Çocuğunuza arkadaş olmayın; arkadaşça davranın

[diksiyon]

Çocuğunuza arkadaş olmayın; arkadaşça davranın

Bir bayan ve bir erkek tanışır anlaşır ve bir ömür boyu birlikte olmak için evlenirler. Ve bir sosyal grup oluştururlar. Her sosyal grupta olduğu gibi her bireyin üstlenmiş olduğu bir rol ve kimlik vardır. Evliliğin ilk aşamasında erkek ve bayan karı –koca kimliğini üstlenirlerken çocuğun dünyaya gelmesi ile bu kimliğe anne ve baba kimliği de eklenir. Dolayısıyla bu kimlikler ile, kişinin statüsüne bağlı olarak beklenen davranışları ve sorumlulukları da değişmektedir.

Çocuk sahibi olmakla anne ve baba kimliğinden beklenen davranışların başında çocuğunun karnını doyurma, giysilerini temin etme, çocuğunu uyutma, okula gönderme vb fiziki ihtiyaçlarının karşılanması ilk akla gelenler olsa da çocuğun psikolojik ihtiyaçlarından olan “çocuğunun dünyasını tanıma” ya çalışmak da anne ve baba tarafından ihmal edilmemelidir.

Anne ve babanın çocuğunun dünyasını anlamaya çalışmasından anlaşılması gereken; çocuğun sevinçlerini, hüzünlerini, heyecanlarını, korkularını, kaygılarını bilme ve çocuğun dünyasına girebilme olmalıdır.

Günümüzde bazı ailelerin, “çağdaş aileyiz” tanımlaması ile yaptıkları yanlışlardan bir tanesi de anne ve baba kimliğinden sıyrılıp çocukları ile arkadaş olma eğilimine girmektir. Çocuk, arkadaşlığı yaşıtları ile yaşamalı aile içi roller birbirine karıştırılmamalı aile içi her birey kendi üzerine düşen rolleri yerine getirmeli, çünkü rollerdeki karmaşıklık aile içi iletişime zarar verecektir. Çocuğa sevgi dolu ve arkadaşça yaklaşımlarda bulunabilinir. Çocuğun annesi ve babası olduğunuzu, yalnızca bir problem olduğunda değil her zaman hissettirin.

Ebeveynlerin, anne ve baba rolünden değil, otoriter anne baba rolünden sıyrılarak çocuk ne yaşıyor olursa olsun çocuğu dinleyen, sorgulamayan daha sıcak ve yakın yaklaşım olan arkadaşça yaklaşımı seçmesi, çocuğun kendini ifade etmesini kolaylaştıracaktır. Anne ve baba bu yaklaşımla çocuğun dünyasını anlayacak ve neler yaşadığını öğrenecektir. Böylelikle anne ve babanın, çocuğuna karşı tavır ve davranışları da daha olumlu hale gelecektir.

[asevgican]

valla yazıldığı kadar kolay olmuyor bu uygulamalar ..anne baba olanlar anlar beni.
eskiden anne babadan çekinilirdi. söz dinlenilirdi. kurallar vardı istenilsee istenilmese de uyulurdu. sonra çağdaş hayat la birlikte denildiki baskıcı tutum yanlışş. çocunuzla ,arkadaş olun ona .çılkı çıktı bi zman sonra haliyle bu işinde.
hiçbişiyden memnun olmayan, saygıyı sevgiyi bilmeden bencilce yetişen aykırı bi gençlik yetişti.
şimdi eski düzene dönülmeye çalışlıyor tekrar ama bu seferde yeniyüzyıl çocukları farklı gelior dünyaya.
doar doğmaz etrafı inceleyen yeni doğmuş bebekler var..
çok farkındalar ve cin gibilerr.
hani diyceğim biraz baskı kur, hele bi şaplak vur poposuna anında depresyona giriyor şimdikiler.dolaş ondan sonra doktor doktor.:))
baskı ve şiddete karşı bi anne olarak otoriter bi tutum geliştirdim ben. her seferinde onu ne çok sevdiğimi dile getiriyor ama izin çıkmayan mevzularda tam bir diktatör oluyorum. net ve kararlı olmak bence önemli.
oğlumun onu hep koruyacağımı, seveceğimi bilmesini ama kurallarada uyması gerektiğini öğretmeye çalışıyorum.
dedim gibi çok kolay değil bu işler...

