BİR BUKET BEYAZ GARDENYA
 

Marshaya dokuz yaşından beri her doğum gününde,kim olduğunu bilmediği bir kişiden,beyaz bir gardenya buketi geliyordu. Çiçeklerin üzerinde ne bir not,ne de bir ad vardı…Her yıl çiçekler geldikten bir gün sonra kasabamızın çiçekçisine gider,beyaz gardenyaları kimin gönderdiğini öğrenmeye çalışırdım. Fakat bu kişinin kim olduğunu hiçbir zaman bulamadım. Çünkü çiçekleri gönderen kişi,bedelini kredi kartıyla değil,peşin parayla ödüyordu. Birkaç yıl sonra bu merakımdan vazgeçtim. kadife yumuşaklığında bir kağıdın üzerinde yuvalannıışcasına duran bu kocaman bembeyaz çiçeğin güzelliği ve baş döndürücü kokusu bana fazlasıyla yetiyordu artık. Fakat buna karşın yine de çiçekleri gönderen kişiyi zaman zaman düşünmekten kendimi alamıyordum. İçtenlikle söyleyeyim:O kişinin kim bilir ne denli olağan üstü bir insan olduğunu düşündüğüm anlar,yaşamımsa en çok mutluluk duyduğum anlarım oluyordu. İster erkek,ister kadın olsun,kimliğini belirtmekten çekinen bu kişiyi,arada sırada da olsa öylesine merak ediyordum ki…Bu konuda düş kurmama annemde yardımcı oluyordu. Bana,kendisine çok özel bir iyilik yaptığım için beni takdir eden birinin olup olmadığını soruyordu. Belki de alışveriş dönüşünde paketlerini arabasından boşaltmasına yardımcı olduğum bir komşumuzdu bu armağanı yollayan. Ya da kış boyunca gelen mektupları kendisine verdiğim yaşlı adam mıydı acaba?Yerler buz tuttuğu için her an düşüp bir yerini inciteceğinden korkardı. O nedenle mektuplarını bahçedeki posta kutusundan alıp ben verirdim ona. Yine de,ergenlik çağındaki her genç kız gibi beni en çok mutlu kılan düşünce bütün bunların,bana aşık olan bir delikanlılın ya da tanımadığım halde dikkatini çekmiş olabileceğim bir kişinin işi olmasıydı. İlk gardenyayı alışımın üzerinden oldukça uzun bir süre geçmişti. 17 yaşındaydım ve flört ettiğim çocuk bir gün benden ayrılmak istediğini söyledi.

Kaynak: Hekimce