[Sirona]

Senelerdir bu konuda kendimi doktora ettiğimi rahatlıkla söyleyebilirim.Utanmakla alakalı olduğunu sanmıyorum.Öncelikle Doktorların "beyaz" giymesi ve "beyaz" rengin her zaman itici konumda (hastane,doktor,hemşire)olması dolayısıyle...yaşanan çocukluk dönemine ait bazı sanrılar;önündekini bitirmezsen seni yarın doktora götürüp iğne yaptırırım...Doktor amcası hiç süt içmiyor içmezse siz ona ne yaparsınız?vb. gibi bitmek tükenmek bilmeyen bir çok anılar,tehditler...Ürküttüler...ürktük.Ve zannedersem diş(ağız)bölümüne müdahele edemeyecek bir pozisyonda(ağız açık)ve Doktorun "sakın kapatmayın"ültimatomu..İğneden korkmak(ete batan bir cisim normal olan herkesi korkutur)daha saymakla bitmez ki.Ah bir de o diş minesini temizleyen gürültüsüyle korkmaya çekinmeye başladığımız(adını bilmiyorum bilmek de istediğimi sanmıyorum)ucu sivri çok hızlı döner başlıklı alet.

Benim açımdan bir de çelik plakayla dişlere sertçe vuruşlar ve ağız açıklılığı mecburiyeti (nefes alamama psikozuna dönüşüyor)Ve en son gittiğim Doktor'un bana "Yahu ne korkuyorsun 7 yaşındaki çocuklar korkmuyor" gibi düşüncesizce talihsizce yorumlar.Evet tek katıldığım nokta "dişçilere güvenemiyoruz"

Son bir paragraf daha yazıp çıkıyorum konudan Dustin Hoffman'ın "The Marathon Man" isimli filmdeki belleklere kazınan "dişçinin işkencesi" sahnesiylede bu konudan insanın uzaklaşması çok be çok mümkündür.Seyretmeyenleriniz varsa...kesinlikle seyretmeyin diyorum.Hepinize pırıl pırıl gülümseyebileceğiniz anlar dilerim.