah aslan kah yawru kedi oldu .Kendimi kapattım çoğu zaman içimdekileri duygularımı hapsettim çünki tek derdim bu kanser savaşını kazanmaktı ,beni sevenleri üzdüm,kırdım,ağlattım ,ama bir kere olsun öff yeter be demediler anladımki beni seviyorlar benim için endişeleniyorlar korumaya çalışıyorlardı sevgi buydu emek buydu değer vermek sahiplenmekti .
Ben meme kanseriyim,kanser olmadan önce kanser lafı benim için ölüm anlamına geliyordu çünkü duyduklarım kanser olan ölür demekti,ama öyle değilmiş meğer bunu yaşayınca görerek öğreniyorsun ha elbet öleceğim belki kanserden belki başka sebepten ama kanser= ölüm değildir bunu biliyorum.
Ölüm nedir ki zaten ,eğer uyku kısa süreli ölümse ,ölümde ızın süreli ölüm oluyor yani endişeye mahal yoktur,ölünce gidilen yer her neresi ise durak diyelim oraya o durakta benle birlikte hep tandıklar olacak annem babam ninem dedem halam eş dost akraba arkadaşlar yani sıkıcı bir yer olmadığı kesin onlarla birlikte kıyamete kadar bekleme yapabilirim o durakta demekki ölüm son durak değilmiş neymiş bir geçiş yolundaki durakmış yabiki bence bu düşünceler.
Meme kanseri olduktan sonra ameliytla memenizi alacağız dediler eh peki mahsuru yok alın dedim ameliyattan önceki gece duş alırken sağ mememle vedalaştım nede olsa 40 yıldır parçamdı acaba nasıl görünecek dedim yaşayıp gördüm,ilk zamanlar garipsiyor insan sonra alışıyor görsel anlamda ,ben kendim değilde diğer insanların bakışlarını sevmiyorum aa kadının memesi 1 tane yok canım ödünç verdim alcam yarın ,3 taneydi 1 ni bankaya faize yetordım birinide sel aldı götürdü ,töbe töbe yahu .Şimdilerde duş alırken pek özenli davranıyorum yok olana mememe duştan sonra krem sürüyorum masaj yapıyorum kör öldü badem gözlü oldu hesabı ,acaba aldıkları mememi ne yaptılar gömerlermi yok sanmam atarlar tıbbi atıkların arasına .
Aa söylemeyi unuttum mememin yanında yumurtalıklarınızıda almalıyız dediler onada eh peki dedim 1 meme 2 yumurtalık dr.uma safça şöyle dedim eğer yumurtalıklarım bir başka kadına olursa mesela kısırlık tedavisi gören birisine verelim dedim dr güldü maalesef olmuyor öyle dedi olsaydı iyi olurdu yahu değilmi.

Şimdi nekadar karman çorman yazıyorsun konudan konuya atlıyorsun diye düşünürsünüz nasıl biriktirmişsem içimde hepsi birden çıktı bu gece ansızın aslında ansızın değildi çıkış sebebbi sibel kalaycı ölmüş onu okudum birazda araştırdım kimdir diye işte içimde tuttuklarım büyük bir tusunami misali çıkı verdi yüreğimden .pek hızda keseceğim yok gibi bu gidişle ben çok yazar sizde okursunuz.

site kediniz pisimbat blookcat56

Sevgili pisimbat, yine yüreğini konuşturmuşsun..hem de en dokunaklı biçimde.

Kanser günümüzde oldukça yaygınlaştı,vaktiyle bir yakınımda bu meme kanserine yakalanmıştı(kızlarımın halası)..Ameliyat olduğu zaman günlerce hastanede onunla birlikte kalmış, psikolojisini yakından takip etme fırsatı bulmuştum..
Kendisi dünya iyisi bir insandır.. Mantıklı, pozitif bir bakış açısı vardır..Çocukları o zaman çok küçüktü.Hatta bu hastalık ilk etapta ondan gizlenmişti de kitaplardan araştırarak hastalığını öğrenmişti.
Hastalıkla mücadelesinde o da senin gibi çok azimli davrandı.. Tek göğsü alındı,ama o yine de hayata sıkı sıkıya bağlı kaldı..
Çocuklarını en mükemmel şekilde yetiştirdi..Şimdi arada kontrollere gidiyor..

Geçen umut oğlanın sitesine de bir baktım..Çok sevimli bir çocuk, dilerim en kısa sürede iyileşir ve bu zor günleri geride bırakır..
Bu siteye bakarken birşeyi farkettim. Pisiciğim, sanırım biz seninle aynı şehirdeyiz...Ben seni İstanbul 'da sanıyordum ama , yanılıyor muyum acaba?..

Bu arada yazılarını okumaktan çok büyük keyif alıyorum..Bu da bir yetenek aslında.Hislerini yazıya dökebilmek.
Geçen kendi kendime düşünürken, acaba yazılarını bir kitap haline çevirse nasıl olur diye geçirdim içimden.
Sitemizde bir editör de var üstelik. Sevgili "ruhsal".. Belki de çok hoş olur, valla ilk ben alırım bu kitabı.ttli3.
Adı da orjinal hali olabilir mesela. "Eserikli Pisimbatın Mırıltıları"

Neyse, uzattım.. Sen yazılarını daha uzuuun bir zaman yazacaksın, bizler de kah keyifle, kah duygu yoğunluğuyla okuyacağız..Düşüncelerine, kalemine, klavyene sağlık..

Sevgiler..

utananadamvallahi bu karalamalardan kitap olurmu bilemem ben ben içimdekileri yazıyorum dilim döndüğünce ama aklımada geliyor arada sırada bakalım yaparız belkide .
ben kocaelindeyim kardeşim güzel iltifatların için teşekkürler . vur vur inlesin şaman şaman dinlesin bak hain şaman yok yine blook kıskanç okumuyor artık beniağla2

Haklısın Şaman yok ortalarda yine..y789

Ama İzmir'i sallamış bayağı,sıra Ankara'da...Artık foruma ne zaman sıra gelir bilmem..Özledik valla..

Pisiciğim ben de Kocaeli'deyim,Körfez'de..Birgün tanışalım seninle..Şaman da iyice çatlasın kıskançlığından..sevincli

y789tamam kardeşim buluşalım çatlayan ortasından çat diye çatlar artıkkhkh56blook

Okurken yüreğini hissettim. O sevimli kedideki aslan gibi yüreği...

vallahi kendimi aslan sanacağım yakında blook şaka bir yana hayatta adımların ufak olsada yüreğin aslan olmalı insanın .

atakana not: ati bi aslan gülümsemesi eklesene kardeşim y789 bak kolaylık olur aslan cat56 derken falan nasıl arsızım yahu sevincli

Cevap: Kızgın damdaki kedi