[diksiyon]

bende de var üç tane haylaz.canım çıkıyor inanın.

[asevgican]

Allah kolaylık versin valla.. benim oğlum 4 yaşında ben başedemiorum tekken..:)
aramızda haftasonu geçen dialogu paylaşıyorum....
ben: senin kapama düğmen yokmu annecim, az sussan..:p
OĞLUŞ: pilimi çıkarsan bile yine çalışarım. çünki ben OTOMANİKİM..(otomatik)
hahahahaha..:)

[esmir]

diksiyon arkadaşımızın paylaşmış olduğu yazıya, son harfine kadar katılıyorum.

teşekkürler

asevgican Nickli Üyeden Alıntı

Allah kolaylık versin valla.. benim oğlum 4 yaşında ben başedemiorum tekken..:)
aramızda haftasonu geçen dialogu paylaşıyorum....
ben: senin kapama düğmen yokmu annecim, az sussan..:p
OĞLUŞ: pilimi çıkarsan bile yine çalışarım. çünki ben OTOMANİKİM..(otomatik)
hahahahaha..:)

bu da güzeldi

[defnilaume]

Ben de 20 yaşında kız çocuğu annesiyim.küçüklüğünden bu yana arkadaş gibiyiz.Küçüklüğünden beri ona söylediğim şudur:Kızım önce annenim,sonra arkadaşınım.Benimle sıkıntılarını,sevinçlerini paylaşırken arkadaşınım ama saygıda ve söz dinlemede annenim.Bugün 20 yaşında,ne istediğini bilen,kendisiyle barışık,çevresinde övgüyle bahsedilen harika bir evlada sahibim.

[yeni bir hayat]

Hz. Ali'nin çocuk yetiştirmeyle ilgili çok güzel bir sözü vardı.. Sonuna kadar katılıyorum.

"Çocuklarınızla 7 yaşına kadar oyunlar oynayın; 15 yaşına kadar arkadaş olun; 15 yaşından sonra da danışın..."

"Çocuklarınızı şimdiki zaman göre değil, onların ileride yaşayacakları zamana göre yetiştirin..."

[tatlıcadı]

benimde bir haylazım var 7 yaşında yakışıklım bana kök söktürüyor ama onun kendine güvenini ne istediğini bilmesini çok seviyorum onunla benden çok babası arkadaş paylaştıkları şeyler oldukça fazla bende bu aralar bir kızım da olsa bari diye düşünenlerdenim dusun .....

ama zaman çok değişti ve çocuklarda çok farklı daha bir cinler sanki hele kendi çocukluğumu hatırlayınca pes diyorum benim düşüncem arkadaş olmak güzel tabiki ama herkez yerini bilecek anne anneliğini baba babalığını çocukta çocukluğunu dur dediğinizde duruyorsa sorun yok ama ilişki laçkalaşmaya başlarsa işte o noktada durum vahim

[aquariel]

Oglum 4 yasinda. Gercekten cok zeki ve iyi huylu bir cocuk. Tek cocuk oldugu icin surekli birlikte oyun oynuyoruz. Herseyi benimle yapmayi seviyor. Futbol oynamak, e binmek, alisverise gitmek. Esimin dedigine gore beni yasiti gibi goruyor.
Turkce'yi cok iyi konusuyor ama Yunancasi cok iyi degil. Bu yuzden anaokuluna yolluyoruz. Ne olur beni okula yollama yaninda olayim, inan varligimi hic hissetmezsin diyor.